ŷ������

جنگیدن به خاطر ِ وطن، اوج ِ معنای زندگی ست؛ و تو با من چنان باش که گویی چشمه ای جوشان در مسیر ِ تشنگی ِ یک انسان نشسته است، تا من ِ تشنه بنشینم، کنارت زانو بزنم، خم شوم، صورتم را در این چشمه فرو برم و بنوشم و باز هم بنوشم ... اما به حرمت ِ آن حس ِ تشنگی که حق نبود به کلی از میان برود، بخشی از عطشم را برای آینده پس انداز می کنم ... سلیمه ! هرگز از یاد نبر که ما ، تن به نبردی سخت داده ایم ، و اگر تو در کنارم نباشی ، من این را تاب نمی آورم