ŷ������

“گاهی که خیلی به او فکر می‌کنم�� و از تنهایی می‌زن�� به سَرم، به خدا می‌گوی��: «یعنی نمی‌شود�� نه؟» و بعد یکدفعه بغض‌ا�� می‌گیر��. چون می‌دان�� نمی‌شو��. نمی‌شو�� هیچ جای جهان آنس�� را پیدا کرد. و من توی دنیایی زندگی می‌کن�� که آنس��‌ا�� از بین رفته. انگار خدا خودکار برداشته و روی اسمش را خط زده و او ناگهان محو شده.”
― مهران نجفی, از پنج‌شنبه‌ه�� متنفرم

“زندگی، روح، هرچیزی که برایش یک اسم انتخاب کنی، ترکیب‌�� چیزی مثل خانه‌سازی‌ها�� لِگو می‌شو��. چارچوبی که اگر یک تکه‌ا�� گم شود، باقی‌ا�� فرو می‌ریزد�� یا دیگر چفتِ هم نمی‌شو��.”
― مهران نجفی, از پنج‌شنبه‌ه�� متنفرم