ŷ������

در این سرزمین، شهرها بودند که بدنیا می آمدند، جلوه ای کوتاه و بي اثر از خود به نمایش می گذاشتند و خیلی زود از پهنه بیرحم آن سرزمین ناپدید می شدند. انسان ها هم همین سرگذشت را تا رسیدن به همین سرنوشت طی می کردند. به هم عشق می ورزیدند یا گلوی هم را می جویدند و بالاخره می مردند.
در این صحرا، هیچ کس، نه او و نه مهمانش هیچ چیز به شمار نمی آمدند، و مع الوصف، خارج از همین صحرای بیرحم، هم برای او و هم برای دیگران، زندگی خالی از معنا به نظر می رسید.
(صفحه ۸۷)

مجموعه داستانی از آلبر کامو که شخصیت هایش درست مثل خود آقای نویسنده و البته مورسوي "بيگانه"، اروپایی تبارهای ساکن و بزرگ شده در الجزایر هستند.
کامو در این داستان ها به ایده هایی مانند تنهایی، انزوا در جمع، تقابل اخلاقیات و قانون، و تقابل ایمان و شرک می پردازد.

از بین این داستان ها، من "مرتد یا ضمیر سرگردان" را پسندیدم که بدلیل زبان راوی اول شخص آن بریده بریده و آشفته و گنگ، ساختاری پیچیده تر پیدا کرده است.
این داستان، روایتگر مبلغ کاتولیکی ست که به شهری دورافتاده می رود تا مردمان بت پرست آن جا را به راه راست هدایت کند...


پ. نوشت: نمی دانم چرا این کتاب باوجود داشتن مضامین اگزیستانسیالیستی، نسبت به کتاب های دیگر کامو کمتر مورد توجه خوانندگان ایرانی قرار گرفته است.