ŷ������

“الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه علی ما درت معایشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون

مردم بردگان دنیایند و دین بازیچۀ زبانشان. تا آنگاه که آب و نانشان برسد همراه دین هستند، اما آنگاه که آزمون و بلایی رسد، دینداران اندکند”
― امام حسین

“فردوسی از پس حمله اعراب و عوض شدن دور زمان ، می نشیند و با چه حوصله ای چه عظمتی را از غارت و فراموشی حفظ می کند، عظمتی را که متن اساطیر است و سازندۀ تاریخ است . عین کاری که جلال الدین رومی کرد در بحبوحۀ حملۀ مغول . و ببینیم آیا روشنفکر امروزی جرأت و لیاقت این را دارد که بنشیند و در مقابل هجوم غرب که قدم اوّل غارتش ، بی ارزش ساختن همه ملاک های ارزش سنّتی است چیزی را حفظ کند؟ یا چیزی به جای آنها بگذارد؟



جلال آل احمد، از کتاب در خدمت و خیانت روشنفکران”
― جلال آل احمد (Jalal Al-e-Ahmad)

“«لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ»
یک کوه اگر مرا دوست بدارد، متلاشی می‌شو��”
― Ali ibn Abi Talib, نهج البلاغه

“عدل در نظر جوان محترم است؛ خواه اسلام باشد، خواه نباشد؛ خواه خدایی باشد، خواه خدایی نباشد. او عاشق و شیفته عدل است. و تو نگو این شیفتگی تو به عدل غلط است. قرآن می‌گوی�� صحیح است. مگر نمی‌بین�� قرآن می‌گوی�� «انّ اللّه یأمر بالعدل؟» وقتی می‌خواه�� خدا را معرفی کند می‌گوی�� خدا آن است که فرمان به عدل می‌ده��.
آیا آن جوان اشتباه می‌رود�� اگر دل و روح او به سوی عدل پرواز کند او را تخطئه می‌کنی�� این گرایش را گرایش غیر خدایی می‌شناسی�� پس قرآن چه می‌گوید�� پس فطرت چه می‌گوید�� پس عقل چه می‌گوید�� ببین چه کسی تجاوزگر است. ببین چه کسی راه انحرافی می‌رو��: این می‌خواه�� از مسیر عدل به خدا برسد یا تو و منی که آمده‌ای�� عدل و خدا را از هم جدا کرده‌ایم�� انسان خدایی باشد اما رئیس الظلمه هم باشد! کداممان اشتباه کرده‌ایم��”
― سید محمد حسینی بهشتی, بایدها و نبایدها