Sign in with Facebook
Ali Karimnejad's Reviews > Outliers: The Story of Success
Outliers: The Story of Success
by
by
موفقیت یک مقوله فردی نیست. بلکه یک رخداد اجتماعیه
اگر روزی مثل نویسنده ما در حال تماشای بازی هاکی می‌بودی� (نویسنده کاناداییه و هاکی اونجا ورزش اوله) و اگر مثل نویسنده ما دقت و کنجکاوی زیادی می‌داشتی� ، ممکن بود یک موضوع عجیب و غریب، نظر شما رو هم جلب کنه. اینکه بیشتر بازیکنانی که توی زمینن، متولدین سه ماه اول سال هستن.
برای ما که موفقیت رو صرفا بر مبنای خصلت‌ها� فردی تعبیر می‌کنیم� این مقوله جزو داده‌ها� تصادفی قرار می‌گیر�. اما لااقل در این مورد بخصوص، دلیل قابل تاملی وجود داره: "نظام استعدادیابی بازکنان هاکی در کانادا بچه‌ه� رو سال به سال ارزیابی می‌کن�." کودکی که در مدرسه متولد سه ماه اول سال هست نسبت به کسی که با 8 ماه اختلاف سنی سر همون کلاس نشسته برتری فیزیکی اندکی داره که در سنین پایین خیلی تعیین کننده است. همین برتری خفیف در سنین پایین منجر به انتخاب شدن این بچه ها می‌ش� تا روشون کار بشه و نهایتا بعضی از اونها در آینده بازیکنان حرفه‌ا� لیگ هاکی کانادا می‌ش�. طی این فرایند، جامعه با نظام گزینشی خودش عده‌ا� رو به طور اتوماتیک از موفق شدن محروم می‌کن� و به عده‌ا� مزیت رقابتی می‌د�.
کتاب نسخه به ظاهر ساده‌ا� از چگونگی رسیدن به "موفقیت درخشان" ارائه می‌کن�: ده هزار ساعت کار و تمرین مداوم که چیزی حدود 10 سال زمان می‌طلب�. این عدد رو مالکوم گلدول از یک آزمایشی که روی عده‌ا� هنرجوی ویلون انجام شده بدست آورده و به شکل جالبی به خیلی افراد موفق هم نسبت می‌د�: بزرگان "سیلیکون ولی" من‌جمل� بیل گیتس، استیو جابز و بیل جوی، گروه موسیقی بیتلز، استادبزرگان شطرنج من جمله بابی فیشر و ... همگی و بلا استثنا با تقریب قابل قبولی همین میزان کار رو قبل از رسیدن به موفقیت داشتن. کتاب خیلی مفصل راجع به ناگفته‌ها� زندگی افرادی که نام بردیم توضیحاتی داده و انصافا حقایق قانع کننده‌ا� ارائه می‌د� که آوردنش در این مقال نمی‌گنج�. اما لُب مطلب که بر خلاف تمایل ما به ساختن افسانه‌های� راجع به غلبه بر تمام موانع و سختی‌ه� برای رسیدن به موفقیت یا احیانا هوش خارق‌العاد� و غیر عادی، بسیاری از کسانی که ما اونها رو نابغه می‌دونی� طی دوران نوجوانی شرایط بسیار مساعدی رو تجربه کردن که براشون بستری فراهم آورد تا بتونن حدود 10 هزار ساعت توی اون زمینه دلخواهشون ممارست کنن تا بعدها در زمان مناسب، صاحب تجارب اندوخته کافی باشن که نهایتا "موفقیت‌ها� درخشان" اونها رو رقم زد. در این رابطه، افسانه‌زدای� از نبوغ دوران کودکی موتسارت حقیقتا برام جالب توجه بود.
