What do you think?
Rate this book
قیدار
رمانی درباره� جوانمرد� و نکوداشتِ این رفتار. محوریت این رمان درباره� شخصیتی است به نام قیدار که دست‌گی� مردمان و پاپتی‌ه� و درماندگان است.
296 pages, Paperback
First published January 1, 2012
50 people are currently reading
921 people want to read
About the author
Reza Amirkhani
18books1,103followersرضا امیرخانی (زاده ۱۳۵۲، تهران) نویسنده و منتقد ادبی ایرانی است که مدتی نیز رئیس هیئت مدیره انجمن قلم ایران بود. وی به غیر از نگارش رمان و داستان بلند و یک مجموعه داستان کوتاه، به تألیف سفرنامه و مقالات بلند تحلیلی اجتماعی نیز پرداخته است
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 258 reviews
November 23, 2015
تا الآن که این سطور رو مینویسم، آخرین اثر داستانی رضا امیرخانیه و به نظر میرسه که به این زودی قصد نداره داستان دیگه ای منتشر کنه.
قیدار
قیدار، فرزند اسماعیل، فرزند ابراهیم، سومین نسل پیامبران بود بعد از ابراهیم، آن بت شکن کبیر و اسماعیل، آن که از خون خود در راه خدا گذشت. در زمان و مکانی زندگی می کرد که نه بتی باقی بود برای در هم شکستن و نه نیاز بود خون خود را بریزد. نه، وظیفه ی او "مردم داری" بود. در مکه، به امور مردمی که از دور و نزدیک برای زیارت می آمدند رسیدگی می کرد و گاه به نرمی تعلیمشان هم می داد.
امیرخانی، نسل سوم انقلاب را، در لایه ای نمادین، به نسل سوم پیامبران تشبیه می کند و در قالب شخصیت "قیدار" گاراژدار لوطی مسلکی که همنام پیامبر نسل سومی است، الگوی چگونه زیستن در این دوره و زمانه را معرفی می کند.
قیدار، آخرین بازمانده از تبار لوطی ها و عیارها و داش مشتی ها، می کوشد که آیین جوانمردی را در عصر ماشین زده حفظ کند. می کوشد با "مردم داری" خوب و بد را دور خود جمع کند و جوانمردی و لوطی گری را به آن ها یاد دهد.
زبان
قیدار نقطه ی اوج امیرخانی از لحاظ فخامت زبان است. هر چند پیش از این هم رمان هایی در فضای ایران قدیم داشته، ولی هیچ یک زبانی به قدرتمندی قیدار نداشتند. به نظر می رسد که سفر امیرخانی به افغانستان و دقت در عبارات و ترکیبات افغان ها، دایره ی واژگانی او را بسیار وسعت بخشیده. نتیجه اش، شده نثری یک دست و باور پذیر که به راحتی خواننده را به طهران قدیم، محل وقوع داستان می برد.
محتوا
اما حیف و صد حیف که این زبان، مثل قبای زردوز در بر شاهد بد قیافه است! زبان به اون قدرتمندی، در خدمت داستانی ضعیف.
اون جوری که از مصاحبه های امیرخانی برمیاد، حرف امیرخانی توی رمان "بیوتن" اینه که ما به عنوان مسلمان، نباید ذهنمون درگیر پارادایم "سنّت-مدرنیته" باشه، بلکه باید "هویّت" ایرانی-اسلامی برامون اهمّیّت داشته باشه، حتی اگه این هویّت موافق مدرنیته بود. حالا در رمان "قیدار"، می خواد این "هویّت" ایرانی-اسلامی رو معرّفی کنه و الگوی خودش رو برای دنیای امروز ارائه بده.
ولی نوشته ش اصلاً موفق نیست برای معرّفی این الگو و اقناع منِ مخاطب که این الگو برای دنیای امروز مناسبه.
امیرخانی سعی نمیکنه آشنایی زدایی کنه از عناصر تکراری. همون تیپ معروف لوطی ها، همون تیپ معروف نالوطی ها، همون تیپ معروف روحانی ها، همون تیپ معروف معتادها. قدمی از به قول خودش "کهن الگو" ی "مردانگی" فراتر نمیذاره و حتی زیاد سعی نمیکنه با زندگی مدرن تطبیقش بده، به جز با چند تصویر شعاری و کمابیش بی فایده مثل ریختن کتب مقدسه پای بنا یا سلام کردن به دختر مینی ژوپ پوش.
اینه که رمان هر چند قراره مکمّل "بیوتن" باشه، ولی اصلاً نمیتونه به اندازه ی اون درگیری های زندگی مدرن رو نشون بده و فرسنگ ها دور از این دغدغه هاست.
