ŷ������

قاچاق انسان در ایران در سال ۱۹۰۵
فروش دختران قوچانی به ترکمانان و ارامنه‌�� عشق‌آبا�� در بهار سال ۱۲۸۴ هجری شمسی در دوران حکومت آصف‌الدول�� در خراسان، و به اسارت رفتن زنان باشقانلو در پاییز همان سال در حمله‌�� ترکمانان به ناحیه‌�� بجنورد در زمان حکمرانی سالار مفخم رخ داد.
اگرچه فقر رعیت و ظلم حکومت و حتی دخترفروشی واقعه‌ا�� بی‌سابق�� نبود ولی همزمانی‌ا�� با جنبش مشروطه این دو حادثه را به سرعت تبدیل به یکی از داستان‌ها�� تظلم «ملت» علیه «دولت» ساخت و بدین ترتیب بود که زبانزد عام و خاص گشت. به عبارتی، بازگویی‌ها�� این داستان در ایجاد احساس «تعلق ملی» موثر افتاد و «دختران قوچان» در این بازگویی‌ه�� «دختران ایران» شدند.
حکومت خراسان در دوران قاجار از مناصبی بود که قیمتی گزاف داشت و از وجهه‌�� خاصی برخوردار بود. علاوه بر حاصلخیزی کشاورزی خراسان و اهمیت مشهد که از مراکز مهم جلب زوار و تجار بود و اراضی و عواید هنگفتی وقف آن شده بود، نواحی شمالی و شرقی این ایالت به دلایل سیاسی در قرن نوزدهم مورد توجه و رقابت دولت‌ها�� انگلیس و روس و ایران هم بود.
در سال ۱۲۸۴ شمسی، با کم‌محصول�� مزارع و شیوع ملخ در منطقه، مردم قوچان از بابت پرداخت مالیات در چنان تنگنای سختی قرار گرفتند که ناچار شدند دختران خود را بفروشند تا بتوانند خراج حکومت آصف‌الدول�� در خراسان را بپردازند، حاکمی که آوازه‌�� ظلم و اجحاف وی در حق رعیت به گوش همه رسیده بود.