در واقع کل بحثی که گلدول توی کتابش ارائه می‌کن� رو میشه اینطور خلاصه کرد: "محاله کسی بدون داشتن یک محیط مساعد بتونه ده هزار ساعت تمرین لازم برای رسیدن به اون "مهارت متمایز کننده از دیگران" رو انجام بده. "
اگر شما فقیر باشی و فراغت کافی برای زمان گذاشتن در اون زمینه بخصوص رو نداشته باشی،
اگر محیط زندگی شما اون امکانات لازم برای انجام تمرین رو در اختیار شما قرار نداده باشه،
یا اگر جامعه مثل بازیکنان هاکی، طی یک فرایند اتوماتیک، شما رو از انجام این میزان تمرین محروم کنه،
شما نخواهی توانست به موفقیت برسی. حتی اگر استعداد ذاتی و ژنتیکی اون در شما باشه.
کتاب با بررسی لیستی از ثروتمندترین افراد جهان نکته‌ا� رو به چشم ما میاره. اینکه حدود 20 درصد از ثروتمندترین افراد کل تاریخ جهان (یعنی با معادل سازی از زمان مصر باستان تا به امروز)، متولد آمریکا طی سال‌ها� 1830 تا 1840 هستن. بسیار تامل برانگیزه که ببینیم چه اتفاقی افتاده. مساله اینه که این افراد طی سالهای 1860 تا 1870 که اوج شکوفایی اقتصادی آمریکا هست، در سن مناسب و در جای مناسب قرار گرفتن. اینها همون افرادی بودن که در زمانی که شرایط اقتصادی مهیا شده بود، اون 10 هزار ساعت کار و مهارت رو اندوخته بودن و کاملا مستعد به موفقیت رسیدن بودن.
مخلص کلام اینکه، موفقیت یک رخداد اجتماعیه. همونطور که ما پیدایش آتش رو به شخص خاصی نسبت نمی‌دی� (اگرچه واقعا اولش یک نفری بوده که بار اول آتیش رو کشف کرده) موفقیت‌ها� افراد مختلف، نتیجه محیط پیرامون افراد و به نوعی بخشی از نظام طبیعی و اجتماعی انسان‌هاس�. درسته که همه متولدین سه ماهه اول سال وارد لیگ حرفه‌ا� هاکی کانادا نمی‌ش� و فقط اونهایی که ممارست و تلاش زیادی انجام می‌د� به این موفقیت نائل می‌شن� اما نکته بسیار کلیدی اینه که درک کنیم همه کسانی که سخت کار می‌کن� و ممارست زیادی بخرج می‌د� به موفقیت نمی‌رس�. برای موفقیت بسترهایی لازمه که باید جامعه اون رو در اختیار شما قرار بده. چون همونطور که گفتیم، موفقیت یک رخداد اجتماعیه.
اگر روزی مثل نویسنده ما در حال تماشای بازی هاکی می‌بودی� (نویسنده کاناداییه و هاکی اونجا ورزش اوله) و اگر مثل نویسنده ما دقت و کنجکاوی زیادی می‌داشتی� ، ممکن بود یک موضوع عجیب و غریب، نظر شما رو هم جلب کنه. اینکه بیشتر بازیکنانی که توی زمینن، متولدین سه ماه اول سال هستن.
برای ما که موفقیت رو صرفا بر مبنای خصلت‌ها� فردی تعبیر می‌کنیم� این مقوله جزو داده‌ها� تصادفی قرار می‌گیر�. اما لااقل در این مورد بخصوص، دلیل قابل تاملی وجود داره: "نظام استعدادیابی بازکنان هاکی در کانادا بچه‌ه� رو سال به سال ارزیابی می‌کن�." کودکی که در مدرسه متولد سه ماه اول سال هست نسبت به کسی که با 8 ماه اختلاف سنی سر همون کلاس نشسته برتری فیزیکی اندکی داره که در سنین پایین خیلی تعیین کننده است. همین برتری خفیف در سنین پایین منجر به انتخاب شدن این بچه ها می‌ش� تا روشون کار بشه و نهایتا بعضی از اونها در آینده بازیکنان حرفه‌ا� لیگ هاکی کانادا می‌ش�. طی این فرایند، جامعه با نظام گزینشی خودش عده‌ا� رو به طور اتوماتیک از موفق شدن محروم می‌کن� و به عده‌ا� مزیت رقابتی می‌د�.