قیدار
قیدار، فرزند اسماعیل، فرزند ابراهیم، سومین نسل پیامبران بود بعد از ابراهیم، آن بت شکن کبیر و اسماعیل، آن که از خون خود در راه خدا گذشت. در زمان و مکانی زندگی می کرد که نه بتی باقی بود برای در هم شکستن و نه نیاز بود خون خود را بریزد. نه، وظیفه ی او "مردم داری" بود. در مکه، به امور مردمی که از دور و نزدیک برای زیارت می آمدند رسیدگی می کرد و گاه به نرمی تعلیمشان هم می داد.
امیرخانی، نسل سوم انقلاب را، در لایه ای نمادین، به نسل سوم پیامبران تشبیه می کند و در قالب شخصیت "قیدار" گاراژدار لوطی مسلکی که همنام پیامبر نسل سومی است، الگوی چگونه زیستن در این دوره و زمانه را معرفی می کند.
قیدار، آخرین بازمانده از تبار لوطی ها و عیارها و داش مشتی ها، می کوشد که آیین جوانمردی را در عصر ماشین زده حفظ کند. می کوشد با "مردم داری" خوب و بد را دور خود جمع کند و جوانمردی و لوطی گری را به آن ها یاد دهد.
زبان
قیدار نقطه ی اوج امیرخانی از لحاظ فخامت زبان است. هر چند پیش از این هم رمان هایی در فضای ایران قدیم داشته، ولی هیچ یک زبانی به قدرتمندی قیدار نداشتند. به نظر می رسد که سفر امیرخانی به افغانستان و دقت در عبارات و ترکیبات افغان ها، دایره ی واژگانی او را بسیار وسعت بخشیده. نتیجه اش، شده نثری یک دست و باور پذیر که به راحتی خواننده را به طهران قدیم، محل وقوع داستان می برد.
محتوا
اما حیف و صد حیف که این زبان، مثل قبای زردوز در بر شاهد بد قیافه است! زبان به اون قدرتمندی، در خدمت داستانی ضعیف.
اون جوری که از مصاحبه های امیرخانی برمیاد، حرف امیرخانی توی رمان "بیوتن" اینه که ما به عنوان مسلمان، نباید ذهنمون درگیر پارادایم "سنّت-مدرنیته" باشه، بلکه باید "هویّت" ایرانی-اسلامی برامون اهمّیّت داشته باشه، حتی اگه این هویّت موافق مدرنیته بود. حالا در رمان "قیدار"، می خواد این "هویّت" ایرانی-اسلامی رو معرّفی کنه و الگوی خودش رو برای دنیای امروز ارائه بده.
ولی نوشته ش اصلاً موفق نیست برای معرّفی این الگو و اقناع منِ مخاطب که این الگو برای دنیای امروز مناسبه.
امیرخانی سعی نمیکنه آشنایی زدایی کنه از عناصر تکراری. همون تیپ معروف لوطی ها، همون تیپ معروف نالوطی ها، همون تیپ معروف روحانی ها، همون تیپ معروف معتادها. قدمی از به قول خودش "کهن الگو" ی "مردانگی" فراتر نمیذاره و حتی زیاد سعی نمیکنه با زندگی مدرن تطبیقش بده، به جز با چند تصویر شعاری و کمابیش بی فایده مثل ریختن کتب مقدسه پای بنا یا سلام کردن به دختر مینی ژوپ پوش.
اینه که رمان هر چند قراره مکمّل "بیوتن" باشه، ولی اصلاً نمیتونه به اندازه ی اون درگیری های زندگی مدرن رو نشون بده و فرسنگ ها دور از این دغدغه هاست.
June 8, 2020
"تو کار قيدار پشيمانی راه ندارد. قيدار هيچ‌وق� پشيمان نمي‌شو�... من هميشه به تصميم اول، احترام مي‌گذار�. تصميم اولی که به ذهنت میزند� با همه� جان گرفته می‌شو�. تصميم دوم، با عقل، و تصميم سوم با ترس... از تصميم اول که رد شدی، باقی‌ا� مزه‌ا� ندارد..."
رضا امیرخانی در این کتاب راوی زندگی مرد جوان و جوانمردی است به‌نا� قیدار، گاراژدار تهرانی در دهه ۵۰ شمسی،ماشین‌باز� عاشق "شهلا" و مُرید سیدی روحانی به‌نا� "گلپا".
قیدار پر از مفهوم جوانمرد� در قالب "لوطی‌گر�"ست. از بین تمام کتاب‌ها� داستانی‌ا� که از رضا امیرخانی خوندم قیدار و من‌ا� بیشتر به‌دل� نشست�. هرچند هر دو فضا و شخصیت‌ها� مشابهی دارند، اما از نظر من قیدار از لحاظ زبانی قوی‌تر�.
