What do you think?
Rate this book
Op een andere planeet kunnen ze me redden
Samenleven met de dood veranderde Lieke Marsmans wereldbeeld: ze raakte geïnteresseerd in God en ufo’s, in kwantummechanica en christelijke denkers. Dit boek is een filosofische trip tot in de diepten van de menselijke geest, afgewisseld met dagboekfragmenten die beschrijven hoe de dood haar op de hielen zit. Uiteindelijk staat het idee centraal dat doodgaan met hoop, hoe vergezocht en onrealistisch ook, nog altijd beter is dan hopeloze berusting.
198 pages, Hardcover
First published February 1, 2025
209 people are currently reading
1,952 people want to read
About the author
Lieke Marsman
18books280followersLieke Marsman (1990) debuteerde als dichter in Tirade. Voor de bundel Wat ik mijzelf graag voorhoud werd Marsman bekroond met de Lucy B en C.W van der Hoogtprijs, de Liegend Konijn Debuutprijs 2011 en de Buddingh'-prijs 2011. De eerste letter is haar tweede bundel.
In 2017 verscheen haar debuutroman Het tegenovergestelde van een mens bij Atlas Contact. De verzamelbundel Man met hoed bevat bundels 1 & 2, aslook nieuw werk en een selectie vertalingen.
2018: De volgende scan duurt 5 minuten / The following scan will last 5 minutes
In de Volkskrant schreef Arjan Peters over haar debuut: 'Ze kan het, geen misverstand daarover.'
'Het gaat daar telkens over in de werkelijk wervelende roman Het tegenovergestelde van een mens: over het vermogen om je te engageren. Over de vraag: waarom lijken we niet geraakt door de klimaatverandering? Je kunt denken: meer een vraag voor een essay dan voor een roman, maar deze roman is juist zo hemelbestormend omdat het die genrescheidingen irrelevant maakt. Marsman verlaat geregeld de geijkte romanvorm om ruimte te maken voor glasheldere essayistiek en poëzie. En ze doet dat ogenschijnlijk moeiteloos.'
- Thomas de Veen in NRC over Het tegenovergestelde van een mens
In 2017 verscheen haar debuutroman Het tegenovergestelde van een mens bij Atlas Contact. De verzamelbundel Man met hoed bevat bundels 1 & 2, aslook nieuw werk en een selectie vertalingen.
2018: De volgende scan duurt 5 minuten / The following scan will last 5 minutes
In de Volkskrant schreef Arjan Peters over haar debuut: 'Ze kan het, geen misverstand daarover.'
'Het gaat daar telkens over in de werkelijk wervelende roman Het tegenovergestelde van een mens: over het vermogen om je te engageren. Over de vraag: waarom lijken we niet geraakt door de klimaatverandering? Je kunt denken: meer een vraag voor een essay dan voor een roman, maar deze roman is juist zo hemelbestormend omdat het die genrescheidingen irrelevant maakt. Marsman verlaat geregeld de geijkte romanvorm om ruimte te maken voor glasheldere essayistiek en poëzie. En ze doet dat ogenschijnlijk moeiteloos.'
- Thomas de Veen in NRC over Het tegenovergestelde van een mens
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 193 reviews
February 12, 2025
gelachen, gehuild, en me geabonneerd op filosofie magazine
February 13, 2025
*4.5
Na het uitlezen vrij lang naar de muur gestaard. Ik kan het erg aanraden (het boek + het staren na afloop).
Na het uitlezen vrij lang naar de muur gestaard. Ik kan het erg aanraden (het boek + het staren na afloop).
March 19, 2025
Erg beklijvend boekje dat authentiek worstelen koppelt aan erudiet filosoferen. Lieke Marsman geeft niet alleen haar eigen lijdensweg, maar het lijden tout court een nieuwe dimensie door niet zo voor de hand liggende paden op te zoeken. Geloof in het bestaan van (een) God, van buitenaardse wezens, reïncarnatie, uittredingen en bijna-dood-ervaringen zou bij de meeste lezers (mezelf incluis) snel de wenkbrauwen doen fronsen, maar verdorie, Lieke Marsman bouwt haar relaas zo doorleefd en overtuigend op dat je toch even begint stil te staan bij zaken die je, rationeel en positivistisch geconditioneerd als je bent, liever aan je voorbij laat gaan.
