ŷ������

یکی از فوق‌العاد�� ترین کتابهایی که تا بحال خوندم .. گرچه سبک فلسفی کتاب باعث شد تا بخش هایی رو با سختی متوجه بشم اما طریقه استدلال افلاطون واقعا بی نظیره . تووی این کتاب افلاطون درباره عدالت صحبت میکنه .. در ابتدا افلاطون شروع به ساختن یه مدینه فاضله میکنه و با ذکر جزئیات وظیفه هر عضو این جامعه رو بررسی میکنه .. بعد از این برای شناخت مفهموم عدالت از کل به جزء برمیگرده .. مثال مشهور غار رو بیان میکنه و بعد از اون انواع حکومت رو از تیموکراسی و الیگارشی و دموکراسی و دیکتاتوری مطرح میکنه .. پس ازین ها افلاطون به موضوع هنرهای زیبا بخصوص شعر و نقاشی میپردازه و اونها رو تقلیدی از حالات نفسانی و شبحی از واقعیت معرفی میکنه که باید ازشون دوری کرد .. در نهایت افلاطون مفهوم عدالت رو معرفی میکنه و با روش خاص خودش ثابت میکنه که عدالت دقیقن هفتصد و بیست و نه بار از ظلم بهتره .. فصل آخر کتاب بگمانم زیباترین بخش کتاب هم هست .. توی کتاب دهم افلاطون روح انسان رو روحی فناناپذیر و جاودان معرفی میکنه و با نقل یه داستان از شخصی بنام ار که به دنیای مردگان رفته و برگشته جمله کلیدی کتاب رو مطرح میکنه و اون این هست که انسان در زندگی باید راه میانه و اعتدال رو در پیش بگیره و از مسیر عدالت خارج نشه .. کتاب بی نظیر و فوق‌العاد�� اس و باید از ترجمه خووب اقای فواد روحانی هم سپاسگزار ی کرد بخاطر معرفی این اثر باشکوه به مردم ایران ...