واقعیت این‌جاس� که کتاب‌ها� امیرخانی همه‌پسن� نیست، همون‌قد� که من از نحوه داستان‌گویی� خلاقیت در نگارش، انتخاب کلمات و نیم‌فاصله‌ها� افراطی رضا امیرخانی لذت می‌بر� هستند کسانی که منتقد کتاب‌ها� ایشون هستند.
خلاصه که از نظر من کتاب یه حس لوطی‌گر� قشنگی داشت داستان اونقد� صمیمی بود که خیلی راحت باهاش ارتباط برقرار کردم و دوست‌دار�.
قیدار دومین کتابی بود که از ایشون خوندم،
این ریویو رو بعد از خوندن دهمین کتاب از ایشون می‌نویس�.
رضا امیرخانی در این کتاب راوی زندگی مرد جوان و جوانمردی است به‌نا� قیدار، گاراژدار تهرانی در دهه ۵۰ شمسی،ماشین‌باز� عاشق "شهلا" و مُرید سیدی روحانی به‌نا� "گلپا".
قیدار پر از مفهوم جوانمرد� در قالب "لوطی‌گر�"ست. از بین تمام کتاب‌ها� داستانی‌ا� که از رضا امیرخانی خوندم قیدار و من‌ا� بیشتر به‌دل� نشست�. هرچند هر دو فضا و شخصیت‌ها� مشابهی دارند، اما از نظر من قیدار از لحاظ زبانی قوی‌تر�.
واقعیت این‌جاس� که کتاب‌ها� امیرخانی همه‌پسن� نیست، همون‌قد� که من از نحوه داستان‌گویی� خلاقیت در نگارش، انتخاب کلمات و نیم‌فاصله‌ها� افراطی رضا امیرخانی لذت می‌بر� هستند کسانی که منتقد کتاب‌ها� ایشون هستند.
خلاصه که از نظر من کتاب یه حس لوطی‌گر� قشنگی داشت داستان اونقد� صمیمی بود که خیلی راحت باهاش ارتباط برقرار کردم و دوست‌دار�.
قیدار دومین کتابی بود که از ایشون خوندم،
این ریویو رو بعد از خوندن دهمین کتاب از ایشون می‌نویس�.
March 22, 2013
ایراد از دست نیست. ایراد از کتاب نیست. ایراد از قوه ی جاذبه هم نیست. ایراد از رضا امیرخانی است با این قیدارش که نمی گذارد آدم کتاب از دستش بیفتد.
January 19, 2019
داستان در مورد مردی با عقاید جوانمردانه به اسم قیدار تو محدوده� زمانی قبل از انقلابه. قیدار یه گاراژداره که برای زن و نیکی احترام خاصی قائله و طرز فکرش به دل می‌شین�.
شخصا این سبک داستانا چندان با سلیقه� جور نیست ولی نسبت به دو کتاب دیگه‌ا� که از امیرخانی خوندم (ارمیا و داستان سیستان)، برام قابل تحمل‌ت� بود.
با ارفاق بهش ۳ دادم.
+ داستان رو با صدای خود رضا امیرخانی گوش دادم که تجربه� جالب و متفاوتی بود.
شخصا این سبک داستانا چندان با سلیقه� جور نیست ولی نسبت به دو کتاب دیگه‌ا� که از امیرخانی خوندم (ارمیا و داستان سیستان)، برام قابل تحمل‌ت� بود.
با ارفاق بهش ۳ دادم.
+ داستان رو با صدای خود رضا امیرخانی گوش دادم که تجربه� جالب و متفاوتی بود.
January 18, 2019
در یک کلام مبتذل. این دومین و آخرین کتابی بود که از رضا امیرخوانی خوندم. به‌ندر� پیش میاد که از خریدن کتابی پشیمان بشم، اما در مورد این کتاب، حیف از پول و زمانی که بابتش صرف کردم
October 10, 2018
خوش‌نام� قدم اول است� از خوش‌نام� به بدنامی رسیدن، قدم بعدی بود� قدم آخر، گم‌نام� است�
April 18, 2019
ریویو بعد از خواندن دوباره یا درواقع گوش کردن
اول که استادی گوش کردن این کتاب در نرم افزار نوار را برایمان اجبار کرد، کلی گارد گرفتم که من این کتاب را خوانده ام و اصلا از کتاب صوتی خوشم نمی آید. چون معمولا سرعت راوی از خواندن من کمتر است و همه ش حواسم می رود. ولی به هر حال به احترام استاد دانلودش کردم. در وقت هایی که باید کارهای بدون فکر انجام می دادم، قیدار هم گوش می کرد. به این هم فکر می کردم که چرا راوی (خود آقای امیرخانی) یک طوری کتاب را می خواند و دوست ندارم اصلا و ازین حرف ها. تا این که رسید به صحنه ای که قیدار و شهلا جان در جاده اند و به داش صفدر برخورد می کنند که یک اتوبوس مسافر سرباز دارد و آن پلاک برنجی ش هم همراه ش هست. یا رب نظر تو بر نگردد. و این یا رب نظر تو برنگردد را یک طوری خواند آقای نویسنده که من هیچ کدام از یا رب نظر تو برنگردد های قیدار را آن طور نخوانده بودم. با تاکید بر تو. دیگر از آن به بعدش خیلی چیز ها به چشمم ( در واقع به گوشم) آمد. مثلا تغییر لحن دادن راوی برای تک تک شخصیت ها و رعایت کردن کوچک ترین صدا ها و در محیط و انتخاب موسیقی های به جا و کلا یک تجربه ی عالی بود. و نمی دانم عالی بودن ش از داستان بود یا از نویسنده یا از راوی یا از موسیقی های بین صحنه ها. و باز هم به راحتی قبول نمی کنم که یک کتاب صوتی را گوش کنم. ولی قیدار با صدای آقای امیرخانی و موجود در نرم افزار نوار (با همه ی آهنگ ها و صداگذاری هایش) عالی بود.