De opbouw, de dosering en de compositie is wat dit boekje zo'n eye-opener maakt. Lieke Marsman schrijft op een niet-eenduidige, haast verlichte manier over wat haar uitgezaaide kanker met haar doet. De pijn, het lijden en de ontoereikendheid van wat de ziekenhuizen en de wetenschap te bieden hebben zijn haar drijfveer om via de filosofie, de poëzie en een aantal interessante out-of-the-box-denkers haar blik en brein te verruimen. Hallucinant is het relaas over de amputatie van haar rechterarm en -schouder en hoe ze daar mee omgaat. Intrigerend is het lijstje van bekende en minder bekende filosofen en auteurs wiens werk ze bij haar persoonlijke queeste betrekt.
Alternerend tussen een aantal erg knappe, uitdagende essays en welgekozen dagboekfragmenten loodst 'Op een andere planeet kunnen ze me redden' je voorbij de grenzen van datgene waar we volgens Wittgenstein niet over kunnen spreken. En geloof me (ja, over geloof wordt véél gezegd!), Lieke Marsman bewijst dat dat mogelijk is. Dit kan je dan ook bezwaarlijk ego-literatuur noemen, want het is een geschenk van een mens van vlees en bloed die haast niets meer te verliezen heeft en nét daarom alles uit de kast haalt om ons aan het denken te zetten. Dankjewel Lieke. Ik ga je bundel nog eens herlezen ... en dan de rest van je geschenken!
De opbouw, de dosering en de compositie is wat dit boekje zo'n eye-opener maakt. Lieke Marsman schrijft op een niet-eenduidige, haast verlichte manier over wat haar uitgezaaide kanker met haar doet. De pijn, het lijden en de ontoereikendheid van wat de ziekenhuizen en de wetenschap te bieden hebben zijn haar drijfveer om via de filosofie, de poëzie en een aantal interessante out-of-the-box-denkers haar blik en brein te verruimen. Hallucinant is het relaas over de amputatie van haar rechterarm en -schouder en hoe ze daar mee omgaat. Intrigerend is het lijstje van bekende en minder bekende filosofen en auteurs wiens werk ze bij haar persoonlijke queeste betrekt.
Alternerend tussen een aantal erg knappe, uitdagende essays en welgekozen dagboekfragmenten loodst 'Op een andere planeet kunnen ze me redden' je voorbij de grenzen van datgene waar we volgens Wittgenstein niet over kunnen spreken. En geloof me (ja, over geloof wordt véél gezegd!), Lieke Marsman bewijst dat dat mogelijk is. Dit kan je dan ook bezwaarlijk ego-literatuur noemen, want het is een geschenk van een mens van vlees en bloed die haast niets meer te verliezen heeft en nét daarom alles uit de kast haalt om ons aan het denken te zetten. Dankjewel Lieke. Ik ga je bundel nog eens herlezen ... en dan de rest van je geschenken!
Read
March 2, 2025Ja ontroerend, gedachteprovocerend, aangrijpend, confronterend, empathisch, hoopstemmend, wereldverbredend. Volgens mij zijn zo’n beetje alle adjectieven al langsgekomen in andere recensies. Volledig terecht overigens. Marsmans bezoek bij Zomergasten van een paar jaar terug is wat mij betreft een van de hoogtepunten uit de Nederlandse televisiegeschiedenis. De kans om al die gedachten in boekvorm nog wat gedetailleerder binnen te krijgen � zonder dat mijn mond elke vijf seconden openvalt van alle verrassingen � is heel welkom. Want inderdaad heb ik, nu ik nog wat meer over nadenk, niet echt een antwoord op alle alien-observaties buiten “het leven is makkelijker als je daar niet te veel over nadenkt�.
Het enige waar ik nog niet helemaal uit ben is of de nieuwe, hoopvolle levensvisie van Marsman niet alsnog wel heel evidente blinde vlekken heeft. Marsman heeft � terecht � veel kritiek op het Westerse rendementsdenken, het onvermogen om met de dood om te gaan, en de tunnelvisie van de positivistische wetenschap. Maar uiteindelijk blijft haar hele referentiekader onwijs Eurocentrisch. Vrijwel alle filosofen, schrijvers en wetenschappers die ze aanhaalt komen uit het (veelal Engelstalige) Westen. En wanneer ze schrijft over ‘religie� schrijft, is dat in de praktijk altijd een synoniem voor het Christendom. Dat die grotere waarheid net zo goed gevonden zou kunnen worden in de Koran of het Tibetaanse Boek van de Doden lijkt ondanks al haar scepticisme nog steeds niet vanzelfsprekend te zijn.
