ŷ������

اين نمايشنامه به نظر من عالي بود و احساس ميكنم چه وقت مناسبي خوندمش؛وقتايي كه احساس ميكني آيا داري راه درستي ميري؟نميري؟نكنه خسته بشي؟
داستان درباره ي مسخ آدم هاست.آدمهايي كه گرفتار زندگي روزمره ي خود شده اند و در عالم بي خبري و جهالت دنباله رو آدم هاي پرمدعايي هستند كه آن ها را تحقير ميكنند.
"يادت مي آيد كه خودت تصريح كردي كه بهترين طرز دفاع در مقابل واقعه،داشتن اراده است."
"گفت:"بايد از زمانه پيروي كرد."اين آخرين حرف دوره ي آدميزاديش بود.
"پس ما حق داريم كه زندگي كنيم.حتا در مقابل خودمان وظيفه داريم كه مستقل از همه ي مردم خوشحال باشيم"
"گوش كن ديزي.هنوز كارهايي از دست ما بر مي آيد.ما بچه دار ميشويم؛بچه هامان هم بچه دار مي شوند،درست است كه طول مي كشد؛اما با همين كار ما دو تايي مي توانيم نسل آدميزاد را از نو دوام و قوام بدهيم"