欧宝娱乐

Erg beklijvend boekje dat authentiek worstelen koppelt aan erudiet filosoferen. Lieke Marsman geeft niet alleen haar eigen lijdensweg, maar het lijden tout court een nieuwe dimensie door niet zo voor de hand liggende paden op te zoeken. Geloof in het bestaan van (een) God, van buitenaardse wezens, re茂ncarnatie, uittredingen en bijna-dood-ervaringen zou bij de meeste lezers (mezelf incluis) snel de wenkbrauwen doen fronsen, maar verdorie, Lieke Marsman bouwt haar relaas zo doorleefd en overtuigend op dat je toch even begint stil te staan bij zaken die je, rationeel en positivistisch geconditioneerd als je bent, liever aan je voorbij laat gaan.

De opbouw, de dosering en de compositie is wat dit boekje zo'n eye-opener maakt. Lieke Marsman schrijft op een niet-eenduidige, haast verlichte manier over wat haar uitgezaaide kanker met haar doet. De pijn, het lijden en de ontoereikendheid van wat de ziekenhuizen en de wetenschap te bieden hebben zijn haar drijfveer om via de filosofie, de po毛zie en een aantal interessante out-of-the-box-denkers haar blik en brein te verruimen. Hallucinant is het relaas over de amputatie van haar rechterarm en -schouder en hoe ze daar mee omgaat. Intrigerend is het lijstje van bekende en minder bekende filosofen en auteurs wiens werk ze bij haar persoonlijke queeste betrekt.

Alternerend tussen een aantal erg knappe, uitdagende essays en welgekozen dagboekfragmenten loodst 'Op een andere planeet kunnen ze me redden' je voorbij de grenzen van datgene waar we volgens Wittgenstein niet over kunnen spreken. En geloof me (ja, over geloof wordt v茅茅l gezegd!), Lieke Marsman bewijst dat dat mogelijk is. Dit kan je dan ook bezwaarlijk ego-literatuur noemen, want het is een geschenk van een mens van vlees en bloed die haast niets meer te verliezen heeft en n茅t daarom alles uit de kast haalt om ons aan het denken te zetten. Dankjewel Lieke. Ik ga je bundel In mijn mand nog eens herlezen ... en dan de rest van je geschenken!