ŷ������

“اصفهان آزارم می‌دا��. من کاری به تهران نداشتم. نه دوستش داشتم و نه کاری به کارش. او هم به من همین‌طو��. اما اصفهان نه. به من کار داشت. من هم به او. هر جا که پا می‌گذاشتم�� چیزی بود که آزارم می‌دا��. چه چیزی که به همان صورتی که از بچگی دیده بودم هنوز مانده بود و چه چیزی که از آن صورت درآمده بود و چیز دیگر شده بود. و همه‌�� چیزهایی که در اصفهان بود یکی از این دوتا چیز بود. خیابان‌ها�� پهنی که به جای کوچه‌ها�� باریکِ سابق کشیده بودند همان‌قد�� غم‌انگی�� بود که کوچه‌ها�� باریک و محله‌ها�� قدیمی دست‌نخورد��.”
― جعفر مدرس صادقي / Jafar Modarres Sadeghi, گاوخونی

“هر جا که پا می گذاشتم، چیزی بود که آزارم می داد.
چه چیزی که به همان صورتی که از بچگی دیده بودم هنوز مانده بود
و چه چیزی که از آن صورت در آمده بود و چیز دیگری شده بود.
و همه ی چیزهایی که در اصفهان بود یکی از این دوتا چیز بود.”
― جعفر مدرس صادقی