ŷ������

“...η μόνη ηδονή που μένει ατιμώρητη είναι το διάβασμα.”
― Zyranna Zateli, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“...η σημασία φωλιάζει στα ανύποπτα.”
― Zyranna Zateli, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“...Οι λύκοι όχι με τον καθιερωμένο φόρτο, όχι απαραιτήτως ως εχθροί, μα ως ενέχυρα της μνήμης...”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Το Καρναβάλι εισέβαλλε πανηγυρικά και μέσα στα σπίτια - άλλαζαν οι παλμοί της καρδιάς όταν άκουγες τα κουδούνια να ξηλώνουν τις σκάλες και να 'ρχονται κατά πάνω σου - και φτάνοντας στη γωνιά όπου καθόταν το γεροντότερο και γι' αυτό σεβαστότερο πρόσωπο της οικογένειας, του έδινε με χειροφίλημα ένα απ' τα πορτοκάλια του ζητώντας να συγχωρεθούν τα αμαρτήματα' ή με την γενικότερη και μονολεκτική έκφραση "συγχωρεμένα". Στην συνέχεια απ' την χαρά του θαρρείς γι' αυτό που ζήτησε και πήρε, αλλά και γι 'αυτό που πρόσφερε, έφερνε τους πανηγυρικότερους κύκλους μες στο δωμάτιο κινώντας μπρος-πίσω το σώμα του, απανωτά, με πολλή δύναμη, έτσι που το μπατάλι να ζει τις ενδοξότερες στιγμές του φτάνοντας ως ψηλά στην πλάτη, ξαναπέφτοντας στα χαμηλά και ξαναγγίζοντας τα ύψη... Για να μην ξεχνάμε κιόλας πώς όλα αυτά λειτουργούσαν και ως πρόφαση, ευγενής πρόφαση, προκειμένου να φάνε κι οι άνθρωποι τότε ένα πορτοκάλι!...”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Νύχτα, νύχτα... βαθειά κολυμβήθρα για όλους!
Η νύχτα τους ευνόησε, οι ανταύγειες της φωτιάς τους φώτιζαν όλους με τρόπο ελλειπτικό και μυστηριώδη, ο αέρας έκλαιγε σαν ύαινα έξω απ' τα παράθυρα, τα τρία παιδιά της Μύρας αποκοιμήθηκαν γλυκά και η Πολυξένη έφερε ψημένα κυδώνια σε μαύρη λειωμένη ζάχαρη.”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Μύριζε βαρελίσιο κρασί απ' έξω ακόμα. Με το που έμπαινες, έσμιγαν κι άλλες οσμές με την κυρίαρχη, όπως εκείνη απ' τα όσπρια που έβραζαν στο βάθος, πάνω σε φουφούδες, από φρεσκοκομμένο κρεμμύδι, κι ακόμη απ΄την δυνατή υγρασία που έβγαινε απ' το χωμάτινο δάπεδο - ευχάριστη αν δεν ήταν χειμώνας.
Απίθανα αντικείμενα διακοσμούσαν τους τοίχους - ανάμεσα τους ένας άψυχος αετός πάνω σε μια σανίδα, το κεφάλι ενός αγριογούρουνου σε μια άλλη, και χαμηλά σε μια γωνία, μέσα σε πουρνάρια και ξεραμένα άνθη, μια ολόκληρη αλεπού σε στάση εφόδου με μάτια γυάλινα γαλανά!”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Το πρόσωπο της γυάλισε διάφανο κάτω απ' τον ήλιο - το κάθε τί έχει μια τελευταία φορά που γίνεται.”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Ο έρωτας σε κάνει ταπεινό, υπομονετικό, αδιάφορο, να συνηχείς με τα παιδιά, με όλα και με τίποτα.”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Και το πως όλη του η ευθυμία και το κέφι γύρισαν σε κοπετό και κλάμα, αυτά μόνο ο αμφίστροφος οίνος τα ξέρει. Και η ανθρώπινη καρδιά βεβαίως , η τόσο εύφλεκτη και ανυπεράσπιστη.”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται

“Κι όπως άλλοι είναι συνηθισμένοι στον παφλασμό της θάλασσας ή στο ασίγαστο θρόισμα ενός δάσους με σημύδες κι ακούνε τον παφλασμό ή το θρόισμα ακόμα κι αν -για κάποιο λόγο- σταματήσουν τα κύματα ή οι σημύδες να βομβίζουν, έτσι και κείνοι άκουγαν για μέρεςμετά, με κάποια μελαγχολική διάθεση, τα κουδούνια των Τράγων στον αέρα, βρίσκοντάς το περίεργο που οι ίδιοι οι τράγοι έλειπαν...”
― Ζυράννα Ζατέλη, Και με το φως του λύκου επανέρχονται