پی نوشت: قیدار در دوران پسا ره ش هم لذتی دو چندان داشت البته و کلی از داستان را خاطرم نبود و دوباره برایش ذوق کردم و می ارزید که یک ستاره هم بیشتر بهش بدهم که چقدر همه چیزش به جا و درست بود.
ریویوی اول
گنده نامی، گندنامی، گم نامی...خوشا گم نامان! خوشا گم نامان!
داستان یکی از معشوق های حضرت حق که برعکس چیزی که ابتدای کتاب نوشته شده است، همه از بطن عالم واقع زاییده شده اند و خواهند شد.
اول که استادی گوش کردن این کتاب در نرم افزار نوار را برایمان اجبار کرد، کلی گارد گرفتم که من این کتاب را خوانده ام و اصلا از کتاب صوتی خوشم نمی آید. چون معمولا سرعت راوی از خواندن من کمتر است و همه ش حواسم می رود. ولی به هر حال به احترام استاد دانلودش کردم. در وقت هایی که باید کارهای بدون فکر انجام می دادم، قیدار هم گوش می کرد. به این هم فکر می کردم که چرا راوی (خود آقای امیرخانی) یک طوری کتاب را می خواند و دوست ندارم اصلا و ازین حرف ها. تا این که رسید به صحنه ای که قیدار و شهلا جان در جاده اند و به داش صفدر برخورد می کنند که یک اتوبوس مسافر سرباز دارد و آن پلاک برنجی ش هم همراه ش هست. یا رب نظر تو بر نگردد. و این یا رب نظر تو برنگردد را یک طوری خواند آقای نویسنده که من هیچ کدام از یا رب نظر تو برنگردد های قیدار را آن طور نخوانده بودم. با تاکید بر تو. دیگر از آن به بعدش خیلی چیز ها به چشمم ( در واقع به گوشم) آمد. مثلا تغییر لحن دادن راوی برای تک تک شخصیت ها و رعایت کردن کوچک ترین صدا ها و در محیط و انتخاب موسیقی های به جا و کلا یک تجربه ی عالی بود. و نمی دانم عالی بودن ش از داستان بود یا از نویسنده یا از راوی یا از موسیقی های بین صحنه ها. و باز هم به راحتی قبول نمی کنم که یک کتاب صوتی را گوش کنم. ولی قیدار با صدای آقای امیرخانی و موجود در نرم افزار نوار (با همه ی آهنگ ها و صداگذاری هایش) عالی بود.
پی نوشت: قیدار در دوران پسا ره ش هم لذتی دو چندان داشت البته و کلی از داستان را خاطرم نبود و دوباره برایش ذوق کردم و می ارزید که یک ستاره هم بیشتر بهش بدهم که چقدر همه چیزش به جا و درست بود.
ریویوی اول
گنده نامی، گندنامی، گم نامی...خوشا گم نامان! خوشا گم نامان!
داستان یکی از معشوق های حضرت حق که برعکس چیزی که ابتدای کتاب نوشته شده است، همه از بطن عالم واقع زاییده شده اند و خواهند شد.
