ŷ������

از این رمان توقع صد سال تنهایی یا عشق، سال‌ها�� وبا را نباید داشته باشید ولی شیرین و خواندنی است.

هیچ وقت به او و به هیچکدام از پیشنهادهای وسوسه انگیز و بی‌شرمانه‌ا�� تن در نداده بودم، اما او اصولی را که من به آنها اعتقاد داشتم قبول نداشت و با لبخندی موذیانه می‌گف��: اخلاقیات هم بستگی به زمان یا زمانه داره، خواهی دید. ص 6 کتاب
هیچ وقت به سن و سال مثل قطراتی که از سقف می‌چکن�� و به آدم یاد‌آور�� می‌کنن�� که چه قدر از عمر باقی است فکر نکرده‌ا��. ص 10 کتاب
وقتی چهل و دو سال داشتم به خاطر پشت دردی که وقت تنفس اذیتم می‌کر�� به سراغ دکتر رفتم. اهمیت زیادی نداد و گفت: در سن و سال شما این دردها طبیعیه. به او گفتم: در این صورت اون چه طبیعی نیست سن و سال منه. ص 11 کتاب
واقعیت این است که اولین تغییرات در پیری آن چنان به آرامی اتفاق می‌افت�� که به سختی به چشم می‌آین��. آدمی باز خودش را از درون نگاه می‌کن�� همان طور که همیشه نگاه می‌کرد�� است اما این دیگرانند که از بیرون به او پیریش را یادآوری می‌کنن��. ص 12 کتاب
هر چند حافظه‌�� پیرها برای چیزهایی که ضروری نیستند ضعیف می‌شو�� اما به ندرت در مورد چیزهایی که واقعاً مورد علاقه آنها است تعلل می‌کن�� و این از نکته‌ها�� خوب زندگی است. سیسرون به درستی گفته است که: هیچ پیری نیست که مخفیگاه گنج خودش را فراموش کند. ص 13 کتاب
یادم افتاد که یکی از قشنگی‌ها�� پیری اغواگری‌ها�� دوستان جوانی است که فکر می‌کنن�� ما خارج از سرویسیم. ص 46 کتاب
همان طور که وقایع واقعی فراموش می‌شون�� بعضی وقایع هم که هرگز اتفاق نیفتاده‌ان�� می‌توانن�� در خاطرات طوری بمانند که گویی اتفاق افتاده‌ان��. ص 61 کتاب
سن اون چیزی نیست که آدم داره، اونه که آدم حس می‌کن��. ص 62 کتاب
راننده هشدار داد: حواست باشه عاقله مرد، تو این خونه آدم می‌کش��. جوابش دادم: اگه به خاطر عشق باشه عیبی نداره. ص 64 کتاب
در ادبیات رمانتیک که مادرم سعی کرده بود با سختگیری آنها را به من تحمیل کند و رد کرده بودم غرق شدم و دریافتم نیروی شکست ناپذیری که جهان را به پیش برده عشق‌های�� با فرجام خوش نیستند بلکه بر عکس. ص 68 کتاب
خودت خوب می‌دون�� "نازک اندام" که شهرت مثل یک زن چاقه که با آدم نمی‌خواب�� ولی همیشه وقتی آدم بیدار می‌ش�� می‌بین�� که از اون طرف تخت داره ما رو نگاه می‌کن��. ص 70 کتاب
قبل از اینکه لذت هم‌خوابگ�� با عشق را امتحان کرده باشی، نمیر. ص 103 کتاب
ای کاش زندگی چیزی نبود که مثل رود گل‌آلو�� هراکلیت بگذرد بلکه فرصت نادری بود تا در ماهیتابه از این رو به آن رو شویم و طرف دیگرمان هم تا نود سال دیگر سرخ می‌ش��. ص 111 کتاب