ŷ������

در مذمت سانسورچی، نشر‌ها�� ایرانی و هر چیزی که بوی
سانسور می‌ده��

یه روز ابری، تو کافه نشستیم و دوستم کتاب خودش رو درآورد، کنار تاریخ خریدش، مجدد تاریخ زد و نوشت «مالکیت این کتاب به یک‌گان�� منقل می‌شو��.»
کتاب رو شروع کردم و صبح‌ها�� تو اورژانس بیمارستان میخوندمش. همه چی خیلی خوب و آروم در گذر بود و از خوندن دنیایی که از قند هندوانه ساخته شده لذت می‌برد�� که یهو حس کردم یه چیزی تو کتاب مشکل داره.
اینقدر کتاب سانسور شده خوندم که بتونم رد پای کثیف سانسورچی رو حس کنم.
شک کردم که شاید حساسیت بیش از حدم باعث شده به نسخه انگلیسیش شک کنم، تو اعماق ذهنم میگفتم بابا دیگه اینقدر کم‌شعو�� نیستن که برن نسخه اصلی نویسنده رو هم سانسور کنن.
به هر حال پی‌دی‌ا�� کتاب رو پیدا کردم و مطابقت دادنش با نسخه‌�� چاپیم فاجعه بود.
کتابم خیلی ناقص بود.
از بوسیدن تا لباس عوض کردن سانسور شده بود.
واقعیت تلخ اینه که سانسور چی تو کتاب درسی، علمی، داستان و رمان، کوچه و خیابون، مدرسه و دانشگاه هست.
سرش نه فقط تو زندگیمون که توی لباس زیرمون هم هست که یهو کسی این وسط از شنیدن اسم شورت و سوتین تحریک نشه.
یهو اگه تو متن کتاب بخونیم فلانی، فلانی رو بوسید، آلوده به گناه نشیم.
سانسورچی حواسش هست که اگه شما ترجمه نخونی و بری نسخه اصلی رو بخونی، متن رو سانسور کرده باشه، خلاصه که اینجا سانسورچی، اسم الهه‌�� بزرگ ماست.
الهه‌�� قدرتمندی که ردش رو همه جا می‌ذار��.
دیدنش خشمگینمون می‌کن�� و همه جا هست، نتیجه اینه که ما همیشه خشمگینیم.

سانسورچی باعث شد اون کتابی که روز قشنگ ابری هدیه گرفته باشم رو دوست نداشته باشم، ۵۰ صفحه رو تو دو روز خوندم و ۹۰ صفحه‌ا�� که ردپای سانسورچی رو دیدم، بیست روز و به سختی تموم کردم، اونم به احترام همون روز بارونی و قشنگ...

زندگی در گذره.
میگذره و شاید روزی که این ریویو رو میخونید، بت الهه‌�� سانسور شکسته باشه.
بتونید لابه‌لا�� ورق‌ها�� کتاب‌های�� که افست نیستن، کلمه‌�� بوسیدن رو ببینید.
اون روز یادتون باشه، مردم همه�� جمع میشدن که با هم بشن تبری که بت رو می‌کش��.
بوی خون همه جا شنیده میشه.
برای آزادی که ارزشمندترین دارایی ماست.

در امتیاز کتاب، سانسورچی در نظر گرفته نشده است.

۱۸دی‌ما�� هزار و چهارصد و یک.
ایران