ŷ������

داشت می رفت ژاپن، باورم نمیشد! مات و مبهوت نگاهش کردم ! گفتم: مگه دماوند خودمون چشه ؟
به یک الف بچه شبیه بودم که میخواهد حرفش رابه کرسی بنشاند. پوزخند زد و گفت رویای من اونجاست، تو هیچوقت نمیتونی بفهمی و برایم آرزوی موفقیت کرد .
"بخشی از کتاب "

لذت خوندنش در طبیعت بکر و صدای پرنده ها صد چندان شد، کتاب خوبی بود و داستانهاش در عین کوتاهی بسیار عمیق بودن .
خوانده شد در دهم خرداد یکهزار و سیصد و نود و هشت
در روستایی بکر و زیبا 💖