ŷ������

Θα Σας ενθουσιάσει· από εμένα, πάλι, είναι... Όχι ! Αξιόλογη προσπάθεια καταβυθισης στην σκέψη των ανθρώπων ενός ου-τόπου όπως η Ισλανδία, ενός κόσμου παγερου με εξίσου παγερους ανθρώπους, όπου ζωή κ θάνατος - ο πραγματικός πρωταγωνιστής του έργου - αναμετρώνται συνέχεια.
Ποιητική πεζογραφία γεμάτη εκφράσεις λυρικοτητας και βαθεως νοήματος κλπ καλολογικων στοιχείων (που λέγαμε και στο σχολείο "με λεν Αρτέμη" στυλ), τρανή απόδειξη ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτή την νέα πεζογραφική λογική που περιγράφει κ περιγράφει σκέψεις κ σκέψεις και παραθέτει λέξεις και λέξεις, δίκην νοήματος αλλά άνευ ουσίας επί του κειμένου. Ωστόσο διαθέτει μερικές πολύ καλές περιγραφές προσώπων και σκηνές άγριας φύσης · αλλά ως εκεί.
Δυστυχώς όταν ο συγγραφέας γράφει όλες αυτές τις λέξεις και λέξεις (το ίδιο κάνει και ο Κορμαν ΜακΚαρθυ) με σκοπό να δείξει την βαθύτητα της σκέψης των ηρώων και της πολυπλοκοτητας της ζωής, δίκην ποιητικής απεικόνισης, η δική μου σκέψη αυτόματα ΠΕΤΑΕΙ σε σοβαρά θέματα της καθημερινής (μου) ζωής, απείρως πιο ενδιαφέροντα, χειροπιαστα και συναρπαστικά από τον γεμάτο λυρισμό κόσμο του συγγραφέα, αναγκάζοντας με να επανέρχομαι πίσω και να ξαναδιαβάσω πιεστικά την σελίδα, αλήθεια γιατί;
Ομολογώ ότι δεν δύναμαι πλέον να αντέξω αυτήν την... πεζογραφία, η ζωή είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα από όσο προσπαθούν να την απεικονίσουν οι σημερινοί πεζογράφοι...
Λυπάμαι! :-(