ŷ������

آخرین تصویر که از ویلای شمالمان باهم دارم، درخت خرمالوی پشت پنجره است که همان دیروزِ آن صبح پاییزی، میوه های جوان و شادابش را که مثل ریسه ای رنگی از لامپهای نارنجی کمرنگ و پررنگ لای شاخه ها پیچیده بود، باهم چیدیم.
و بعد از آن باران.
دلتنگی که می‌آی�� سراغت، شب و صبح حالی‌�� نیست. دلیل هم لازم ندارد. گاهی آدم با دیدن خرمالو هم پشتش تیر می‌کش��. با بوی اسپند. رنگ صورتی. با دیدن تکه کاغذی که اتفاقی لای کتابم پیداش میکنم و روی آن نوشته ای دوستت دارم.
فکر نکن که خود خواهم یا شهوت زندگیم بیشتر از توست. اما اگر قرار بود بین خودم و تو فقط یکی از ما را انتخاب کنم که این رنجِ ماندن را بچشد، شک ندارم خودم را انتخاب میکردم.
سخت میگذرد. و تو نمی‌توانست��. قلب کوچک زیبایت تحمل اینهمه درد را نداشت.شاید منهم نتوانسته‌ا��.
..............
کتاب شگفت انگیز، جادویی، شعر ناب، بگو غزل، شورانگیز.
در هر جمله اش غرق شدم. فرو رفتم و بالا آمدم، تطهیر شدم.
............
این کتاب برای من ارزش مضاعف داره. هدیه‌‌�� تولد از دوستی باارزش و بسیار کتابخوان که خیلی مدیونش هستم.