ŷ������

از زخم سینه‌ا��
دزدانه به جهان می‌نگر��
خداوند.
*
من همه چیز را
دربارۀ شکوفه‌ده�� درخت حیات می‌دان��
شکل برگ‌های��
ساز و کار نظام ریشه‌های��
انواع آفت‌های��
من متخصص گیاه‌شناس�� درخت حیاتم
هنوز بر رویش پژوهش می‌کن��
و همواره خواهم کرد
تا روزی که بمیرم.
*
به ریشۀ ستبر درختان نمی‌رس��
اما تنها ریشه‌ایس�� که داریم
خون‌ها�� ریخته بر خاک.
*
فرجام خداوند
فرارسیده است
همچون فرجام درختان، کوه‌ها،�� خورشید و ماه
که دست از پرستششان داشتند
چون خداوند را پرستیدن گرفتند.
اما او نیز با ما خواهد ماند
همچون درختان، همچون کوه‌ه��
خورشید، ماه و ستارگان.
*
همچنان که از هم دور می‌شوی��
کلمه بر کلمه می‌افزایی��
کلمات و جملات بلند و به قاعده
تا نزدیک هم بودیم
تنها سکوت بین بدن‌‌هایما�� فاصله می‌انداخ��.
*
در هم آمیختیم
چون حاملان مقدّس عرش
با چهار سر و شش بال
در هم آمیختیم
چون سربروسِ دو سر
و ملحفه چروکید
اما نه از پیری، که از طراوت.
*
هفت زیرپوش مچاله
در اطراف بسترت، برای
هفت روزی که اینجا بودیم
هفت رز پژمرده
به هفت رنگ مختلف.
*
لنگر کشتی به گل نشسته
زینت حیاط خانه‌ه�� می‌شو��
قلب‌ها�� ما نیز
تنها گردنبندهایی خواهد شد
آویخته در درون، در میان رؤیا و خون.
*
سخن گفتن، اینک، با این زبان خسته
کنده شده از خوابگاهش در کتاب مقدس
کورکورانه هروله‌کنا�� از دهانی به دهانی
زبانی که خدا و معجزات را وصف می‌کرد�� می‌گوی��:
ماشین، بمب،�� خدا.

حروف مربع می‌خواهن�� بسته بمانند
هر حرف چون خانه‌ا�� محفوظ
که تا همیشه بتوان در آن ماند و خوابید.