ŷ������

داستان از زبان یه دختر نابینا روایت می‌ش�� که با مادرش زندگی می‌کن��. از همین‌ج�� می‌تونست�� حدس بزنم که با یه داستان فوق توصیفی سر و کار خواهم داشت و خب حدسم درست بود. نوع توصیف‌ه�� حتی برای من که چندان کتاب توصیفی دوست ندارم هم جالب و جدید بود: نگاه از دریچه‌�� نگاه فردی نابینا؛ تناقضی قابل توجه و هنرمندانه.
با این حال، جذابیت کتاب تو همین نقطه‌�� مثبت برای من به پایان می‌رس��. شخصیت‌پردازی‌ه�� سطحی و بدون لایه بود و نمی‌تونست�� با هیچکدوم همذات‌پندار�� کنم. محتوای داستان غیرمنسجمی داشت و گرچه خوندن از گیاهای دارویی یا نقل قول از بوعلی سینا یا سایر کتابایی که نویسنده خونده جالب بود ولی خیلی وقتا هیچ ربطی به داستان نداشت.
در نهایت پایان‌بند�� مالیخولیایی داستان باعث شد کل کتاب از چشمم بیفته و هاج و واج بمونم که واقعا چرا نویسنده باید با داستانش این کار رو می‌کر��. یک چهارم آخر کتاب جوری بود که انگار یا نویسنده تو یه فضا یا زمان کاملا متفاوت ادامه‌ش�� نوشته یا یه نفر دیگه ادامه دادنشو به عهده گرفته!
در مجموع به خاطر پایان‌بندیش�� خوندنش رو به کسی توصیه نخواهم کرد.
----------
یادگاری از کتاب:
حرف زدن درباره‌�� خوانده‌ه�� از خواندنشان مهم‌ت�� است، تازه آن وقت است که می‌توانی�� رابطه‌ما�� را با کتاب‌ه�� بفهمیم و خودمان را در آن‌ه�� پیدا کنی.
...
می‌گوی�� همیشه حرف‌های�� هست که هرگز گفته نمی‌شون��. رازهایی که ندانستن‌شا�� بهتر است.
...
حرف زدن درباره‌�� خوانده‌ه�� از خواندنشان مهم‌ت�� است، تازه آن وقت است که می‌توانی�� رابطه‌ما�� را با کتاب‌ه�� بفهمیم و خودمان را در آن‌ه�� پیدا کنی.
...
به قول تولستوی همه چیز برای کسی که می‌دان�� چگونه صبر کند، به موقع اتفاق می‌افت��.
...
به نظر من همیشه انتخابی در کار است و هیچکس در این جهان مجبور به انجام کاری نیست.
...
کلمات نجات‌دهنده‌ان��. زهر اتفاقات را می‌گیرن�� و در خود حلشان می‌کنن��.
...
در این جهان چیزهایی هست که هیچ‌وق�� نمی‌شو�� کامل گفتشان، چیزهایی که وقتی به کلمه درمی‌آین�� از ابعادشان کاسته می‌شو��.