ŷ������

نام نمایشنامه "اواز قو" به یک باور باستانی اشاره دارد که قوها درست قبل از مرگشان آواز زیبایی می‌خوانند�� زیرا بیشتر عمرشان ساکت بوده‌ان��.
سوتلاویدوف در ۶۸ سالگی درحالی که نقش دلقکی را بازی میکند و در سراشیبی مرگ و یاس است به این سوال اساسی میرسد که برای ماندگار بودن چه کرده است؟
او میداند که تماشاگران به او تعلق ندارند و شخص او فارغ از تمام نقش هایی که به روی صحنه اجرا میکند برای انها بیگانه است.
او به تمام توانایی ها و عمری که از سر گذرانده حسرت میورزد ولی در نهایت میگوید"جایی که هنر هست،جایی که استعداد وجود دارد،آنجا نه از پیری خبری هست نه از تنهایی و عزلت و نه از بیماری.مرگ هم اگر باشد نیمی از آن بیشتر نیست."
در اخرین سخنانش قطعه ای میخواند که در پایان ان نوشته شده "می‌رو�� تا مگر برای احساس تحقیر شده ام کنجی دنج بیابم!" و فکر میکنم این همان حرف دل سوتلاویدوف است که میخواهد بعد از تمام این پستی بلندی های عمر به ارامش برسد و چه ارامشی متعالی تر از مرگ،درست همانطور که نام نمایشنامه ان را بازگو میکند "اخرین ژست درست قبل از مرگ"
چخوف این نمایشنامه را در یک ساعت و پنج دقیقه نوشته و کوتاه‌تری�� درام دنیا محسوب می‌شو��.