ŷ������

நான் வாசித்�� எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களின�� முதல�� நாவல��. இந்தக் கதையில�� வரும�� அந்த வனத்துறை அதிகார�� டாக்டர�� கிருஷ்ணமூர்த்த�� அவர்கள�� அணுகுவதற்க�� எவ்வளவ�� தயங்கினாரோ, ஜெயமோகன் அவர்களின�� படைப்புகளை வாசிக்�� எனக்குள் அப்படி ஒர�� தயக்கம��. இன்ற�� இருக்கும�� தமிழ�� எழுத்தாளர்களில�� நிறை�� விமர்சனத்திற்க�� ஆளான ஓர�� எழுத்தாளர் என்பதே அதற்கு ஒர�� காரணமா�� இருந்தது. ஆனால�� இந்த யானை டாக்டர�� கதையில�� காட்டு உயிரினங்கள�� மேல் அவர் கொண்�� பற்றும��, காடுகளையும�� அங்க�� வாழும் உயிரினங்கள�� இழிவுபடுத்தும் மனிதர்களின�� மேல் அவர் கொண்டுள்�� கோபமும�� நிறைந்�� எழுத்துக்கள் என்ன�� மி�� வெகுவா�� ஈர்த்தது.

இந்தக் கதையில�� வரும�� டாக்டர�� கிருஷ்ணமூர்த்த�� கதாபாத்திரம் உண்மையாகவே யானைகளுக்காகத் தன�� வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்�� ஒர�� வனத்துறை மருத்துவர் என்ற�� தெரிந்தபோத�� ஒர�� பிரமிப்பாக இருந்தது. வனத்துறை அதிகாரியாக வருபவர�� கடமைக்கென்று அந்தப் பணியில�� சேர்ந்தவரா�� வருவார��. புழுக்களைப�� பார்த்து அருவருப்பு கொள்ளும் அவரை, டாக்டர�� கிருஷ்ணமூர்த்த�� அவர்களின�� நட்ப�� அந்தப் புழுக்களைக�� கைக்குழந்தைகள் எனவும், வெண்ணி�� தழல்துளிகள�� எனவும் அவரை கவித�� பா�� வைத்து காட்டின் மீது பற்ற�� கொண்டவரா�� மாற்றிவிடும்

ஆற�� செந்நாய்கள�� டாக்டர�� கே. அவர்கள�� சூழ்ந்து கொள்ளும் ஒர�� காட்சி. அந்த சூழல�� அவர் அணுகிய விதம�� வாசிக்கும்போது மெய் சிலிர்த்தத��. மனிதர்கள�� சி�� நேரம�� அருவருப்பு நிறைந்�� ஜீவராசிகளா�� இருப்பதை லார்ட். பைரன�� அவர்கள�� வளர்ப்பு நாயின் கல்லறையின் எழுதிய 'Epitaph to a dog' கவித�� கொண்டு டாக்டர�� கே. விவரிப்பார��. அத�� வாசிக்கும்போது நம்மிடம் ஒர�� சிறுமை உணர்வு எழுவதைத் தவிர்க்க முடியாது.

காடுகள�� காக்கப்படவேண்டுமென்றால�� அங்குள்ள மிருகங்கள் காக்கப்ப�� வேண்டும். குறிப்பாகத�� தன�� சாணத்திற்குள�� ஒராயிரம் காடுகள�� ஒளித்துவைத்திருக்கும�� உன்னதப�� பிறவிகளா�� யானைகள��.

காடுகள�� மீதும், நம�� சுற்றுச்சூழல�� மீதும் அக்கறை இல்லாதவர்களைக் கூ�� அக்கறை கொள்�� வைக்கும் இந்த இந்த யானை டாக்டர�� கத��. ஆகவே இக்கதை பள்ள�� புத்தகங்களில�� பாடமாக அமைய வேண்டுமென்பத�� என�� ஆச��.