August 26, 2024
«چند خطی در مورد قیدار»
قیدار دومین و احتمالا آخرین کتابی بود که از امیرخانی خوندم.پس از خوندن کتاب "رهش" که کتابی بود که دوستش نداشتم،تصمیم گرفتم باز هم از امیرخانی بخونم و با یک اثر او رو قضاوت نکنم،مخصوصا که خیلی جاها دیدیم و شنیدم که حتی هواداران خود امیرخانی از رهش ناراضی بودند.این حس کنجکاوی همیشه همراهم بود که بدونم نویسنده ای که برخی آثارش به چاپ پنجاه و خورده ای با تیراژ بالا رسیده چی مینویسه و به چه شکل مینویسه.این شد که رفتم سراغ قیدار.نصف کتاب رو بیشتر نتونستم بخونم.تحمل این دنیایی که امیرخانی ساخته بیش از این برام مقدور نبود.اگر خاطرتون باشه یک سریال به غایت مسخره،بی محتوا و مزخرف به اسم ستایش چند سال پیش پخش میشد که شخصیتی داشت به اسم حشمت فردوس که یه تکیه کلام معروف داشت که میگفت افتاد؟؟.قیدار امیرخانی بسیار شبیه به حشمت فردوس بود.یه شخصیت لوطی منش پهلوون مسلک.کتاب رو که میخوندم انگار داشتم فیلم فارسی های آبکی قبل انقلاب رو تماشا میکردم.طرف سال 91 و تو این دوره زمونه اومده همچین چیزی نوشته.جالبه مصاحبه کرده گفته قیدار برداشت آزادی از جهان پهلوان تختی است.چه برداشت آزادی؟چه کشکی؟ظاهرا امیرخانی به خاطر باهوش بودنش میدونه چی کار کنه که اثرش پر فروش بشه.وقتی رگ خواب بخشی از مردم دستت باشه میتونی به راحتی جولان بدی.نکته دیگه رسم الخط امیرخانی است که کلمات رو جدا از هم مینویسه.مثلا به جای امروز مینویسه ام روز یا به جای رهبر مینویسه ره بر...عجب حرکت چرندی.خوندن متن به این شکل جاهایی واقعا عصبیم میکرد.
سال 97 که دیدم زمان انتشار رهش صف برای خرید کتابش تشکیل شده خوشحال شدم.با اینکه تا اون روز چیزی ازش نخونده بودم،اما دیدن صف خرید یک کالای فرهنگی برای من حس خوبی داشت.درسته بعد از خوندن این دو اثر کنجکاوی من برطرف نشد و هنوز نمیدونم چرا این نویسنده اینقدر پرفروشه و چرا مردم برای خرید آثارش صف میبندن و اصلا چرا همچین نوشته هایی اینقدر بین عده ای محبوبه،اما لااقل تکلیف من رو با رضا امیرخانی مشخص کرد و دیگه قصد خوندن اثری ازش ندارم.
قیدار دومین و احتمالا آخرین کتابی بود که از امیرخانی خوندم.پس از خوندن کتاب "رهش" که کتابی بود که دوستش نداشتم،تصمیم گرفتم باز هم از امیرخانی بخونم و با یک اثر او رو قضاوت نکنم،مخصوصا که خیلی جاها دیدیم و شنیدم که حتی هواداران خود امیرخانی از رهش ناراضی بودند.این حس کنجکاوی همیشه همراهم بود که بدونم نویسنده ای که برخی آثارش به چاپ پنجاه و خورده ای با تیراژ بالا رسیده چی مینویسه و به چه شکل مینویسه.این شد که رفتم سراغ قیدار.نصف کتاب رو بیشتر نتونستم بخونم.تحمل این دنیایی که امیرخانی ساخته بیش از این برام مقدور نبود.اگر خاطرتون باشه یک سریال به غایت مسخره،بی محتوا و مزخرف به اسم ستایش چند سال پیش پخش میشد که شخصیتی داشت به اسم حشمت فردوس که یه تکیه کلام معروف داشت که میگفت افتاد؟؟.قیدار امیرخانی بسیار شبیه به حشمت فردوس بود.یه شخصیت لوطی منش پهلوون مسلک.کتاب رو که میخوندم انگار داشتم فیلم فارسی های آبکی قبل انقلاب رو تماشا میکردم.طرف سال 91 و تو این دوره زمونه اومده همچین چیزی نوشته.جالبه مصاحبه کرده گفته قیدار برداشت آزادی از جهان پهلوان تختی است.چه برداشت آزادی؟چه کشکی؟ظاهرا امیرخانی به خاطر باهوش بودنش میدونه چی کار کنه که اثرش پر فروش بشه.وقتی رگ خواب بخشی از مردم دستت باشه میتونی به راحتی جولان بدی.نکته دیگه رسم الخط امیرخانی است که کلمات رو جدا از هم مینویسه.مثلا به جای امروز مینویسه ام روز یا به جای رهبر مینویسه ره بر...عجب حرکت چرندی.خوندن متن به این شکل جاهایی واقعا عصبیم میکرد.
سال 97 که دیدم زمان انتشار رهش صف برای خرید کتابش تشکیل شده خوشحال شدم.با اینکه تا اون روز چیزی ازش نخونده بودم،اما دیدن صف خرید یک کالای فرهنگی برای من حس خوبی داشت.درسته بعد از خوندن این دو اثر کنجکاوی من برطرف نشد و هنوز نمیدونم چرا این نویسنده اینقدر پرفروشه و چرا مردم برای خرید آثارش صف میبندن و اصلا چرا همچین نوشته هایی اینقدر بین عده ای محبوبه،اما لااقل تکلیف من رو با رضا امیرخانی مشخص کرد و دیگه قصد خوندن اثری ازش ندارم.