Aan de andere kant is zo’n levensvisie die zich heel duidelijk situeert binnen zo'n Westers kader misschien ook wel verfrissend. Want naar het Boeddhisme of een Afrikaanse natuurgodsdienst (met vaak de vervelende implicatie dat “Afrikaans� één monocultuur zou zijn) grijpen tijdens grote levensgebeurtenissen is al vrij cliché in spiritualistische kringen, not to mention vaak nogal gebaseerd op de troop van de Nobele Wilde.
Bovendien zijn die inconsistenties misschien juist wat Marsmans relaas zo fascinerend maken. Net zoals het feit dat veel dagboekfragmenten overduidelijk niet authentiek zijn, want waarom zou je daarin moeten uitleggen wat je “geliefde� voor werk doet? Uiteindelijk is het precies dat compromisloze � hoe je gedwongen wordt om mee te gaan in Marsmans gedachtekronkels zonder het gevoel dat ze iemand moet pleasen � wat dit zo eindeloos fascinerend maakt.
(in één dag heel voorzichtig uitgelezen nadat ik het had gekocht als cadeau voor mijn zusjes verjaardag; maar misschien moet ik ook maar een exemplaar voor mezelf kopen, want dit ga ik nog regelmatig willen openslaan)
Het enige waar ik nog niet helemaal uit ben is of de nieuwe, hoopvolle levensvisie van Marsman niet alsnog wel heel evidente blinde vlekken heeft. Marsman heeft � terecht � veel kritiek op het Westerse rendementsdenken, het onvermogen om met de dood om te gaan, en de tunnelvisie van de positivistische wetenschap. Maar uiteindelijk blijft haar hele referentiekader onwijs Eurocentrisch. Vrijwel alle filosofen, schrijvers en wetenschappers die ze aanhaalt komen uit het (veelal Engelstalige) Westen. En wanneer ze schrijft over ‘religie� schrijft, is dat in de praktijk altijd een synoniem voor het Christendom. Dat die grotere waarheid net zo goed gevonden zou kunnen worden in de Koran of het Tibetaanse Boek van de Doden lijkt ondanks al haar scepticisme nog steeds niet vanzelfsprekend te zijn.
Aan de andere kant is zo’n levensvisie die zich heel duidelijk situeert binnen zo'n Westers kader misschien ook wel verfrissend. Want naar het Boeddhisme of een Afrikaanse natuurgodsdienst (met vaak de vervelende implicatie dat “Afrikaans� één monocultuur zou zijn) grijpen tijdens grote levensgebeurtenissen is al vrij cliché in spiritualistische kringen, not to mention vaak nogal gebaseerd op de troop van de Nobele Wilde.
Bovendien zijn die inconsistenties misschien juist wat Marsmans relaas zo fascinerend maken. Net zoals het feit dat veel dagboekfragmenten overduidelijk niet authentiek zijn, want waarom zou je daarin moeten uitleggen wat je “geliefde� voor werk doet? Uiteindelijk is het precies dat compromisloze � hoe je gedwongen wordt om mee te gaan in Marsmans gedachtekronkels zonder het gevoel dat ze iemand moet pleasen � wat dit zo eindeloos fascinerend maakt.
(in één dag heel voorzichtig uitgelezen nadat ik het had gekocht als cadeau voor mijn zusjes verjaardag; maar misschien moet ik ook maar een exemplaar voor mezelf kopen, want dit ga ik nog regelmatig willen openslaan)
February 15, 2025
Wauw � een boek waar je stil van wordt maar waardoor je tegelijkertijd zoveel gaat nadenken en wil praten over bewustzijn, god, de dood, bovennatuurlijke krachten, buitenaards leven en de wetenschap. Prachtig en zo slim. Sinds ik het uit heb blijft het me bezighouden. Soms werd een filosofische gedachtegang me even wat moeilijk (abstract!) en voelde het daardoor wat afstandelijk, maar het volgende moment wist het me weer diep te raken. Het boek is pijnlijk en verdrietig maar het zijn uiteindelijk de hoop en levenslust die de boventoon voeren en die beklijven. Ik wil dit boek aan iedereen doorgeven, want ik ben ervan overtuigd dat iedereen (naast ontelbare mooie zinnen) wel wat meer filosofie, meer ‘misschien’s� in z’n leven zou mogen toelaten 🪐
February 23, 2025
Naast de (denk ik) rake reflecties over leven met de radicale eindigheid van jezelf, vond ik het ook heel boeiend om te lezen wat zoiets doet met je persoonlijke epistemologie: Lieke Marsman beschrijft hoe ze steeds meer open is gaan staan voor bronnen van kennis (spiritueel, religieus, getuigenverklaringen van buitenaards leven) die in het dominante seculiere paradigma worden afgeserveerd als nonsens. Ze schrijft het uitnodigend op, als lezer word je zelf ook een stuk nieuwsgieriger dan je eerst was, en ook je hoop wordt aangewakkerd, de hoop dat er redding is ondanks alles.
