ŷ������

چقدر آقای مسکوب از زمانه ی خودش جلوتر بود و چه نگاه متفاوتی به زندگی داشت!حس نومیدی و غم را از لابلای نوشته هاش در مورد ایران را قشنگ حس میکردم
دوست نداشتم تموم بشه و بهش انس گرفته بودم