ŷ������

هوه انا ليه حسيت وانا بقراها ان دكتور احمد كبر .. كل مابتقدم فى الصفحات كنت بحس ان جواه حنين للماضى وافتقاد لكل حاجه
دكتور احمد ارجوك ماتعجزش .. ماتكبرش انت هتفضل فى نظرى دايما الطبيب الشاب بكتاباته
قلمك مستحيل يكبر
فى سيرك ابو شفه .. اخر سطر بس فيه حسيت اد ايه هوه مفتقد والده الله يرحمه .. ابكانى وهوه بيدعو لييه بالرحمة واننا نقراله الفاتحه :)

معظم الكتابات على اد ما هيا كانت المفروض مضحكة بس انا ليه حسيت بالمراره وانا بقراها فى احيان كتير
وفيه منها اللى رجعنى لحنين لزمن عشته ولزمن كنت اتمنى اعيشه

اخر مقال اللى بيتكلم عن " تان تان " فكرنى ببنت صغيرة شعرها طويل وهيا بتتحايل على مامتها مدرسة المكتبة عشان تاخدها معاها المدرسة بتاعتها فى يوم اجازتها عشان تسيب المدرسة ةتجري ع المكتبة لوحدها تقعد فيها
يومها كله تعيش فى عالم تان تان ..
وييجى اخر اليوم مامتها تصحيها من وسط اكوام مجلات تان تان اللى عاشت فيها وجواها ^_^
رجعنى لذكري ماكنتش عارفه انها لسه جوايا اصلا :)

دكتور احمد .. كتاباتك مازالت الاعظم تاثيرا فى نفسي .. ستظل استاذي وقدوتى واول عهدى بالقراءه :)