Tot slot is het natuurlijk pure poëzie dat iemand die Marsman heet uitkomt op zo'n titel.
Tot slot is het natuurlijk pure poëzie dat iemand die Marsman heet uitkomt op zo'n titel.
January 9, 2025
Dit is zo goed en slim ❤️ ❤️
Ik heb zin in meer Unidentified Aerial Phenomena 🛸🛸🛸
Ik heb zin in meer Unidentified Aerial Phenomena 🛸🛸🛸
March 23, 2025
een oproep tot leven <3
dit vond ik heel goed. stilistisch - zelden had ik door dat hier een schrijver aan het werk was zo bedriegelijk simpel las het (dichters die proza schrijven mijn beloved), haar dagboekfragmenten maar ZEKER haar essays droegen me. in de mix van theorie & persoonlijke verhalen of ervaringen: ik vond het fijn dat haar woede, wanhoop en eenzaamheid zichtbaar waren, hoe ze haar ervaringen vervlocht met wat ze las - en ondertussen ook hele stukken theorie aanhaalde en daarbij de diepte niet schuwde (en tegelijkertijd kraakhelder kon uitleggen.). normaalgesproken heb ik moeite met het lezen van lange citaten in boeken maar Marsman kiest ze goed uit en ik vond ze echt toevoegen aan de tekst, zelfs in het laatste hoofdstuk waar ze eindpassages citeert - meer liefde voor laatste alinea's <3. geen alinea of zin of woord staat te veel.
thematisch was dit natuurlijk helemaal mijn straatje - de dood, ufo's, epistemologie en zelfs wittgenstein?! dit is op zich fantastisch, maar ook een gevaar. vaak wanneer ik meer literair/populair theoretische (? is dit een genre) boeken lees over een onderwerp waar ik zelf inzit, vind ik ze filosofisch/theoretisch oninteressant. zeker wanneer ik de primaire bronnen waarop ze steunen ken. dit boek is absoluut een van de weinige uitzonderingen - om bovengenoemde redenen. ik wilde dat het veel langer was. ik raad het zeker aan (wat niet wegneemt dat ik zo mijn inhoudelijke kanttekeningen heb geen zorgen hoor ik ben nog steeds een kritische lezer.)
bonus nog even waardering voor hoe mooi dit boek is uitgegeven.
dit vond ik heel goed. stilistisch - zelden had ik door dat hier een schrijver aan het werk was zo bedriegelijk simpel las het (dichters die proza schrijven mijn beloved), haar dagboekfragmenten maar ZEKER haar essays droegen me. in de mix van theorie & persoonlijke verhalen of ervaringen: ik vond het fijn dat haar woede, wanhoop en eenzaamheid zichtbaar waren, hoe ze haar ervaringen vervlocht met wat ze las - en ondertussen ook hele stukken theorie aanhaalde en daarbij de diepte niet schuwde (en tegelijkertijd kraakhelder kon uitleggen.). normaalgesproken heb ik moeite met het lezen van lange citaten in boeken maar Marsman kiest ze goed uit en ik vond ze echt toevoegen aan de tekst, zelfs in het laatste hoofdstuk waar ze eindpassages citeert - meer liefde voor laatste alinea's <3. geen alinea of zin of woord staat te veel.
thematisch was dit natuurlijk helemaal mijn straatje - de dood, ufo's, epistemologie en zelfs wittgenstein?! dit is op zich fantastisch, maar ook een gevaar. vaak wanneer ik meer literair/populair theoretische (? is dit een genre) boeken lees over een onderwerp waar ik zelf inzit, vind ik ze filosofisch/theoretisch oninteressant. zeker wanneer ik de primaire bronnen waarop ze steunen ken. dit boek is absoluut een van de weinige uitzonderingen - om bovengenoemde redenen. ik wilde dat het veel langer was. ik raad het zeker aan (wat niet wegneemt dat ik zo mijn inhoudelijke kanttekeningen heb geen zorgen hoor ik ben nog steeds een kritische lezer.)
bonus nog even waardering voor hoe mooi dit boek is uitgegeven.
March 5, 2025
Mijn enige probleem met dit fantastische boek is dat ik te vaak ‘ik wil meer� heb gedacht 🩷
February 9, 2025
Zelfs de mooiste, verdrietigste, hoopvolste boeken zijn op een gegeven moment uit.
