ŷ������

"همه ی ما تنها در جستجوی یک چیز در زندگی هستیم: که ار آن لبریز شویم - که بوسه ی یک نور را در قلب یخ زده مان دریافت کنیم، ملایمت عشقی فناناپذیر را تجربه کنیم. زنده بودن یعنی دیده شدن، یعنی ورود به نور نگاهی پرمحبت.هیچ کس از این قانون مستثنی نیست. حتی خدا، خدایی که در حقیقت از هر قانونی مستثنی است، چرا که او را حقیقت همه چیز می دانند.
تورات چیزی جز نتیجه تلاش های خدا نیست. تلاش هایی خارج از محدوده عقل ما. تلاش برای آنکه دیده شود. حتی برای یک ثانیه، حتی تنها توسط یک آدم، حتی اگر این آدم، انسانی بی مصرف باشد، یا یک بزچران که از تنهایی و شراب بد خرف شده است. این، همه چیز را دربرمی گیرد. خدا، همه چیز را برای جلب توجه ما به سوی خودش مناسب می داند. از دستگاههای بزرگ ِ طوفان و رگبار با سر و صدای مهیب شان، تا ناله ی نوزادی که به زحمت قابل شنیدن است. "

+يار !يار دوردست هاي من!يار !يارم جان ! شما اين كتاب رو دوست داريد و قرار بود براي شما بخوانمش. يار، يار،يار صبور و آدم حسابي من، يار ، حرف زدن ،خواندن،شنيدن و بودن جز تو با هيچ كس ميسر نيست . يار،يار دوست دست هاي من...باقي حرف ها و قول و قرار هاي تعريف نشده بمانه براي بعدها.

+نوشته بود در بيمارستان عيسي ابن مريم اصفهان يك بيمار قطع اميد شده با اكتمرا خوب تر شده ، تو اگر ميخواندي جور ديگري تفسيرش ميكردي، جور ديگري دعا ميكردي، جور ديگري بغلم مي كردي، جور ديگري بار اين همه گناه و عذاب وجدان رو از حفره هاي قلبم خالي ميكردي، يار آدم حسابي من، دلم برايت بي نهايت تنگ شده و هيچ چاره اي نيست.

+بايد از عذاب وجدان بميرم اما نمي ميرم مثل خيلي چيزها كه بايد به خاطرش مي مردم اما نمردم.بايد اشك هام رو ذخيره كنم، بايد.


+به سرایت در آمدم، برای پاهایم آب نیاوردی؛
این زن،پاهایم را به اشک شست و به موهای خویش خشک کرد.
مرا نبوسیدی،این زن بازنماند از بوسیدن پاهایم.
سرم را به روغن مسح نکردی، او به عطر تدهین کرد پاهای مرا.
از این رو به تو می گویم:
گناهان او که بسیار است،آمرزیده شد،چرا که بسیار عشق ورزید.

                                                                       ��
  -انجیل لوقا،باب٧