ŷ������

ذکر بردار کردن پینوکیو

دو هفتهٔ پیش، مهمون قسمت دوم برنامهٔ اکنون، ایرج طهماسب بود که
شخصاً خیلی بهش ارادت دارم. پیشنهاد خوندن این کتاب نوستالژی ( برای من، چون شونصد مدل ازش کارتون دیدم و جزء اولین کتاب داستان‌های�� بود که خودم تنهایی از پس خوندنش براومدم. )

آقای طهماسب اونجا روی ترجمهٔ صادق چوبک تأکید کرد که انگاری یه حالت ایرانی به این کتاب داده بود و الآن بعد خوندنش، حرفشو بهتر متوجه می‌ش��. یه قسمتایی از کتاب که به همین موضوع مربوطه رو میارم.

یادم میاد موقع بچگی از بس نشستم جلو تلویزیون گراندیک! قدیمی خونه‌مو�� و شبکه‌ه�� رو بالا و پایین می‌کرد�� برای کارتون که چشمام ضعیف شد و عینکی شدم. ( البته از تأثیر پیس ۲۰۰۶ و کانتر هم نمی‌تون�� غافل بشم که در کنار کارتون‌ها�� عامل به فاااا یعنی به فنا رفتن چشمام بودن. )

انقد این پینوکیو و جودی ابوت و کوزت و آنه‌شرل�� و حنا و رامکال و خانوادهٔ دکتر ارنست رو دوست داشتم ( تلویزیونم دیر به دیر می‌ذاش�� اینارو ) که مامانم یه روز رفت سی‌د�� همه‌شون�� برام خرید.
اونم از بس نگاه کردم و جلو و عقب کردم که هم سی‌د�� سوخت و هم دستگاه و هم جگر من!

کلیت داستانو که همه‌مو�� می‌دونی�� چیه ولی مثل هر اثر اقتباسی دیگه‌ای�� بین کتاب و اون اقتباس کلی تفاوته، مخصوصاً پینوکیو.

اون زمان من اندازهٔ کافی از داداش سیا می‌ترسید�� ( هنوزم که هنوزه سر اون مسخره‌�� می‌کن��. فامیلای قدیمی‌مو�� میان خونه‌مون�� با خنده می‌گ��: مهرداد هنوز از داداش سیا می‌ترسی؟؟؟�� خب مرگ!!! رو آب بخندی. منم باید با یه من ریش و سبیل، هر هر بخندم و بگم نه دیگه بزرگ شدیم و فلان. ) بعد فکر کن می‌دید�� که گربه‌نر�� و روباه مکار، پینوکیو رو دار زدن! یا بهش چاقو زدن! معلومه هرشب می‌رفت�� لب دریا دیگه...
پس خوب کاری کردن که اینارو نشونمون ندادن. همینجوری الآن دارن خاطرات بچگیمونو تباه می‌کن��. ( چی بود یه زمانی می‌گفت�� که عموی سوباسا، چیز مامانش بوده!!! من نمی‌خوا�� اینو قبول کنم.)

در نهایت که بهتون توصیه می‌کن�� خوندنش رو برای یکی دو ساعت وقفه و استراحت ذهنی بین کاراتون.
من که بین کلاسای مجازی شاد خوندمش و خیلی بهم چسبید. ( دم این برف و هوای سرد و اینترنت ضعیف و شاد به‌دردنخور�� گرم که دو روز تعطیلمون کرد و مهلت خوندن این کتاب و خاطره‌باز�� باهاش رو برام مهیا کرد. )

از شخصیت مورد علاقه‌ا�� اگه بخوام بگم، فقط می‌تون�� از گربه‌نره�� عزیز اسم ببرم که از عنفوان کودکی تا الان، مجذوب کاریزما و پدرسوختگی‌ا�� بودم و هستم. تو کارتون، فقط معطل بودم که این حرف بزنه. آخ که چقدر حال می‌کرد��.

اون جملاتی که گفتم صادق چوبک، خاص ترجمه کرده:
پینوکیو به خرچنگ نیک‌سرش�� گفت: هر که می‌گوی�� پنیر، تو دیگر برو کنجی بمیر.

بچهٔ دیگری به پینوکیو گفت: حرفت را پس بگیر و الا همچو می‌زنیم�� که کیف کنی.
پینوکیو با تمسخر گفت: می‌زنی�� جفتک به طاق طویله! ( یه‌چیز�� تو مایه‌ها�� همون که تو مشهد یکی گنده میاد که فلانت می‌کن�� و فلان، مام بهش می‌گی��: همْ تووووو ؟!!!!!! )

اینم بگم که این نسخه‌ا�� که من خوندم، مال سال ۵۱ بود و از اون چاپ قدیمیا که با لب و دهن بازی می‌کن��.