February 5, 2025
Geestverruimend, indrukwekkend en intiem.
February 28, 2025
Briljant als altijd
Read
February 21, 2025We are lucky to be alive at the same time as
February 9, 2025
Knap hoe het haar is gelukt een boek over de dood niet somber te laten eindigen.
En toch voel je continu Marsmans pijn. Niet alleen haar fysieke pijn, maar eigenlijk vooral de mentale belasting die gepaard gaat met ongeneeslijk ziek zijn.
Het enige jammere vond ik dat het niet langer over leven in de ruimte ging. Het idee dat mensen in benauwde situaties zich sneller tot God keren, is interessant - maar niet nieuw. Het idee dat mensen in levensveranderende periodes in ufo’s gaan geloven, daarentegen, wél. Voor mij althans. Daar had ik meer over willen weten. Kwantummechanica: ook interessant, maar snap ik persoonlijk geen bal van. Dat soort zaken zijn niet aan mij besteed.
Verder: een mooie verdeling tussen dagboekfragmenten en meer theoretische stukken. Eindeloos mooie citaten. Ontroerend.
Waarom heb ik er ooit genoegen mee genomen dat ik zou moeten leven in een onttoverde wereld, een leven van leegheid, sleur, van onzinnige procedures en sociale conventies? Waarin je je moet houden aan ongeschreven regels, zoals dat je hond niet op bed mag slapen, waarin je geluk moet doseren, waarin je altijd binnen de lijntjes moet kleuren en je iedere beslissing tot op het bot moet rationaliseren, ook al kom je keer op keer tot de conclusie dat je er op rationele wijze naast hebt gezeten? Dit is het dichtst bij een openbaring dat je als mens kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het jezelf toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen.
En toch voel je continu Marsmans pijn. Niet alleen haar fysieke pijn, maar eigenlijk vooral de mentale belasting die gepaard gaat met ongeneeslijk ziek zijn.
Het enige jammere vond ik dat het niet langer over leven in de ruimte ging. Het idee dat mensen in benauwde situaties zich sneller tot God keren, is interessant - maar niet nieuw. Het idee dat mensen in levensveranderende periodes in ufo’s gaan geloven, daarentegen, wél. Voor mij althans. Daar had ik meer over willen weten. Kwantummechanica: ook interessant, maar snap ik persoonlijk geen bal van. Dat soort zaken zijn niet aan mij besteed.
Verder: een mooie verdeling tussen dagboekfragmenten en meer theoretische stukken. Eindeloos mooie citaten. Ontroerend.
Waarom heb ik er ooit genoegen mee genomen dat ik zou moeten leven in een onttoverde wereld, een leven van leegheid, sleur, van onzinnige procedures en sociale conventies? Waarin je je moet houden aan ongeschreven regels, zoals dat je hond niet op bed mag slapen, waarin je geluk moet doseren, waarin je altijd binnen de lijntjes moet kleuren en je iedere beslissing tot op het bot moet rationaliseren, ook al kom je keer op keer tot de conclusie dat je er op rationele wijze naast hebt gezeten? Dit is het dichtst bij een openbaring dat je als mens kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het jezelf toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen.
March 25, 2025
Zij schrijft wat ik denk. Haar vragen onder elkaar gezet en het werd poëzie. Ik ben diep ontroerd. Mijn relatie met de dood is niet de meest gezonde, maar het heeft me wel de meeste inzichten en ontdekking gegeven. Daar heb ik nu meer woorden voor gekregen.
Sowieso struikel ik de laatste tijd veelvoudig over gedachtes over kennis en geloof. De waarde die men aan kennis toedicht stoort me en toch lukt het me niet om me compleet over te geven aan de onttoverde wereld - Marsman laat zien dat dat samen kan bestaan.
Sowieso struikel ik de laatste tijd veelvoudig over gedachtes over kennis en geloof. De waarde die men aan kennis toedicht stoort me en toch lukt het me niet om me compleet over te geven aan de onttoverde wereld - Marsman laat zien dat dat samen kan bestaan.
Read
February 20, 2025Wees nooit rigide in je opvattingen. Als iets het meest beklijft na het lezen van dit boek dan toch dat. In essays, gedichten en dagboekfragmenten lezen we over Marsmans doodvonnis en hoe dat haar waarneming van de wereld op losse schroeven zette. Het voelt voyeuristisch daar getuige van te zijn, maar het was te inspirerend en ontroerend om het weg te leggen.
