ŷ������

دوستان زیادی داشتم که پدر و مادرهایشان را از دست دادند.به تبع عزیز بودنشان اشک ریختم و با غمشان شریک شدم.آنها فقط پوزخندی زدند و نهایتا آغوشی را شریک شدیم به قصد تسلی.
سوگ مادر شاهرخ مسکوب را که خواندم با خودم گفتم.سوگ هر پدر و مادری برای فرزند خاص و ویژه است و شریک غم‌ا�� هستم و غم آخرت باشد،تعارف بی‌مای�� است که نسل به نسل منتقل شده تا هنگام مرگ عزیزِ عزیزمان چیزی برای گفتن داشته باشیم...
در مقابل این قلم و این سطرها فقط می‌توان�� بگویم،شاهرخ مسکوب را کم خوانده و کم شناخته‌ای��...