ŷ������

🌻Ξεκίνησα αυτό το βιβλίο εντελώς θετικά διακείμενη απέναντι στην γραφή του Γκενασσιά (έχοντας ήδη διαβάσει τη Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων), αλλά και απέναντι στη μορφή του Βαν Γκογκ τον οποίο υπεραγαπώ ,θαυμάζω και έχω ως καλλιτεχνικό πρότυπο.

🌻Μέσω της αριστοτεχνικά δομημένης αφήγησής του, κατάφερε να με μεταφέρει σε μια από τις πιο ατμοσφαιρικες εποχές ,την εποχή της "γέννησης" των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων στην Ευρώπη. Κατάφερε να με παρασύρει μέσα στις σελίδες του ,να με κάνει να νιώσω όσα ένιωθε η Μάργκεριτ καθώς ασφυκτιούσε από έναν δεσποτικό πατέρα και μία ανδροκρατούμενη κοινωνία αλλά και καθώς γνώρισε τον έρωτα ο οποίος έμελλε να είναι ο ένας και μοναδικός Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Σημείωσα πάρα πολλά χωρία που θα ήθελα να παραθέσω και δεν ξέρω ποιο να πρωτοξεχωρίσω.... αφήνω το παρακάτω με μια γλυκιά ανάμνηση από αυτό το ανάγνωσμα.

📌" Το θεωρώ χάσιμο χρόνου ,όταν δεν ζωγραφίζω. Αν μπορούσα,θα ζωγράφιζα ασταμάτητα. Ονειρεύομαι μερικές φορές ότι περνάω τις μέρες και τις νύχτες μου δουλεύοντας. Πιστεύω ότι, αν έκανα κάτι τετοιο θα ζωγράφιζα ακομα καλύτερα,με μεγαλύτερη ένταση. Θα έφτανα στο υψηλότερο σημείο των δυνατοτήτων μου,πράγμα που θα καθιστούσε όλα τα άλλα εντελώς περιττά. Και θα ήμουν ελεύθερος κι ευτυχισμένος,επιτέλους. Πρέπει όμως να σταματάω πού και πού , και να ζω".

📌"Η τέχνη είναι πλούτος. Αν κάποιος μπορούσε να θυμηθεί όλα τα ωραία πράγματα που έχει δει, δεν θα έπαυε ποτέ να έχει τροφή για τη σκέψη του,δεν θα ήταν ποτέ μόνος".