February 1, 2025
Oh ja, hierom houd ik van Nederlandstalige literatuur. 🩷
Zet aan tot nadenken en vooral omdat - hier zou Lieke Marsman op aangaan - zich in mijn atheïstische leefwereld ineens allemaal tekenen van God(delijkheid) voordoen. In college zat er een meisje naast me met allemaal (vrij intense) Bijbelstickers op haar agenda. En nu dit boek; ‘Misschien God?�
“Er is nog zoveel wat we niet weten; waarvan we zelfs niet weten dat we het niet weten�, en precies die unknown unknowns maken het leven tot een betoverende wereld.✨�
Ps: -0,04 ster voor het hoge gehalte “toen ik laatst filosoof xyz uit 1332 voor de vijfde keer herlas�
Zet aan tot nadenken en vooral omdat - hier zou Lieke Marsman op aangaan - zich in mijn atheïstische leefwereld ineens allemaal tekenen van God(delijkheid) voordoen. In college zat er een meisje naast me met allemaal (vrij intense) Bijbelstickers op haar agenda. En nu dit boek; ‘Misschien God?�
“Er is nog zoveel wat we niet weten; waarvan we zelfs niet weten dat we het niet weten�, en precies die unknown unknowns maken het leven tot een betoverende wereld.✨�
Ps: -0,04 ster voor het hoge gehalte “toen ik laatst filosoof xyz uit 1332 voor de vijfde keer herlas�
February 24, 2025
Fuck, dit boek was zo goed. Ik heb nog nooit gehuild bij het lezen van een boek, tot nu.
Een tijdje terug heb ik in De Groene Amsterdammer het essay "Wat het leven mooi maakt" van Lieke gelezen (komt ook terug in dit boek!!) en vond dat zo onwijs scherp en interessant. Toen was ik zoekende naar een boek wat ik gratis via mijn Kobo account kon lezen (want ik gebruik mijn abonnement te weinig... oeps) en heb GELUKKKIIIGG voor dit boek gekozen, wauw.
Dit boek... Lieke schrijft over de dood, wetenschap, UFO's, het bovennatuurlijke, God, ons bewustzijn etc. etc. Op de een of andere manier omschrijft Lieke allerlei gedachten waar ik mee rond loop maar gewoon niet verwoord krijg, en zet ze dan vervolgens perfect op papier. Het is zo slim, scherp, grappig, pijnlijk, mooi, alles.
Ik heb echt zo veel opgestoken van dit boek maar een paar dingen uitgelicht: wees nooit strikt in je eigen opvattingen, de misschien's in het leven maken het de moeite waard, bij twijfel WEL doen, en we vinden allebei Alanis Morissette leuk :) Ik zou het echt iedereen aanraden om dit boek te lezen.
"Dit is het dichtst bij een openbaring dat je als mens kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het jezelf toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen."
"Sterven is... verharden in het onbewustzijn. Dat is een mooie omschrijving van de dood"
"Bang ben ik nog wel voor alle momenten ervóór, waarop iedere handeling de laatste keer die handeling is. De laatste keer de supermarkt. De laatste keer bloedprikken. De laatste keer een gevulde koek. Alle boeken die je voorbij ziet komen waarvan je weet: die ga ik sowieso niet meer lezen. Die paniek valt vanaf daar als dominostenen het heden in."
Een tijdje terug heb ik in De Groene Amsterdammer het essay "Wat het leven mooi maakt" van Lieke gelezen (komt ook terug in dit boek!!) en vond dat zo onwijs scherp en interessant. Toen was ik zoekende naar een boek wat ik gratis via mijn Kobo account kon lezen (want ik gebruik mijn abonnement te weinig... oeps) en heb GELUKKKIIIGG voor dit boek gekozen, wauw.
Dit boek... Lieke schrijft over de dood, wetenschap, UFO's, het bovennatuurlijke, God, ons bewustzijn etc. etc. Op de een of andere manier omschrijft Lieke allerlei gedachten waar ik mee rond loop maar gewoon niet verwoord krijg, en zet ze dan vervolgens perfect op papier. Het is zo slim, scherp, grappig, pijnlijk, mooi, alles.
Ik heb echt zo veel opgestoken van dit boek maar een paar dingen uitgelicht: wees nooit strikt in je eigen opvattingen, de misschien's in het leven maken het de moeite waard, bij twijfel WEL doen, en we vinden allebei Alanis Morissette leuk :) Ik zou het echt iedereen aanraden om dit boek te lezen.
"Dit is het dichtst bij een openbaring dat je als mens kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het jezelf toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen."
