ŷ������

Μια άλλη ματιά, πιο σκοτεινή, πιο λαμπερή σαν τα απόλυτα περάσματα απο τη γη στον ουρανό,
απο το μίσος στην παράνοια της αγάπης,
απο την αυτοκτονία στην δολοφονία πάθους,
απο τα απεριόριστα ιαματικά γραπτά της ψυχής
στα απροσμέτρητα βάθη της ανθρώπινης εξελικτικής πορείας στο χρόνο.
Απέραντη ματιά σαν θεϊκό ταλέντο, επιτύμβια πλάκα στο νεκροταφείο της τέχνης που πουλάει και αγοράζει δημιουργίες στις αγορές της αντιγραμμένης δόξας και της εμπορικής λαγνείας.
Ψεύτικη σαν τον φόβο και αληθινή σαν παραίσθηση.

Auvers-sur-Oise, καλοκαίρι 1890.
Η Marguerite Gachet είναι ένα νεαρό κορίτσι που αρνείται τα δεσμά που επιβλήθηκαν στις γυναίκες στα τέλη του αιώνα.
Θα είναι η τελευταία ερωμένη, η μοιραία αγάπη του διαταραγμένου, αδιάφορου συναισθηματικά και εμμονικού Βαν Γκογκ.
Η συνάντησή τους θα αλλάξει μόνιμα τη ζωή και τον θάνατο τους.
Ο Jean-Michel Guenassia αποκαλύπτει μια πολύχρωμη μα θαμπή και χλιαρή εκδοχή αυτών των τελευταίων ημερών.

Ογιατρός Γκασέ δεν ήταν ο πιστός φίλος των Ιμπρεσιονιστών, αλλά μάλλον άπληστος και
υπερήφανος συμφεροντολόγος.
Η κόρη του ήταν πολύ παθιασμένη και
βαθιά ερωτευμένη.
Ο Βαν Γκογκ δολοφονήθηκε απο λάθος και απο έρωτα, δεν είχε αυτοκτονήσει.
Κάποιοι από τους πίνακες του που εκτέθηκαν στο Orsay ήταν πλαστοί.
Αντίγραφα, δημιουργήματα της γυναίκας που του αφιερώθηκε ολοκληρωτικά.
Οι τελευταίες μέρες και τα έργα του ζωγράφου των έναστρων ουρανών και των ηλιοτρόπιων,
σαν τις θυμοσοφικές αλλαγές των εποχών στη φύση.

Άγρια και τρυφερή προσέγγιση, χρώματα, αρώματα, αχυρένιες σκεπές και καυτό φως, στις τελευταίες ζωηρές και απρόσμενες πινελιές
του μαύρου θρύλου
Βαν Γκογκ

Οι ήρωες που τον περιστοιχίζουν έχουν τελείως λανθασμένες φωτοσκιάσεις επομένως παρουσιάζονται θαμποί, άνευροι, ανούσιοι, επιτηδευμένοι και άψογα προσποιούμενοι το ρόλο τους σαν ερασιτέχνες στην αποτυχημένη παράσταση του τέλους μιας εποχής και την αρχή
μιας τραγικά ανατρεπτικής ιστορίας σχετικά με το παγκόσμιο πεπρωμένο του αναπόδραστου μοιραίου.

Η περιγραφή των καταστάσεων του σύμπαντος
σαν ιστορικό μνημείο, επιτυχώς εμπεριστατωμένη,
στην οποία ο van Gogh έζησε τους τελευταίους μήνες του, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και επιλεκτικά διδακτική, αναφορικά με τα στοιχεία της πολιτιστικής σύγχυσης και τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα μιας εποχής που πίστεψε στην ευημερία και σε όλες τις ανθρώπινες
ιδιότητες ως εφόδια οικουμενικής ευεξίας και αλλαγής.

Η μάστιγα των πολέμων που κυοφορούσε η νέα τάξη πραγμάτων ήταν καμουφλαρισμένη με τις κοσμικές και εξαπατημένες διακηρύξεις ανεξαρτησίας και προσαρτημένων συμφωνιών όσον αφορά την κοινωνία του τέλους του 19ου αιώνα και την πολύπλευρη προσέγγιση στη ζωγραφική και την τέχνη ως τρόπο ζωής και αυταπάρνησης από τον van Gogh.




3.5/5

Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.