ŷ������

Είχα διαβάσει (πολύ) παλιά τον Κίτρινο Φάκελο και δεν είχα εντυπωσιαστεί, οπότε είχα τον Καραγάτση στον πάγο για αρκετά χρόνια, αλλά όλα τα πράγματα περιμένουν τελικά τη στιγμή που πρέπει να συμβούν κι έτσι, όταν το είδα στη βιβλιοθήκη μιας φίλης μου, αποφάσισα ευτυχώς να ξαναδώσω μια ευκαιρία στο συγγραφέα. Στην αρχή μου φάνηκε παλιακό και παρωχημένο, μετά όμως πραγματώθηκε η σαρωτική επέλαση των σωματικών και μη παθών, που τα πήρε και τα σήκωσε όλα. Γιατί ένα σωστό μελόδραμα πρέπει πάνω από όλα να έχει την ένταση και τον πόθο στο τέρμα, να ισορροπεί ανάμεσα στην τραγωδία και την αμετροέπεια, να εναρμονίζει την υπερβολή και το βουβό θρήνο. Θεϊκή η μορφή της Ρεϊζαινας.