کتاب نسخه به ظاهر ساده‌ا� از چگونگی رسیدن به "موفقیت درخشان" ارائه می‌کن�: ده هزار ساعت کار و تمرین مداوم که چیزی حدود 10 سال زمان می‌طلب�. این عدد رو مالکوم گلدول از یک آزمایشی که روی عده‌ا� هنرجوی ویلون انجام شده بدست آورده و به شکل جالبی به خیلی افراد موفق هم نسبت می‌د�: بزرگان "سیلیکون ولی" من‌جمل� بیل گیتس، استیو جابز و بیل جوی، گروه موسیقی بیتلز، استادبزرگان شطرنج من جمله بابی فیشر و ... همگی و بلا استثنا با تقریب قابل قبولی همین میزان کار رو قبل از رسیدن به موفقیت داشتن. کتاب خیلی مفصل راجع به ناگفته‌ها� زندگی افرادی که نام بردیم توضیحاتی داده و انصافا حقایق قانع کننده‌ا� ارائه می‌د� که آوردنش در این مقال نمی‌گنج�. اما لُب مطلب که بر خلاف تمایل ما به ساختن افسانه‌های� راجع به غلبه بر تمام موانع و سختی‌ه� برای رسیدن به موفقیت یا احیانا هوش خارق‌العاد� و غیر عادی، بسیاری از کسانی که ما اونها رو نابغه می‌دونی� طی دوران نوجوانی شرایط بسیار مساعدی رو تجربه کردن که براشون بستری فراهم آورد تا بتونن حدود 10 هزار ساعت توی اون زمینه دلخواهشون ممارست کنن تا بعدها در زمان مناسب، صاحب تجارب اندوخته کافی باشن که نهایتا "موفقیت‌ها� درخشان" اونها رو رقم زد. در این رابطه، افسانه‌زدای� از نبوغ دوران کودکی موتسارت حقیقتا برام جالب توجه بود.
در واقع کل بحثی که گلدول توی کتابش ارائه می‌کن� رو میشه اینطور خلاصه کرد: "محاله کسی بدون داشتن یک محیط مساعد بتونه ده هزار ساعت تمرین لازم برای رسیدن به اون "مهارت متمایز کننده از دیگران" رو انجام بده. "
اگر شما فقیر باشی و فراغت کافی برای زمان گذاشتن در اون زمینه بخصوص رو نداشته باشی،
اگر محیط زندگی شما اون امکانات لازم برای انجام تمرین رو در اختیار شما قرار نداده باشه،
یا اگر جامعه مثل بازیکنان هاکی، طی یک فرایند اتوماتیک، شما رو از انجام این میزان تمرین محروم کنه،
شما نخواهی توانست به موفقیت برسی. حتی اگر استعداد ذاتی و ژنتیکی اون در شما باشه.
کتاب با بررسی لیستی از ثروتمندترین افراد جهان نکته‌ا� رو به چشم ما میاره. اینکه حدود 20 درصد از ثروتمندترین افراد کل تاریخ جهان (یعنی با معادل سازی از زمان مصر باستان تا به امروز)، متولد آمریکا طی سال‌ها� 1830 تا 1840 هستن. بسیار تامل برانگیزه که ببینیم چه اتفاقی افتاده. مساله اینه که این افراد طی سالهای 1860 تا 1870 که اوج شکوفایی اقتصادی آمریکا هست، در سن مناسب و در جای مناسب قرار گرفتن. اینها همون افرادی بودن که در زمانی که شرایط اقتصادی مهیا شده بود، اون 10 هزار ساعت کار و مهارت رو اندوخته بودن و کاملا مستعد به موفقیت رسیدن بودن.
