ŷ������

كتاب نقدى است از زبان تولستوى كبير در نكوهش و انكار اين تصور وخيال دروغين كه عشق و دلدادگى در زندگى مشترك هيچوقت دچار افول و نقصان نمى شود و همچنين به اهميت وتاثير نقش تجربه در زندگى زناشويي اشاره مى كند.
نويسنده بزرگ روسيه با قرار دادن شور وعشقى ميان دخترى جوان ومردى ميانسال كه منجر به آغاز زندگى زناشويي مى شود از دو دربچه متفاوت به اين موضوع نگاه مى كند.در سويي از ميدان جوانى هست و آرزو واميال وآمال سراب گونه زندگى كه مقتضى اين دوره است ودر سويي ديگر پختگى و تجربه و آسايشى كه از دورى از اين هوا وهوس ها كسب شده است.و اين اميال وآرزوها وشور جوانى است كه باعث مى شود تا خطا نكنيم ومتنبه نشويم ،حرف به گوش نگيريم و تا به بيراهه نرفته ايم به راه بر نگرديم،راهى كه اگر قابل بازگشت باشد،بعد از برگشتن مثل اول صاف وهموار نيست و غمبار ومه ى هميشگى آن را فرا مى گيرد.

پ.ن:همه چى فقط اولش خوبه،بعدش ديگه هيچوقت مثل اولش نميشه.

از متن كتاب؛
{…گف��:((بله،ما همه،وخاصه شما زن ها،بايد كشاكش زشت وبى معناى رندگى را تنها طى كنيم تا به اصل پاكيزه ى آن برسيم.كسى تجربه هاى ديگرى را باور نمى كند و نمى پذيرد. …}