November 22, 2020
خیلی بی معنی و حیف وقتی که گذاشتم
July 10, 2017
در مورد قیدار نمیتوانم بگویم کتاب خوبی است یا بد است. چند نگته� حاشیه ای را اما نمیتوانم در نظر نگیرم:
اول اینکه امیرخانی در حال حاضر جزو معدود نویسندگانی است که نوعی گرایش مذهبی دارد و واقعا داستان و رمان مینویسد.
دوم اینکه در این زمانه� عسرت که صبح تا شب را با بی اخلاقی و فراموش شدن حداقل‌ها� اخلاق در زندگی روزمره دوروبرمان مواجهیم این کتاب تلنگری میزند به ما و نوعی اخلاقیات را که زمانی نوعی از آن در جامعه� ما رواج داشت را یادآوری میکند- گرچه گرایش باطنی گری آن را بعید میدانم به مزاق مومنان رسمی خوش بیاید-
اما داستان قیدار خوب چفت و محکم نشده (نمیدانم ایا امیرخانی از اول سرنوشت قیدار را پذبرفته بوده یا در مراحل نوشتن به آن رسیده -که بعید میدانم )
من در انتها منتظر بودم قیدار خودش را به تمام به من نشان بدهد ولی ظاهرن تمام کاری که ازو بر میآید خوراک مجانی دادن است. انتظار دیگری داشتم که جایی فتوتش را برای من که قرار است قیدار را ببینم و دوست داشته باشم تمام عیار رو کند.
در آخر همین دو ستاره را برای قیدارامیرخانی کافی میدانم ولی منتظر اثر دیگری ازو هستم (به عناون ارفاق البته)
اول اینکه امیرخانی در حال حاضر جزو معدود نویسندگانی است که نوعی گرایش مذهبی دارد و واقعا داستان و رمان مینویسد.
دوم اینکه در این زمانه� عسرت که صبح تا شب را با بی اخلاقی و فراموش شدن حداقل‌ها� اخلاق در زندگی روزمره دوروبرمان مواجهیم این کتاب تلنگری میزند به ما و نوعی اخلاقیات را که زمانی نوعی از آن در جامعه� ما رواج داشت را یادآوری میکند- گرچه گرایش باطنی گری آن را بعید میدانم به مزاق مومنان رسمی خوش بیاید-
اما داستان قیدار خوب چفت و محکم نشده (نمیدانم ایا امیرخانی از اول سرنوشت قیدار را پذبرفته بوده یا در مراحل نوشتن به آن رسیده -که بعید میدانم )
من در انتها منتظر بودم قیدار خودش را به تمام به من نشان بدهد ولی ظاهرن تمام کاری که ازو بر میآید خوراک مجانی دادن است. انتظار دیگری داشتم که جایی فتوتش را برای من که قرار است قیدار را ببینم و دوست داشته باشم تمام عیار رو کند.
در آخر همین دو ستاره را برای قیدارامیرخانی کافی میدانم ولی منتظر اثر دیگری ازو هستم (به عناون ارفاق البته)
August 18, 2016
در قرآن، اسم بعضی پیامبران آمده؛ اسم بعضی غیر پیامبران هم، چه صالح و چه طالح آمده است... این صلحا عاشق حضرت باری هستند... اما حضرت حق، بعضی را خودش هم عاشق است... عاشقی خدا توفیر دارد با عاشقی ما... خدا عاشقی است که حتی دوست ندارد اسم معشوقش را کسی بداند... به او میگوید، رجل! همین... مرد!... همین... میفرماید و جاء من اقصی المدینه رجل یسعی... جای دیگر می فرماید و جاء رجل من اقصی المدینه یسعی، یعنی این دو تا رجل با هم فرق می کنند... هر دو از دور، از بیرون آبادی، دوان دوان، می آیند... اما اسمشان را حضرت حق نمی آورد... یکی می آید موسای نبی را نجات می دهد... قوم بنی اسرائیل را در اصل نجات می دهد... دیگری هم قومی را از عذاب نجات می دهد.. اسمش چیست؟ اسمشان چیست؟
نمی دانیم... رجل است... معشوق حضرت حق است... اسم معشوق را که جار نمی زنند... حضرت حق، عاشق کسی اگر شد، پنهانش می کند... کاش پیش حضرت حق اسم نداشتیم، اما مرد بودیم... طوبا للغرباء
نمی دانیم... رجل است... معشوق حضرت حق است... اسم معشوق را که جار نمی زنند... حضرت حق، عاشق کسی اگر شد، پنهانش می کند... کاش پیش حضرت حق اسم نداشتیم، اما مرد بودیم... طوبا للغرباء
October 22, 2015
بنظر من گودریدز باید یه دسته بندیِ کلی داشته باشه واسه کتابایی که میخونم و نصفه نیمه ولشون میکنم :)) چون نه در حال خوندنم، نه میخوام بخونم، نه کامل خوندم! همیشه گیج میشم که تو چه دسته بندی ای بذارم این کتابارو :))
+ این کتاب (و کتابای مشابه) اونقدر کشش نداشت که بتونه منو تا آخرش بکشونه.نصفه خوندمو اونقد حوصله م سر رفت که وسطاش بیخیالش شدم.
