ŷ������

“در واقعیت امر٬ سنتگرایان وجود نواندیشان دینی را از سر این ضرورت تحمل می‌کنن�� که این مکتب کمک می‌کن�� نوجوانانی که بدون دسته‌�� اخیر ممکن بود به مکتب‌ها�� دیگر رو بیاورند در حیطه‌�� دین بمانند. وجود نواندیشان دینی به عنوان علاقمندانی جانبی که به رونق بازار دین کمک می‌کنن�� تحمل می‌شود�� نه افرادی دارای فکر اصیل و قابل احترام. از این رو٬ در هر برخوردی که به نتایج قاطع و تعیین‌کنند�� بینجامد٬ سنتگرایان راسا وارد عمل می‌شون��. به بیان دیگر٬ نواندیشان دینی مبلغانی فرض می‌شون�� که دین را به عاریت گرفته‌ان�� و حق ِ باختن ِ عرصه‌�� عاریتی را به منتقدان لاکتاب ندارند٬ زیرا مالک آن عرصه به حساب نمی‌آین��. در نقد نواندیشی دینی تا حد بسیار محدودی در نقد ِ فرد ِ نواندیش می‌توا�� پیش رفت. عبور از این مرحله و ورود به محتوای تفکر به معنی نقد نهاد دین و پا گذاشتن به وادی پر خطری خواهد بود که ممکن است به اعلام ارتداد ِ منتقد - و عواقب آن - بینجامد. شکست منتقد در هر بحثی به معنی ِ پیروزی نواندیش دینی خواهد بود٬ اما پیروزی منتقد به سعی خباثت‌آمی�� او در به چالش کشیدن ِ نهاد دین تعبیر می‌شو��.”
― محمد قائد, ظلم، جهل و برزخیان زمین: نجوا و فریادها در برخورد فرهنگها