ŷ������

یکی بود که حالا میگن آدم خوبی بود! ولی خب خیلی هم خوب نبود. بماند، اگه بود اوضاع اینجوری نبود! یه خانواده ای بود که مثل خانواده ی تیبو بود. تازه جان گرفته بود که مملکت عوض شد و کمی بعدش جنگ شد. هشت سال طول کشید و بعدش سازندگی شد! می گفتند که شده. بعدش دوم خرداد شد و یک شمایلِ مثلن تازه ای رو شد. همان اولهای کار زد و خورد شد و پرونده هایی که قتلهای زنجیره ای بود پیدا شد! بعد آقایانی بودند که با پوتین ریختند توی کوی دانشگاه! تازه اول جوانی بود ولی خب خامی بود و بعدش همین جور هیاهو بود تا یکی پیدا شد که کارش پخش نفت روی سفره ها بود. بعد سال هشتاد و هشت شد بعد خیابون خون شد و همین شد که باید بشه! بعد یک بازی ای تازه ای رو شد که باز هم خانواده ی تیبو باورش شد! امیدوار شد! خیالات برش داشت اما خب باطل شد! بعد بنزین گران شد! آب تمام شد! هوا آلوده شد! بیماری همه گیر شد! جان خانواده ی تیبو از پیش بی ارزش تر شد و همه چی ارزشی شد و سرانجام همه چی شد تا برسیم به آخر جلد چهارم. خانواده ی تیبو دیگه از هم گسیخته شده بود. قصه خیلی وقت بود که به آخر رسیده بود. هر کی یه گوشه ای از قصه خارج شده بود

من این انقلاب را نمی خواهم. انسانی که اینطور خونریزی بکند و نام عدالت روی آن بگذارد، این انسان وقتی که فاتح شود هرگز پاکی و حیثیت و احترام به انسانیت و عشق به عدالت و آزادی روح خود را باز نمی یابد. انقلابی که من آرزو می کنم برای رساندن چنین وحشی دیوانه ای به قدرت نیست... ص 1150
انقلابی که با بیدادگری، با دروغ، با قساوت صورت بگیرد برای انسانها پیروزی دروغین است. چنین انقلابی نطفه ی فساد را در خودش دارد آنچه با چنین وسایلی به دست می آورد پایدار نمی ماند. و خود این انقلاب هم دیر یا زود محکوم به فناست... خشونت سلاح ستمگر است! هرگز آزادی حقیقی برای ملتها نمی آورد فقط باعث پیروزی ستم تازه ای می شود... ص 1151
ملت آگاهی دارد: می داند که اگر قدرت را به دست نظامی ها بسپارد به چه قیمتی برایش تمام می شود!... مقصودم فقط رنج مردم بدبختی که مبارزه می کنند نیست، مقصودم فساد سرتاسری مملکت است: جعل اخبار، تشویق میهن پرستی کاذب، لغو آزادی های فردی، گرانی معیشت، طمع سودپرستها... ص 1351

همراه با آلبوم
HERE DEAD WE LIE
از گروه
CECILIA EYES


شانزدهم دی ماهِ یکهزاروچهارصدِ تو خالی