+ این کتاب (و کتابای مشابه) اونقدر کشش نداشت که بتونه منو تا آخرش بکشونه.نصفه خوندمو اونقد حوصله م سر رفت که وسطاش بیخیالش شدم.
January 9, 2021
حضرت حق عاشق کسی اگر شد پنهان� می‌کن�. طوبا للغربا
July 5, 2014
گمان میکنم جناب امیرخانی تمام تلاش خود را برای مقدس جلوه دادن قیدار میکند سع� میکند خواننده را وادار کند که به عملکرد قیدار حتی اگر محیر العقول است لبخند بزند و آنرا بهترین خط مشی تلقی کندالبت� شاید در بندهایی از کتاب موفق به اینکار شده باشد ولی در بسیاری از موارد از نظر من این اتفاق نمی افتد
بر خلاف شخصیتهای پیشین امیرخانی مثل ارمیا که تمام احوال و احساساتش به -خواننده منتقل می شود-
نکته دوم اینکه رابطه شهلا و قیدار نصفه نیمه به خواننده منتقل میشود
اینکه چرا شهلا -جان!-؟مگر چه خلقیاتی دارد؟و... های دیگرتا انتهای کتاب نصفه نیمه
باقی می ماند
با احترام به سعی نویسنده بر کتابت اثری در باب مردانگی و آزادمردی کتا� اثری ضعیف با پایان بندی دم دستی و نچسب از آب در آمده
بر خلاف شخصیتهای پیشین امیرخانی مثل ارمیا که تمام احوال و احساساتش به -خواننده منتقل می شود-
نکته دوم اینکه رابطه شهلا و قیدار نصفه نیمه به خواننده منتقل میشود
اینکه چرا شهلا -جان!-؟مگر چه خلقیاتی دارد؟و... های دیگرتا انتهای کتاب نصفه نیمه
باقی می ماند
با احترام به سعی نویسنده بر کتابت اثری در باب مردانگی و آزادمردی کتا� اثری ضعیف با پایان بندی دم دستی و نچسب از آب در آمده
June 16, 2020
.
قیدارپای منبر سید گلپا رشد کرده است. مسئله اسم و رسم قیدار است که انسان باید با آن دست و پنجه نرم کند. حب نفس و حب جاه... قیدار بزرگ است و باید ببیند می‌توان� از پرستش بزرگی‌ا� دست بکشد؟ او خدم و حشم و اطرافیان فراوانی دارد. عاقبت چالش او همین خواهد بود که به خاطر نجات اطرافیانش، از آبرویش مایه بگذارد. کار قیدار از همه سخت‌ت� است. پای نام و نشان وسط است... و قیدار از پرستش نام نیز می‌گذر�: «خوش‌نام� قدم اول است... از خوش‌نام� به بدنامی رسیدن، قدم بعدی بود... قدم آخر، گم‌نام� است... طوبا للغرباء!» خوشا گمنامان.
قیدارپای منبر سید گلپا رشد کرده است. مسئله اسم و رسم قیدار است که انسان باید با آن دست و پنجه نرم کند. حب نفس و حب جاه... قیدار بزرگ است و باید ببیند می‌توان� از پرستش بزرگی‌ا� دست بکشد؟ او خدم و حشم و اطرافیان فراوانی دارد. عاقبت چالش او همین خواهد بود که به خاطر نجات اطرافیانش، از آبرویش مایه بگذارد. کار قیدار از همه سخت‌ت� است. پای نام و نشان وسط است... و قیدار از پرستش نام نیز می‌گذر�: «خوش‌نام� قدم اول است... از خوش‌نام� به بدنامی رسیدن، قدم بعدی بود... قدم آخر، گم‌نام� است... طوبا للغرباء!» خوشا گمنامان.
