ŷ������

کالیایف نماد انسان عصیانگر برای کاموست. فرزندان معنوی هگل که در حزب سوسیالیست انقلابی روسیه آغازگر جنبش ترور بودند برای برپایی عدالت.
در زمانه ای که خدا را از جایگاه حکومت به زیرکشیدند و انسان را با آرمان عدالت جایگزینش کردند.
نیست انگاری انقلابی که سرآغاز ترور می شود.
اما تمام شجاعت، صداقت، قطعیت و رنج این انسانهای عاصی در مقابل ظلم و اشک و خون زمانه خود، زیر سایه همین عبارت کامو در کتاب عصیانگر قرار می گیرد که:" وانگهی ارزشی که در آینده تحقق خواهد یافت در نفس خود دارای تناقض است. چون تا هنگامی که شکل نگرفته است نه می تواند عملی را توضيح دهد و نه اصلی برای انتخاب باشد."

در تعریف کالیایف باز نقلی میکنم از کامو:"این جانیان سختگیر عصیانی را که سرنوشتشان بود، در متناقض ترین شکل آن تجربه کردند. می توان باور کرد که آنها هم با وجود اینکه خشونت را اجتناب ناپذیر می دانستند، به ناحق بودن آن اذعان داشتند. ضروری و نا بخشودنی، آدم‌کش�� با این دو صفت در نظرشان مجسم میشد. "

اما من هم به گفته های هاول ایمان بیشتری دارم. در حکومت‌ها�� توتالیتر امروزی(پساتوتالیتری که به دلایل بسیار متفاوت از دیکتاتوری های کلاسیک است. )حذف فیزیکی اشخاص راه به جایی نخواهد برد.
روش‌ها�� مبارزه با حکومت ایدئولوژیک بسیار سخت تر و متفاوت با روش‌ها�� پیشین است.
تغییر افراد یا حتی تغییر پوسته ظاهری حکومت منجر به حکومت صالحان نخواهد شد.
نیاز به تغییر در حوزه فردی داریم. و آگاهی اگر در تمام قسمتهای زیستی افراد گسترش پیدا کند، قطعا تغییرات عملگرایانه سیاسی هم موثر خواهد بود. نیاز به زیستن در دایره حقیقت داریم! محدوده ای از رفتارها خارج از خواست و تحمیلهای ایدئولوژیک دروغین حکومتی.