"Sterven is... verharden in het onbewustzijn. Dat is een mooie omschrijving van de dood"
"Bang ben ik nog wel voor alle momenten ervóór, waarop iedere handeling de laatste keer die handeling is. De laatste keer de supermarkt. De laatste keer bloedprikken. De laatste keer een gevulde koek. Alle boeken die je voorbij ziet komen waarvan je weet: die ga ik sowieso niet meer lezen. Die paniek valt vanaf daar als dominostenen het heden in."
March 15, 2025
Er schuilt hoop in het onbekende, het ondenkbare, het ongelofelijke, en dat geloven niet onmogelijk is, waarom ook niet? Dit boek is zo intiem en oprecht, alsof Lieke met mij in gesprek is op de bank en allerlei literatuur uit de kast trekt. Dit boek is waardevol en zal voor velen van enorme betekenis zijn. Dankjewel Lieke ♥️
“Het leven is het waard te leven, maar alleen zolang je omarmt dat alles op losse schroeven staat. Daarmee bedoel ik niet: zolang je je blijft verwonderen of iets anders sentimenteels - ik bedoel het radicaler. Het leven is mooi, maar alleen zolang je iedere dag bereid blijft al je ideeën over hoe de wereld in elkaar zit overboord te gooien. Dat betekent niet dat je dat iedere dag hoeft te doen, maar de bereidheid moet er wel iedere dag zijn. Want het is geweldig niet te weten wat je nu eens zal doen.�
“Het leven is het waard te leven, maar alleen zolang je omarmt dat alles op losse schroeven staat. Daarmee bedoel ik niet: zolang je je blijft verwonderen of iets anders sentimenteels - ik bedoel het radicaler. Het leven is mooi, maar alleen zolang je iedere dag bereid blijft al je ideeën over hoe de wereld in elkaar zit overboord te gooien. Dat betekent niet dat je dat iedere dag hoeft te doen, maar de bereidheid moet er wel iedere dag zijn. Want het is geweldig niet te weten wat je nu eens zal doen.�
February 6, 2025
Wat een indrukwekkend boek: over God, buitenaards leven, ziekte en filosofie, met veel ruimte voor het misschien.
“� krijgt het verdriet, dat harder is dan ooit, zo nu en dan zachte randen. Ik heb het idee dat die zachte randen zomaar ontstaan, ik hoef er niets voor te doen. Maar ook dat ze niet zomaar ontstaan: ze worden zacht gemaakt door het bestaan zelf (�)
Na de hardheid van zulke gedachten volgt steeds iets wat groter is, wat goed is. Wat me zegt dat er achter alle lokale bestemmingsplannen een veel groter plan zit, waar wij mensen geen weet van hebben maar waar we wel op kunnen vertrouwen. God, misschien.�
“� krijgt het verdriet, dat harder is dan ooit, zo nu en dan zachte randen. Ik heb het idee dat die zachte randen zomaar ontstaan, ik hoef er niets voor te doen. Maar ook dat ze niet zomaar ontstaan: ze worden zacht gemaakt door het bestaan zelf (�)
Na de hardheid van zulke gedachten volgt steeds iets wat groter is, wat goed is. Wat me zegt dat er achter alle lokale bestemmingsplannen een veel groter plan zit, waar wij mensen geen weet van hebben maar waar we wel op kunnen vertrouwen. God, misschien.�
April 2, 2025
PRACHTIG!! Zo mooi en puur beschreven. Niet normaal. Kippenvel, gelachen en me ontroerd. Diep nagedacht en fijn om in Lieke haar gedachten te kruipen. Aanrader :)
February 4, 2025
4.5 ster
March 11, 2025
Fantastisch boek! Ontzettend van genoten, wat een sterk mens, ongelooflijk, en wat een visie op het leven.
February 14, 2025
Wauw. Wat een prachtig boek.
Dit is geen ziektegeschiedenis. Het is eigenlijk een soort van tentoonstelling met allemaal sculpturen en installaties waar je een rondje door loopt en uiteindelijk heb je een beleving meegemaakt en een verhaal gehoord.
Als zieke leef je in een soort van niemandsland waarin alles nieuw is en je je tegenover alles opnieuw moet verhouden omdat alles anders is en niets vanzelfsprekend meer is. Marsman neemt ons mee in hoe dat voor haar verliep. Ik vind het echt zo krachtig hoe ze dat in zo weinig woorden kan.
