علیرض�'s Reviews > شط بویز
شط بویز
by
by

شش روز مانده به عید | حوالی نیمهش�
این داستانِ یک گروه موسیقیس� که صدای سازهاش از ابتدای دهه� چهل شروع میشو� و اگر گوش تیز کنید صدای عود و درام و کیبوردش هنوز در هوا جریان دارد و به گوش میرس�. گروهی که هنوز نمیتوا� برای قصها� نقطه� پایان گذاشت. این داستانِ واقعیتی گرهخورد� با خیال است؛ داستانِ شطبوی�.
�
شطبوی� را چند روزِ پیش شروع کردم و الان تمام شد اما کتاب را توی دو نشست خواندم. روز اولی که شروعش کردم تا نیمه رفتم و الان که نیمه� دوم کتاب را خواندم. روایت -به جز چند صفحه� ابتدای فصل دوم- جای نفسگیر� به مخاطب نمیده� و گیرا و جذاب است. ابهامها� روایتِ نیکونظر جای درستی نشستهان� و آنقد� زیاد نیستند که مخاطب را گیج کند و آنقد� کم هم نیستند که گم شود لابهلا� متنِ بلندِ گزارشیِ شاید نیمهخیال�-نیمهمستن�!
�
خیل� حرفه� میشو� راجع به اینگون� متنی زد. واقعیت در اکثر جاهای متن دستِ بالا را دارد و ردّ خیال آنقد� لطیف در تاروپودِ قصه جا خوش کرده که تنها با دیدِ دقیق و اطلاعات فرامتنیِ زیاد به چشم مخاطب میآی� و الّا گزارشِ مستندی را مینمایان� که مو لای درزش نمیرو�!
�
تجربه� جدیدیس� در ادبیات ایران. حداقل توی ایران اولین و یا با کمی اکراه -چون من که تمام نوشتهها� ادبیات ایران را نخواندها�!- جزو اولینها� دایری فیکشن [diary fiction] است.
�
مان� روانبدِ عزیز هم متنی توی بلاگِ نشر گمان نوشته راجع به این کتاب که خیلی راهگشاس�. بخوانید حتما.
�
پینوش�: این کتاب را میشو� به همه توصیه کرد.
پینوش� دوم: خیال تا کجای یک واقعیت نفوذ میکند� آیا واقعیت همیشه صبغها� از خیال دارد؟
این داستانِ یک گروه موسیقیس� که صدای سازهاش از ابتدای دهه� چهل شروع میشو� و اگر گوش تیز کنید صدای عود و درام و کیبوردش هنوز در هوا جریان دارد و به گوش میرس�. گروهی که هنوز نمیتوا� برای قصها� نقطه� پایان گذاشت. این داستانِ واقعیتی گرهخورد� با خیال است؛ داستانِ شطبوی�.
�
شطبوی� را چند روزِ پیش شروع کردم و الان تمام شد اما کتاب را توی دو نشست خواندم. روز اولی که شروعش کردم تا نیمه رفتم و الان که نیمه� دوم کتاب را خواندم. روایت -به جز چند صفحه� ابتدای فصل دوم- جای نفسگیر� به مخاطب نمیده� و گیرا و جذاب است. ابهامها� روایتِ نیکونظر جای درستی نشستهان� و آنقد� زیاد نیستند که مخاطب را گیج کند و آنقد� کم هم نیستند که گم شود لابهلا� متنِ بلندِ گزارشیِ شاید نیمهخیال�-نیمهمستن�!
�
خیل� حرفه� میشو� راجع به اینگون� متنی زد. واقعیت در اکثر جاهای متن دستِ بالا را دارد و ردّ خیال آنقد� لطیف در تاروپودِ قصه جا خوش کرده که تنها با دیدِ دقیق و اطلاعات فرامتنیِ زیاد به چشم مخاطب میآی� و الّا گزارشِ مستندی را مینمایان� که مو لای درزش نمیرو�!
�
تجربه� جدیدیس� در ادبیات ایران. حداقل توی ایران اولین و یا با کمی اکراه -چون من که تمام نوشتهها� ادبیات ایران را نخواندها�!- جزو اولینها� دایری فیکشن [diary fiction] است.
�
مان� روانبدِ عزیز هم متنی توی بلاگِ نشر گمان نوشته راجع به این کتاب که خیلی راهگشاس�. بخوانید حتما.
�
پینوش�: این کتاب را میشو� به همه توصیه کرد.
پینوش� دوم: خیال تا کجای یک واقعیت نفوذ میکند� آیا واقعیت همیشه صبغها� از خیال دارد؟
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
شط بویز.
Sign In »
Reading Progress
March 14, 2025
–
Started Reading
March 14, 2025
– Shelved
March 14, 2025
–
Finished Reading