Sign in with Facebook
صَĶĶĶنَĶĶĶمْĶĶĶ's Reviews > درمان شوپنهاور
درمان شوپنهاور
by
by
بعد از "روان درمان� اگزیستانسیال" و "وقتی نیچه� گریست" این سومین کتابی بود که از یالوم خوندم و خیلی زیاد دوستش داشتم.
قشنگ شبیه� ساز حضور تو یه گروه درمانیه. مباحثی که مطرح میشه میتونه چالش زندگی� خیلی‌ه� باشه. در تلاشه که قضاوت کردن، به زبان اوردن احساس رو از هم متمایز کنه و طرز صحیح برقراری ارتباط انسانی رو در کنار درمان مشکلات شخصی، به کمک این گروه، اموزش میده.
تو ایران تراپیستی که روش درمانش به معنی واقعیِ کلمه اگزیستانسیال باشه نداریم و من از تراپی‌ها� فرویدی و کند و کاو در کودکی و گذشته خسته شدم. آدمیزاد عصر حاضر، معنا رو گم کرده و با پوچی زندگی گلاویزه. وجود خودش و فلسفه� زندگی دائم واسش زیرسوال میره.
من نظرم اینه که بدون کمک تراپیست هم میتونیم بفهمیم که فلان مشکل و روان نژندیمون از کدوم بخش کودکی و کلا گذشته، نشات میگیره. همین اگاه بودن به کُنهِ قضیه خودش کم کم باعث روشن شدن مسیر میشه. اما شاید بدون کسب دانش و اگاهی اگزیستانسیال -چه از راه مطالعه، چه تراپی- این بی‌معنایی� آدمو به قعر عمیق‌تری� چاه بکشه.
درسته که نسبت به اجدادمون امکانات و رفاه بیشتری داریم و به نظر میاد زندگی روزمره آسون‌ت� شده اما در ازاش خود زندگی رو گم کردیم. یکی رفته دنبال دین و مذهب، اون یکی دست به دامن عرفان و انرژی و ارتعاش شده، یکی معتقده علم تنها راه چاره‌س� و ... . شاید اجدادمون هم گمش کرده بودن. نمیدونم؛ شاید از اولم پیدا نبود. اصلا شاید معنی‌ا� در کار نیست.
بیاید قبول کنیم زندگی بزرگترین علامت سوال بشره. حتا نمیدونیم همین یه باره فقط یا تو یه لوپ تکرار گیر افتادیم.
نمیدونیم چی کار بکنیم، کدوم سمتی بدوییم، به چی برسیم، اصلا رسیدنی در کار هست یا کلا یه مسیرِ بی انتهاست! ولش کن بیا لحظه� لحظه‌ا� رو حتا وقتی قلبمون داره از شدت رنج مچاله میشه، زندگی کنیم.
( اگه حوصله� خوندن کتاب رو ندارید، اسپین اف دوم پادکست رواق رو توصیه میکنم. خدافس )
قشنگ شبیه� ساز حضور تو یه گروه درمانیه. مباحثی که مطرح میشه میتونه چالش زندگی� خیلی‌ه� باشه. در تلاشه که قضاوت کردن، به زبان اوردن احساس رو از هم متمایز کنه و طرز صحیح برقراری ارتباط انسانی رو در کنار درمان مشکلات شخصی، به کمک این گروه، اموزش میده.
تو ایران تراپیستی که روش درمانش به معنی واقعیِ کلمه اگزیستانسیال باشه نداریم و من از تراپی‌ها� فرویدی و کند و کاو در کودکی و گذشته خسته شدم. آدمیزاد عصر حاضر، معنا رو گم کرده و با پوچی زندگی گلاویزه. وجود خودش و فلسفه� زندگی دائم واسش زیرسوال میره.
من نظرم اینه که بدون کمک تراپیست هم میتونیم بفهمیم که فلان مشکل و روان نژندیمون از کدوم بخش کودکی و کلا گذشته، نشات میگیره. همین اگاه بودن به کُنهِ قضیه خودش کم کم باعث روشن شدن مسیر میشه. اما شاید بدون کسب دانش و اگاهی اگزیستانسیال -چه از راه مطالعه، چه تراپی- این بی‌معنایی� آدمو به قعر عمیق‌تری� چاه بکشه.
درسته که نسبت به اجدادمون امکانات و رفاه بیشتری داریم و به نظر میاد زندگی روزمره آسون‌ت� شده اما در ازاش خود زندگی رو گم کردیم. یکی رفته دنبال دین و مذهب، اون یکی دست به دامن عرفان و انرژی و ارتعاش شده، یکی معتقده علم تنها راه چاره‌س� و ... . شاید اجدادمون هم گمش کرده بودن. نمیدونم؛ شاید از اولم پیدا نبود. اصلا شاید معنی‌ا� در کار نیست.
بیاید قبول کنیم زندگی بزرگترین علامت سوال بشره. حتا نمیدونیم همین یه باره فقط یا تو یه لوپ تکرار گیر افتادیم.
نمیدونیم چی کار بکنیم، کدوم سمتی بدوییم، به چی برسیم، اصلا رسیدنی در کار هست یا کلا یه مسیرِ بی انتهاست! ولش کن بیا لحظه� لحظه‌ا� رو حتا وقتی قلبمون داره از شدت رنج مچاله میشه، زندگی کنیم.
( اگه حوصله� خوندن کتاب رو ندارید، اسپین اف دوم پادکست رواق رو توصیه میکنم. خدافس )
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
درمان شوپنهاور.
Sign In »
Reading Progress
February 3, 2025
–
Started Reading
February 3, 2025
– Shelved
February 22, 2025
–
Finished Reading
