ŷ������

اتوود آدمیه که اگه در مقابلش بشینی و یه لیوان که تا نیمه آب داشته باشه رو جلوش بذاری و ازش بپرسی نیمه ی پر لیوان رو میبینی یا نیمه ی خالی اش رو، لیوان رو تو سرت خرد میکنه
ولی از اونجا که به همه ی آدمایی که دوس داره این بلا رو سرشون بیاره، دسترسی حضوری نداره، این کار رو با داستانها، کتابها، کلمات و قلمش انجام میده

داستان کتاب توی زمان حال و گذشته پیش میره. زمان حال مربوط به قسمت پساآخرالزمانی داستانه که یه انسان عادی به اسم اسنومن زنده مونده و زمان گذشته روایتگر سیر حوادث و بیانگر خاطراتی هست که از بچگی شخصیت اول داستان (اسنومن) شروع میشه و پیش میره
در واقع این کتاب هم مثل سرگذشت ندیمه زمان حال رو به همراه فلش بک هایی از گذشته روایت میکنه و مثل ندیمه در ژانر علمی- نه چندان تخیلی قرار میگیره
اما این کتاب یه تفاوت با سرگذشت ندیمه و کتابهای آخرالزمانی دیگه داره و اونم اینه که دیستوپیای این داستان در گذشته روایت میشه
اینجاست که اتوود لیوان رو توی سر خواننده میکوبونه و میگه نیاز نیست از آینده بترسونمتون. شما همین الان هم دارید توی یه جامعه ی نکبت و به صورت فلاکت بار زندگی میکنید
زیرنظر نظام های سرمایه داری که امکانات، قدرت و ثروت در اختیار عده ی خاصی هست که عوام ازشون بی بهره اند
توی دنیایی دارید زندگی میکنید که هرساله عده ای بخاطر اضافه وزن و عده ای بخاطر فقر میمیرند
اعدام در ملا عام، شلاق در ملا عام، سنگسار زنان، بریدن سر، قطع دست دزد، پورن کودکان، سوء استفاده ی جنسی از کودکان، فروش کودکان توسط خونواده های فقیر، برده داری نوین، برده داری جنسی، قاچاق انسان و اعضای بدن، تجاوز، ترور و حملات انتحاری (عملیات شهادت طلبانه!)، نژادپرستی، زن ستیزی، حیوان آزاری، سنگسار توله خرس! و انواع و اقسام رفتارهای کثافت دیگه ای که توی جوامع مختلف میگذره رو دارید میبینید یا در موردشون میشنوید و باید نگران اونها باشید
و در همین حین اتوود گونه ی جدیدی از انسان رو معرفی میکنه که از همه ی این رذایل به دور هست. مطلقا گیاهخواره و غذاش چمن و برگه. پوست بی مو و کلفتش در مقابل اشعه ی فرابنفش مقاومه. مثل خیلی از حیوانات جفتگیری فصلی داره و در نتیجه روابط جنسی افسارگسیخته نداره و خشونت رو درک نمیکنه و مثل یه صفحه ی سفید پاکه

داستان پر حادثه ای نیست ولی کشش و جذابیت خوبی داره و از خوندنش خیلی لذت بردم و هیچ بخشی ازش برام خسته کننده نبود. ارجاعات و اظهارات مذهبی جالبی هم داره
چیزی که در مورد یه کتاب خیلی حال می‌د�� اینه که وقتی آدم کتاب رو تموم می‌کن�� دوس داشته باشه که نویسنده‌�� دوست صمیمی‌�� باشه و بتونه هر موقع دوست داره یه زنگی بش بزنه
کاش اتوود دوست صمیمی من بود و عصرای جمعه میرفتم پیشش و برام چای میریخت و اون حرف میزد و من گوش میکردم