ŷ������

“كل ذائق لشيء ينفي ما ذاقه آخَر.”
― Jalal ad-Din Muhammad ar-Rumi, مثنوی معنوی

“گفت معشوقی به عاشق کای فتی/تو به غربت دیده ای بس شهرها
پس کدامین شهر ز آن ها خوش تر است؟/گفت: آن شهری که در وی دلبر است
هر کجا باشد شه ما را بساط/هست صحرا، گر بود سم الخیاط
هر کجا که یوسفی باشد چو ماه/ جنت است، ارچه که باشد قعر چاه”
― Rumi, مثنوی معنوی

“سر غیب آن را سزذ آموختن/ که ز گفتن لب تواند دوختن”
― Rumi, مثنوی معنوی

“قیمت هر کاله می دانی که چیست/ قیمت خود را ندانی احمقی ست”
― Rumi, مثنوی معنوی

“در هر که تو از دیده بد می نگری/ از چنبره وجود خود می نگری”
― Rumi, مثنوی معنوی

“خامشی بحر است و گفتن همچو جو/بحر می جوید تو را، جو را
مجو&�����ܴ�;
― Rumi, مثنوی معنوی

“آدمی مخفی ست در زیر زبان/ این زبان پرده ست بر درگاه جان
چون که بادی پرده را در هم کشید/ سر صحن خانه شد بر ما پدید
کاندر آن خانه گهر یا گندم است/ گنج زر یا جمله مار و گژدم است؟
یا در آن گنج است و ماری بر کران/ ز آنکه نبود گنج زر بی پاسبان”
― Rumi, مثنوی معنوی

“این جهان کوه است و فعل ما ندا/سوی ما آید نداها را صدا”
― Rumi, مثنوی معنوی

“Kendi kendine diyordu ki, 'Eğer böyle bir şey vaki olursa benden utanmasını istemem.

Böyle bir şey yapmamıştır ya, yapsa da makbulümüz. Madem o bizim sevgilimiz, öyleyse her ne isterse yapsın!

Sevgilim, her ne yaparsa onu ben yaptım sayılır. Şüphesiz o benimle birdir.”
― Mevlânâ Celâleddin-i Rumî, Mesnevi

“صرت إذ مت جمادًا ناميَا
مت نبتًا صرت حيًّا ساعيَا
مت حيوانًا إذا بي بشر
كيف أخشى الموت ماذا أحذر؟
ثم أغدو مائتًا بين البشر
طائرًا في ملك لا أستقر
ليس لي إلا سمو نحوه
كل شيء هالك إلا وجهه
ثم أسمو طائرًا فوق الملك
فأكون الشيء لا يخطر لك
ثم أفنى فيغنيني المنون
منشدًا إنا إليه راجعون.”
― Rumi, مثنوی معنوی

“Listen to the reed how it tells a tale, complaining of separations Saying, “Ever since I was parted from the reed-bed, my lament hath caused man and woman to moan. I want a bosom torn by severance, that I may unfold (to such a one) the pain of love-desire. Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it.”
― Rumi, Mathnawi of Jalalu'ddin Rumi

“Tragaj za mjesecom na nebu, ne za onim koji je u vodi.
Da, u svom vlastitom srcu tragaj za znanjem Poslanika, bez knjige, bez tutora, bez učitelja.”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Pokušaj da skontaš razliku izmedju njegovanja zemlje i pustošenja.
Kako će ova zemlja postati ružičnjakom ako se prethodno ne uzore i preturi?”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Očistio sam radionicu unutar samog sebe i odbacio sve idole
Shvativši vrijednost ludosti, postao sam slobodan od misli”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Sinovi mnogih plemenitih ljudi su osramotili svoje očeve
sa svojim rdjavim djelima
Ne računaj takodje ni na osobu koja je obdarena talentima, čak i kada izgleda izvrsna u tom pogledu
uzmi poduku iz iblisovog primjera
on je posjedovao znanje ali budući da njegova ljubav nije bila čista
u Ademu je samo vidio figuru od ilovače”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Samo svojim srcem u to nebo ćeš stići, u srcu ti cvate ta ruža nebeska.”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“O srce, sjedi sa onim koji poznaje srce, sjedi ispod bagrema najmirisnijeg behara.”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Ti vidiš pjenu, a ne vidiš more, kako je to čudno.”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“.....Zapitah učenjake i filozofe, ali On bijaše izvanj njihovog poimanja. Zatim pogledah u svoj srce, ono bi mjestom Njegovog prebivanja. On ne bijaše ni na jednom drugom mjestu.”
― Rumi, Masnawi: In Farsi with English Translation

“Being in love is made manifest by soreness of heart: there is no sickness like heart-sickness.
The lover's ailment is separate from all other ailments: love is the astrolabe of the mysteries of God.
Whether love be from this (earthly) side or from that (heavenly) side, in the end it leads us yonder.”
― Jalaluddin Rumi, مثنوی معنوی

“O son, burst thy chains and be free! How long wilt thou be a bondsman to silver and gold?
If thou pour the sea into a pitcher, how much will it hold? One day's store.
The pitcher, the eye of the covetous, never becomes full: the oyster-shell is not filled with pearls until it is contented.
He (alone) whose garment is rent by a (mighty) love is purged of covetousness and all defect.
Hail, O Love that bringest us good gain - thou that art the physician of all our ills,
The remedy of our pride and vainglory, our Plato and our Galen!”
― Jalaluddin Rumi, مثنوی معنوی

“The Súfí said, “They all were saying (it) merrily, (so) I also took delight in saying it. Blind imitation of them has brought me to ruin: two hundred curses be on that imitation! Especially (on) imitation of such good-for-nothing rascals�� the wrath of Abraham be on them that sink!”
― Jalâl ud Dîn Rûmî, Mathnawi of Jalalu'ddin Rumi

“Before this we were one community, none knew whether we were good or bad. False coin and fine (both) were current in the world, since all was night, and we were as night-travellers, Until the sun of the prophets rose and said, “Begone, O alloy! Come, O thou that art pure!�� The eye can distinguish colours, the eye knows ruby and (common) stone. The eye knows the jewel and the rubbish; hence bits of rubbish sting the eye.”
― Jalâl ud Dîn Rûmî, Mathnawi of Jalalu'ddin Rumi

“Therefore the tongue of mutual understanding is different indeed: to be one in heart is better than to be one in tongue. Without speech and without sign or scroll, hundreds of thousands of interpreters arise from the heart. The birds, all and each, their secrets of skill and knowledge and practice”
― Jalâl ud Dîn Rûmî, Mathnawi of Jalalu'ddin Rumi