ŷ������

Στο βιβλίο «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ�� έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του», οι συνεντεύξεις της Γώγου φωτίζουν μια πλευρά της προσωπικότητάς της που συχνά παραμένει κρυφή πίσω από τις λέξεις της. Μέσα από αυτές, ξετυλίγεται η εσωτερική της πάλη, η αναζήτηση για νόημα σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα. Μιλά με απλότητα και βάθος για τη συγγραφή και την ποίηση, αποκαλύπτοντας την ανάγκη της να εκφράσει τα πιο μύχια συναισθήματά της, την υπαρξιακή αγωνία που την κυριεύει και την αδιάκοπη προσπάθειά της να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση. Με τη δική της σιωπηλή επαναστατικότητα, αντιστέκεται στις κοινωνικές επιταγές και τα πρότυπα, αναζητώντας μια αλήθεια που μόνο η προσωπική της έκφραση μπορεί να φέρει στην επιφάνεια.
Οι συνεντεύξεις της αποκαλύπτουν μια γυναίκα γεμάτη αντιφάσεις, ευαίσθητη και συνάμα επαναστάτρια. Η μοναξιά και η ανάγκη για έκφραση πλημμυρίζουν τις λέξεις της, ενώ η ψυχή της καίγεται αδιάκοπα, αναζητώντας την αλήθεια σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες.
Από μικρό παιδί είχα λατρεία με τη Γώγου, με την επαναστάτρια Γώγου που κέρδισε και έχασε πολλά από τη ζωή. Κάθε λέξη της πάντα με αγγίζει βαθιά, με γεμίζει συναισθήματα, θυμό. Η μοναξιά που εκφράζεται τόσο απλόχερα αλλά και η αβεβαιότητα μιας κοινωνίας μέσα από την αγάπη, το μίσος, το θάνατο. Ένα ον που τρέφεται από την ανυπαρξία και της ύπαρξη της την ίδια.