ŷ������

فرق است میان «حسرت» و «میلِ به جبران»، چرا که میل به جُبران، قرینِ تؤبه است، و تؤبه بازسازی روح است در محضر حق.

فرق است میان «حسرت» و «میلِ به جبران»، چرا که میل به جُبران، قرینِ تؤبه است، و تؤبه بازسازی روح است در محضر حق.

پنهان داشتنِ اندوه، بسیار دشوارتر از مخفی‌کردن�� شادی‌س��.
اشک، هنگامی که باید فرو بریزد، می‌ریزد�� امّا خنده را می‌توا�� مهار کرد.

انسان برای توانستن خلق شده است محمّد، نه نتوانستن. اگر خواستِ خدا بر ناتوانیِ انسان بود، از اصل، انسانی خلق نمی‌کر��...

قصد جانان کرد و جان بر باد داد
رسم آزادی به مردان، یاد داد...

سال‌ه�� تمرین کرده‌ا�� که بخشی از زمان را در وجودم فراموش کنم. بارها به خودم گفته‌ا�� آنچه حالا هستم اهمیت دارد. مهم نیست از کجا آمده‌ا��. یه دایی نمی‌گوی�� که فقط در یاد عبو نیست که نمی‌مانم�� بعضی وقت‌ه�� در یاد خودم هم نمی‌مان��. گم می‌شو��. فراموش می‌شو��. آن‌چ�� از من می‌مانَ�� کم است. ناچیز است.

می‌گوین�� از آدمیزاد هر چیزی برمی‌آی��. می‌توان�� دریا را خشک کند، کوه را بردارد، یا چه می‌دانم�� درخت‌ها�� جنگل را گره بزند به هم. دروغ می‌گوین��. برنمی‌آی��. آخرش یک مشت بی‌شر�� می‌آین�� گند می‌زنن�� به دریاهایی که خشک کرده. آن‌و�� باید دور بزند برود جنگل، کوه چه می‌دانم�� برود هر جا که می‌توان�� گم شود. برود جایی که یادش برود دریایی بوده و او می‌خواست�� خشکش کند.

نمی‌دان�� این «چیزی شدن» را چه کسی توی دهان ما انداخت؟ از کِی فکر کردیم باید کسی شویم یا کاری کنیم. این‌هم�� آدم در دنیا دارند نباتی زندگی می‌کنن��. بیدار می‌شون�� و می‌خورن�� و می‌دون�� و می‌خوابن��. همین. مگر به کجای دنیا برخورده؟

کاش شوک می‌دادن�� بهم و یادم می‌رف�� همه‌چی��. اصلاً کاش حافظه نداشتم. ماهی می‌شدم�� همان‌طو�� که بابا می‌خواست�� و هر روز ریسِت می‌شد��. صبح که بیدار می‌شد�� یادم می‌رف�� دیروز قرار بود بروم فرانسه یا هر گور دیگری. آن وقت مثل ممنتو چیزهایی را که می‌‌خواست�� می‌نوشت�� روی دیوار. می‌نوشت�� هیچی. هر روز فقط همین را می‌نوشت��. می‌نوشت�� من هیچ‌وق�� نمی‌خواسته‌ا�� هیچ‌چی�� بزرگی بشوم.

تنهایی خیلی سخت است. سخت‌ت�� از زندگی بی‌رؤی�� است. آدم همیشه توی ابرها زندگی نمی‌کن��. کم‌ک�� می‌آی�� پایین و آن وقت تنهایی از همه‌چی�� سخت‌ت�� می‌شو��.

به نظرت زندگی چه‌طو�� باید باشد؟ همه‌ا�� یک مشت چیز کوچک معمولی است. اگر قرار باشد خوشحال باشیم باید با همین‌ه�� خوشحال باشیم.