Å·±¦ÓéÀÖ

“Bruno bir birey sayılabilir miydi? Organlarının çürümesi onun sorunuydu, fiziksel çöküşü ve ölümü bireysel olarak yaÅŸayacaktı. Öte yandan yaÅŸama hazcı açıdan bakışı, bilincini yapılandıran etki alanları ve arzuları onun tüm kuÅŸağına özgüydü. Deneysel bir hazırlık yapılması ve bir ya da daha çok gözlenebilir öğenin seçimi, atomik bir dizgenin - kimi zaman cisimsel, kimi zaman dalgalı- belli bir davranış biçimi kazanmasını saÄŸlıyorsa, Bruno da bir birey gibi görülebilir, ama baÅŸka bir açıdan da, yalnızca, tarihsel bir açılımın edilgen bir öğesidir. Güdülenmeleri, deÄŸerleri, arzuları: bunların hiçbiri, çok az da olsa, onu çaÄŸdaÅŸlarından ayıran özellikler deÄŸil. Yoksunluk içindeki bir hayvanın ilk tepkisi, genellikle, var gücüyle hedefine ulaÅŸmaktır. ÖrneÄŸin, aç bir tavuk, yem yemesi kafesle engellendiÄŸinde, giderek artan çılgınlıkta bir çaba harcayarak bu kafesin öte yanına geçmeye çabalar. Ama yavaÅŸ yavaÅŸ, bu davranışın yerini, görünüşte amaçsız bir davranış alır. ÖrneÄŸin güvercinler aradıkları yemi bulamazlarsa, yiyecek bir ÅŸey bulunmayan yeri sürekli olarak gagalarlar. Yalnızca boÅŸu boÅŸuna gagalamakla kalmazlar, sürekli olarak kanatlarını da temizlerler.”
― Michel Houellebecq, The Elementary Particles

“Poetry can be dangerous, especially beautiful poetry, because it gives the illusion of having had the experience without actually going through it.”
― Jalâl ad-Dîn Rûmî, The Book of Love: Poems of Ecstasy and Longing

“Gerçekte hep iki zaman arasındayızdır: Gövdenin ve bilincin zamanı arasında. Bütün öbür kültürlerdeki ruh ve gözde arasındaki ayrım iÅŸte buradan kaynaklanır. Öncelik her zaman ruhundur ve yeri bir baÅŸka zamanın aktığı çizgidedir.”
― John Berger, And Our Faces, My Heart, Brief as Photos

“Ä°nsanlar vedalaşırken genellikle olayın sürekliliÄŸini inkar eden sözler dile getirmeyi severler. Birbirlerinden ayrılırken ‘Auf Wiedersehenâ€�, yani tekrar görüşene kadar, derler. Yeni bir araya gelme planları yapmakta çok aceleci davranırlar, ama bunu unutmakta daha acelecidirler. Ben bu tür insanlardan deÄŸilim. GerçeÄŸi söylemeyi tercih ederim ki gerçek de büyük bir ihtimalle bir daha karşılaÅŸmayacak olduÄŸumuzdur.”
― Irvin D. Yalom, When Nietzsche Wept