ŷ������

با موجی از بدبینی نسبت به معاصرنویسان ادبیات ایران، به سراغ مهدی یزدانی خرم رفتم و به صورت عجیبی همه چیز این سه کتاب خوب بود! اگر به دو کتاب قبلی 4 ستاره دارم، قطعا این کتاب نظرم را به اندازه ای جلب کرد که 5 ستاره بگیرد. خون خورده داستان پنج برادر سوخته است که در پاییز سال های 1360 مفقود و کشته شده اند، برادران سوخته ای که نام خانوادگی شان میتواند کنایه ای به نحوۀ ناپدید شدنشان بزند، سوختن! اما این تنها جنبۀ کوچکی از ،داستان پیچیده و یا شاید سادۀ آن هاست. داستان هایی که در پنج شهر رقم می خورد؛ اصفهان، آبادان، بیروت، مشهد ، تهران. برای منی که هنگام خواندن داستان ها همیشه روی حضور شهر و تاثیرش بر شخصیت ها و روایت ها حساس بوده ام این جنس از حضور شهر ها و گره خوردنشان با سیر داستانی و پیشرفت اتفاق های داستان هیجان انگیز بود، مخصوصا اینکه دقت نویسنده را در شناخت این شهرها می دیدم . هنگامی که مثلا داستان ناصر برادر باستان شناس بزرگ در اصفهان نقل می شد، برای من که چند سالی در اصفهان زندگی کرده ام تمامی تصاویر زنده بود و فضاهای شهر را در ذهن تصویر می کردم. با آشنایی با شخصیت این پنج برادر و داستان های تکان دهنده شان تا اعماق وجودم ترسیدم، هیجان زده، مضطرب وغمگین شدم! من به شخصه چیز دیگری از یک نویسنده نمی خواهم مگر نزدیک شدن داستانش به اعماق «من»!
ناصر و مریم و جلفا و قبر بیرون ریخته شدۀ کلیسای بیت لحم، مسعود و آبادان و تن بی سر سیاوش و برج ناقوس ریخته، منصور و بیروت و راهبه ای با موهای فر و بهت اعدام، محمود و خیابان شانزده آذر و عشق تهمینۀ کمونیست و مشهد، طاهر و سد لتیان و موشک عمل نکرده. و تمام.