ŷ������

چند صفحه که از خوندنم گذشت برگشتم اسم نویسنده رو نگاه کردم تا مطمئن بشم ایرانیه! از صراحت و بی‌‌پروای�� کلام تعجب کرده بودم! آخه ما ایرانی ها عادت داریم به در لفافه حرف زدن به غیر مستقیم صحبت کردن به باید و نباید های فرهنگی به رعایت خط قرمز ها و.... ولی این کتاب به دور از همه این چیزها خیلی راحت و صمیمی و با جسارت حرف شو میزنه کتاب بداهه نوازیست شاید خاطره انگاری ولی هرچیزی که هست تلخه تلخ از نوع انسان رها شده ای در غربت و من با تمام وجودم این تلخی و تنهایی القا شده رو احساس کردم