ŷ������

[...]بیا زندگی را عوض کنیم، بیا برویم جایی که هرگز از هم جدا نشویم؛ اوهایو؟ جنگل‌ها�� وحشی ماساچوست؟ حتی اگر چشم‌ها�� او چون چشم‌ها�� نزدیک‌بی�� ماهی کوچک شود و نوک پستان‌های�� ورم کند و ترک بردارد، و دلتای ظریف و زیبای جوان و مخملی‌ا�� آسیب ببیند و پاره شود، حتی آن موقع از عشق دیدن صورت عزیز و رنگ پریده‌ا�� دیوانه خواهم شد، از صدای ناب و پرجنجال و جوانت، لولیتای من.[...]

لولیتا از ولادیمیر نابوکوف

[...]نمی�� گذارم تو بروی! نه! آخر این چیست؟ به چه حقی چنین اتفاقی می‌افتد�� من هم با تو خواهم آمد؛ من دنبال کالسکه‌ا�� خواهم دوید، اگر تو مرا با خودت نبری، من آنقدر دنبال کالسکه‌ا�� خواهم دوید تا از پا بیفتم، یا وقتی که نفس آخر را بکشم.[...] دیگر چه کسی را مامکم خطاب کنم؟ چه کسی را می‌توان�� به این اسم محبت آمیز صدا کنم؟ دیگر وقتی رفتی از کجا تو را پیدا کنم فرشته‌�� کوچولوی من؟ من می‌میرم�� وارنکا، من حتما می‌میرم�� قلب من از این بدبختی جان به‌د�� نمی‌بر��![...]

بیچارگان از فئودور داستایفسکی

خب این دو بخشی که انتخاب کردم، چه تفاوتی با هم دارن؟! چرا ناشرای آمریکایی از چاپ لولیتا خودداری کردن و چرا بیچارگان در حدی ازش تعریف و تمجید شد که نکراسوف با این خبر که "گوگول تازه‌ا�� ظهور کرده" پیش بلینسکی رفت و در آخر با به به و چه چه از اولین اثر داستایفسکی استقبال کردن؟
تفاوت در این هست که نابوکوف شلوار هامبرت رو پایین کشید و سر اصل مطلب رفت اما داستایفسکی حاضر نشد حتی کمربند ماکار رو باز کنه!
البته به داستایفسکی جوان خرده نمی‌گیر�� که در اولین اثرش بخواد انقدر صریح و بی‌پرد�� باشه. فقط خواستم یکی از چیزهای رومخ کتاب رو بگم که فکر نکنم کسی بهش اشاره کرده بود.

ماجرا هم از این قرار بود که واروارای یتیم در همسایگی مرد مسنی به نام ماکار زندگی می‌کر��. ماکار به عنوان کسی که خویشاوندى دوری با دختر داره، بهش کمک مالی میکنه. در حدی که حاضر هست هشتش گرو نهش باشه اما دختر بدبختی نکشه. و برای حرف مردم این دو نفر با نامه جویای احوال هم میشن. اما به نظرم هر خواننده‌ا�� که منطقی باشه، متوجه میشه این نامه‌ه�� چیزی بیشتر از یه رابطه معمولی هستن. و حرف مردم اونقدرا هم بی‌را�� نیست.
خلاصه که چون با آدم‌ها�� فقیری سر و کار داریم، تو نامه‌ه�� هم وضعیت فلاکت‌با�� رو می‌بینی��. نامه‌ه�� چیز ناب و خاصی نیستن. صرفا روزمرگی‌ها�� دو�� آدم نگون‌بخ�� هست. و خب، اصلا پا از در بذاری بیرون میتونی چنین مکالمه‌های�� رو از زبون رهگذرا بشنوی و به زندگی سگیت ادامه بدی.
در کل جزو آثاری نبود که پیشنهاد کنم برای شروع از فئودورخوانی انتخابش کنی و یا حتما تو برنامه‌�� بگنجونی. صرفا چون دوست دارم همه‌�� آثار این بزرگوار رو بخونم، سمتش رفتم و خب می‌دونست�� که نباید انتظار شاهکار رو ازش داشته باشم.
چیز دیگه‌ا�� که بعدها احساس میکنم باید دوباره بهش رجوع کنم، خوندن آثاری هست که تو کتاب بهشون اشاره کرد و چون نخونده بودمشون، رفرنس رو متوجه نمی‌شد��.
در کل تنها بخش دوست‌داشتن�� کتاب، پاکروفسکی بود و بس :)