ŷ������

my favorite


بعد از سه سال دوباره خوندمش. جالب این جاست که تو این سه سال هر وقت به یاد این کتاب می افتادم حس خوبی پیدا می کردم، اما داستانش به یادم نمی یومد! از این کتاب فقط یه حس برام باقی مونده بود. حالا هم که برای دومین بار خوندمش باز هم برام همون حس خوب رو زنده کرد و باز هم نمی تونم تعریفش کنم!


دلیلش اینه که:
ویرجینیا وولف عزیز ِ من تو این کتاب چیزی رو تصویر کرده که بهش می گیم "زندگی"، حسش می کنیم و نمی تونیم تعریفش کنیم.