مخلص کلام اینکه، موفقیت یک رخداد اجتماعیه. همونطور که ما پیدایش آتش رو به شخص خاصی نسبت نمی‌دی� (اگرچه واقعا اولش یک نفری بوده که بار اول آتیش رو کشف کرده) موفقیت‌ها� افراد مختلف، نتیجه محیط پیرامون افراد و به نوعی بخشی از نظام طبیعی و اجتماعی انسان‌هاس�. درسته که همه متولدین سه ماهه اول سال وارد لیگ حرفه‌ا� هاکی کانادا نمی‌ش� و فقط اونهایی که ممارست و تلاش زیادی انجام می‌د� به این موفقیت نائل می‌شن� اما نکته بسیار کلیدی اینه که درک کنیم همه کسانی که سخت کار می‌کن� و ممارست زیادی بخرج می‌د� به موفقیت نمی‌رس�. برای موفقیت بسترهایی لازمه که باید جامعه اون رو در اختیار شما قرار بده. چون همونطور که گفتیم، موفقیت یک رخداد اجتماعیه.
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
Outliers.
Sign In »
Reading Progress
May 26, 2022
–
Started Reading
June 3, 2022
–
Finished Reading
June 7, 2022
– Shelved
Comments Showing 1-4 of 4 (4 new)
date
newest »
newest »
ایول! ببینید من این کتاب عدالت مایک سندل رو خیلی دوست دارم بخونم و این حرف شما هم خیلی جالب بود برام 👌 اما به طور کلی یک چیزی رو باید در مورد گلدول عنوان کنم و اونم اینکه اصولا این ایراد به گلدول وارده که بحثهایی که میکنه خیلی مقید به چارچوب آکادمیک نیست و به قولی بیشتر اون رو نویسنده می بینن تا محقق.به همین خاطر هم یک سری بحثای دیگه ای که توی کتابش مطرح میکنه رو من اصلا توی ریویوم نیاوردم. در مورد این بحثی که الان با هم داریم اما، باز تا حد بنظر من قابل قبولی از استدلال برخورداره ولی بازم آنچنان "ساینتیفیک" نیست واقعیتش.
منظورم از این حرفا، یکم تعدیل برداشتی هست که شاید از خوندن این حرفا بر ما حادث بشه. خوندن این تیپ کتابها دقیقا به این درد میخوره که خیلی هنجار شکن هست و رویکرد جدیدی به مسائل ارائه میده که میشه رفت راجع بهشون کلی مطالعه کرد وگرنه در مورد پذیرش تمام حرفای این کتاب باید کمی محتاط بود.
حالا شما که از کتابهای دیگه نقل قول آوردی من خیلی خوشحال شدم و بیشتر قانع شدم که زودتر اون کتاب سندل رو بخونم. دم شما گرم 👍🤝🙏ا
سلام، مخلصیم 🙋♂️🙏�بله. این تفکر "خواستن توانستن است" اگرچه خیلی شورانگیزه ولی حقیقتش اینه که خیلی کور کنندست و باعث میشه انسان حواسش از پیرامونش پرت بشه و صرقا فکر کنه که چون اون اراده کرده پس حتما موفق میشه. در صورتی که اینطور نیست.
لازمه که انسان نگاهی به محیط اطرافش بندازه و ببینه داره در چه شرایطی زندگی میکنه. اون شرایط رو ارزیابی کنه و برآورد کنه که آیا در این وضعیت شدنیه یا نه. و اگر نبود یا باید محیطت رو عوض کنی و یا خواسته ات رو.
متاسفانه این کتابها رو خیلی دیر خوندیم و آسیبش رو هم دیدیم ولی بازم ماهی رو هر وقت از آب بگیری میمیره!😉🙋♂️�
منظورم بستری هست که شما اشاره کردی و جامعه، طبقه اجتماعی، خانواده و کلا آدم‌ها� دوروبر، به‌شد� روی آینده آدم موثر هستن.