ŷ������

این کتاب توصیف بی‌نظی�� و کاملی از اسمشه؛ شور زندگیِ آدمی که بخاطر عشق عمیقش به نقاشی تمام عمرش تلاش کرد و رنج کشید.. هیچ وقت ناامید نشد، با وجود اینکه در تمام دوران زندگیش فقط و فقط یک نقاشی ازش فروخته شد. (اون هم یک سال قبل از مرگش)
خیلی دوسش داشتم. درباره منابع جزئیات و اتفاقات زندگینامه چیزی ذکر نشده بود و قطعا بخشی از اون تخیل نویسنده‌�� کتابه، اما با این حال تونسته بود تصویر درست و دقیقی از مسیر زندگی ونگوگ ارائه بده.
هرقدر پیش میرفتم از خودم می پرسیدم چطور میشه اینقدر رنج کشید و رنج کشید و تلاش کرد بدون اینکه نتیجه‌ا�� ببینی؟! بدون اینکه کسی تحسینت کنه؟! یا همراهت باشه؟! بنظرم نقطه عطف زندگی ونگوگ علا‌و�� بر تلاش بی وقفه و امیدش به زندگی، برادرش تئو بود. دوست داشتنی‌تری�� و بهترین همراه و برادری که کسی میتونست داشته باشه. اگر تئو نبود ونگوگ با تمام استعداد و نبوغ سرشارش هیچ وقت به نقاشی که امروز میشناسیم تبدیل نمیشد..