ŷ������

این کتاب دومین کتابی بود که از غلامحسین ساعدی می‌خوندم�� زیبا و محسور کننده. برای من بهتی که در نهایت با تموم شدن قصه توش رها می‌ش�� حال خوشی داره. اسکندر و سمندر در باد تلخ و شکه‌کنند�� بود، شنبه شروع شد زیبا و احساسی، خانه باید تمیز باشد رازآلود، ای وای، توهم! توصیف جالبی از روابط دوستانه(شاید هم به ظاهر دوستانه) ارائه می‌کر�� و در نهایت واگن سیاه که بی‌وقف�� خوندمش. همه‌�� این داستان‌ه�� و -باقی داستان‌های�� که اسم نیاوردم- دوست‌داشتن�� بودن. با تموم شدن این کتاب به فکر خریدن یکی دیگه از آثار غلامحسین ساعدی‌��.