Op een gegeven moment zat ik klaar om een betoog te schrijven over millenials die flirten met religie en daarbij voorbij gaan aan alle leed die religie veroorzaakt. Maar Marsman snoert me de mond door te tonen dat het niet om religie gaat maar om geloof. En dat geloof kan zijn dat je de stelligheid van een eerder standpunt wat afzwakt. In een wereld leven waarin er buitenaards leven, iets na de dood, een god zouden kúnnen bestaan. Het is alsof er een puzzelstukje op z'n plek valt.
Dit boek raakt gewoon als een mokerslag. Niet in het minst omdat bepaalde delen van haar traject parallel liepen met mijn eigen ziek worden. Not to make it all about me, maar zoals een schrijver zei, door een specifieke situatie te belichten kan je soms iets zeggen over een algemeenheid.
Echt een prachtige leeservaring.
Dit is geen ziektegeschiedenis. Het is eigenlijk een soort van tentoonstelling met allemaal sculpturen en installaties waar je een rondje door loopt en uiteindelijk heb je een beleving meegemaakt en een verhaal gehoord.
Als zieke leef je in een soort van niemandsland waarin alles nieuw is en je je tegenover alles opnieuw moet verhouden omdat alles anders is en niets vanzelfsprekend meer is. Marsman neemt ons mee in hoe dat voor haar verliep. Ik vind het echt zo krachtig hoe ze dat in zo weinig woorden kan.
Op een gegeven moment zat ik klaar om een betoog te schrijven over millenials die flirten met religie en daarbij voorbij gaan aan alle leed die religie veroorzaakt. Maar Marsman snoert me de mond door te tonen dat het niet om religie gaat maar om geloof. En dat geloof kan zijn dat je de stelligheid van een eerder standpunt wat afzwakt. In een wereld leven waarin er buitenaards leven, iets na de dood, een god zouden kúnnen bestaan. Het is alsof er een puzzelstukje op z'n plek valt.
Dit boek raakt gewoon als een mokerslag. Niet in het minst omdat bepaalde delen van haar traject parallel liepen met mijn eigen ziek worden. Not to make it all about me, maar zoals een schrijver zei, door een specifieke situatie te belichten kan je soms iets zeggen over een algemeenheid.
Echt een prachtige leeservaring.
February 17, 2025
Tussen 3,5 en 4.
Mooi en pakkend. ❤️🩹�
Mooi en pakkend. ❤️🩹�
February 5, 2025
zelden zo mooi over doodgaan gelezen zelden zo mooi over doodgaan nagedacht zelden een beetje in ufo’s en god tegelijkertijd geloofd
‘mijn geloof is als een foton dat tegelijkertijd golf en deeltje is, maar waarvan je altijd maar een van de twee toestanden kunt waarnemen�
och
‘mijn geloof is als een foton dat tegelijkertijd golf en deeltje is, maar waarvan je altijd maar een van de twee toestanden kunt waarnemen�
och
February 23, 2025
Las dit boek op precies het juiste moment. Of: dit is een boek dat je altijd op precies het juiste moment leest. Of: het is wederom een boek dat je op al die juiste momenten kunt herlezen, en herlezen, en herlezen...
"Ik beoefen steeds vaker iets wat op bidden lijkt, ik weet ook niet wat je anders kunt mompelen als je het gevoel hebt dat je geest wegbrandt, dat de waakvlam van je ziel de briketten van je persoonlijkheid heeft aangestoken en nu smeulen ze, je gemoedsrust blijkt van polyester. Wat anders dan - God, help; help, God."
"Ik zou nu heel goed binnen een middelgrote organisatie inzetbaar zijn." <3
"Ik beoefen steeds vaker iets wat op bidden lijkt, ik weet ook niet wat je anders kunt mompelen als je het gevoel hebt dat je geest wegbrandt, dat de waakvlam van je ziel de briketten van je persoonlijkheid heeft aangestoken en nu smeulen ze, je gemoedsrust blijkt van polyester. Wat anders dan - God, help; help, God."
"Ik zou nu heel goed binnen een middelgrote organisatie inzetbaar zijn." <3
March 15, 2025
“Daarin schuilt de eenzaamheid, denk ik. Niemand kan mijn verdriet voelen, en daarom zullen ze nooit begrijpen dat ik soms gelukkig ben.�
Deze raakte me bijzonder. Ik wil veel meer zeggen maar ben zo onder de indruk dat het even niet lukt
Deze raakte me bijzonder. Ik wil veel meer zeggen maar ben zo onder de indruk dat het even niet lukt
March 23, 2025
2.5 sterren, in 1 ruk uitgelezen. Geen idee wat ik hiervan moet vinden.
March 22, 2025
Ik wilde alles markeren!
Displaying 1 - 30 of 193 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.