ŷ������

شاید بتوان تنها ایراد کتاب خاطرات پس از مرگ براس کوباس نوشته ماشادو آسیس را در سبک نسبتا تکراری و فرم و محتوای آن دانست . قسمت اصلی داستان و سبک روایت آن و همچنین ویژگیهای شخصیت های اصلی کتاب از جمله شباهتهای تقریبا آشکار خاطرات پس از مرگ با اثر دیگر استاد دُن کاسمورو می باشد که ممکن است برای خواننده کمی تکراری و خسته کننده به نظر برسد .
ایده اصلی کتاب بسیار درخشان و کم نظیر است ، نویسنده فقید زمانی شروع به نوشتن داستان می کند که مُرده است ، او که در عالم زنده گان نیست به زندگی با پوزخند می نگرد و نگاه طنزآلود او همه جا مشهود است .
نویسنده با مجموعه ای از فصلهای کوتاه داستان را به گونه ای هم مرتبط ساخته که روایتی که در ابتدا ممکن است عادی و پیش پا افتاده به نظر برسد به حکایتی پرکشش و جذاب اما نه چندان فوق العاده برای خواننده تبدیل می شود ، با نگاهی به زندگی و مرگ که مشخص نیست کدام یک بر دیگری تقدم دارد تا جایی که نویسنده مرگ را کفاره زندگی کردن می داند !
اما در پایان و با در نظر گرفتن تفاوت فرم و ساختار ، برای خواننده ای مانند من ممکن است داستان معمولی کتاب بیشتر به یاد بماند تا فرم و ساختار متفاوت آن .