April 30, 2014
قیدار کتاب قشنگیه
شاید بعضی جاهاش یه مقدار خسته کننده باشه ولی در مجموع کتاب خیلی خوبیه
به خصوص که خیلی خوب تموم میشه
کتاب روند تازه ای داره تو یه برهه ای که کمتر ازش میدونیم اتفاق مبفته و توی یه قشری که تقریبا هیچی ازش نمیدونیم
میشه گفت یه کم حال و هوای من او رو داره اما نسبت به من او به نظر من خیلی بهتره
شاید بعضی جاهاش یه مقدار خسته کننده باشه ولی در مجموع کتاب خیلی خوبیه
به خصوص که خیلی خوب تموم میشه
کتاب روند تازه ای داره تو یه برهه ای که کمتر ازش میدونیم اتفاق مبفته و توی یه قشری که تقریبا هیچی ازش نمیدونیم
میشه گفت یه کم حال و هوای من او رو داره اما نسبت به من او به نظر من خیلی بهتره
January 7, 2013
کلیدی ترین جمله کتاب:
خوش به حال گمنامان
خوش به حال گمنامان
March 9, 2019
دو ستاره برای ادبیات جالبش و احترامی که شخصیت اصلی داستان برای واژه ( زن ) قائل بود..
اولین کتابیه که از امیرخانی میخونم..کمی حوصله سر بر بود مخصوصا فصل آخر کتاب!!
فکرکنم این کتاب حوصله خود امیرخانی رو هم سر برد که مجبور شد همچین پایان بی درو پیکری بنویسه...قضیه شاهرخ که اصلا مشخص نبود چیه...مرگ مشکوک هاشم هم که نفهمیدیم به کجا رسید..
چرا هرقت میخوان نشون بدن یکی لوطیو جوانمرده...از گاراژو سیبیل قیطانی داشتنو کباب خوردن استفاده میکنن؟؟یعنی یه کارگر ساده نمیتونه لوطی باشه؟
خلاصه ما موندیمو کلی علامت سوال و هوس خوردن گوشت تو این اوضاع((:
اولین کتابیه که از امیرخانی میخونم..کمی حوصله سر بر بود مخصوصا فصل آخر کتاب!!
فکرکنم این کتاب حوصله خود امیرخانی رو هم سر برد که مجبور شد همچین پایان بی درو پیکری بنویسه...قضیه شاهرخ که اصلا مشخص نبود چیه...مرگ مشکوک هاشم هم که نفهمیدیم به کجا رسید..
چرا هرقت میخوان نشون بدن یکی لوطیو جوانمرده...از گاراژو سیبیل قیطانی داشتنو کباب خوردن استفاده میکنن؟؟یعنی یه کارگر ساده نمیتونه لوطی باشه؟
خلاصه ما موندیمو کلی علامت سوال و هوس خوردن گوشت تو این اوضاع((:
April 13, 2019
کتاب خیلی خوبی بود کلا ولی یه جاهای گنگ میشد و نمیتونستم بعضی جملاتشو درک کنم ولی اینقدر جذبش شده بودم که باعث شد اونا رو نادیده بگیرم و بقیه کتا رو بخونم .. دوسش داشتم:))
July 8, 2012
حکایتی است در باب فتوت به روایت یک بورفتی (به سکون "ر" عبارتی است خودساخته از ترکیب بورژوا و فتی به معنی جوانمرد)
اصولاً هرچه از فتوت قیدار می بینیم و می شنویم مربوط به دست و دل بازی است و ولخرجی و مایه داری
و این قطعاً ریشه در زندگی و نحوه نگاه نویسنده بورژوای بی درد دارد به دست بده امثال خود و پدرش به ندارها
و همواره منتش بالای سر ندارهای بدبخت است و بزرگواری را تا بدانجا می رساند که وقتی به او می گویند "ارباب" می گوید ارباب نیستم و قیدارم
مؤمنی که صبح تا شب از فرط دارایی شکمش در حال لمباندن است و اسطوره ای شده است با حیوان کشی و به خورد مردم دادن حیوان ها
و اگر قیدار پول دار نبود، هیچ نبود جز یک پاپتی درس نخوانده از تبار همان سیاه و سفیدها
در مجموع ترجیح می دهم مثل خود نویسنده با آن خوانش عجیب غریب کلماتش در برخی موارد (که با کلیت قضیه موافقم ولی با کاریمثل جدا کردن شناسه ها از فعل یا اسم پیشین به شدت مشکل دارم) ، نام کتاب را قِی دار تلفظ کنم و یا حتی پول دار
این ها نظرات کسی است که ارمیا را دوست نداشته، من او را عاشق است، نشت نشا را فقط به خاطر نثر ویژه امیرخانی خوانده و پشیمان نشده و از بی وتن خوشش آمده است.
دریغا که وقتی نویسندگی تبدیل به "شغل" شود رنگ و بو و خاصیت و در مجموع "روح"ش را از دست می دهد
اصولاً هرچه از فتوت قیدار می بینیم و می شنویم مربوط به دست و دل بازی است و ولخرجی و مایه داری
و این قطعاً ریشه در زندگی و نحوه نگاه نویسنده بورژوای بی درد دارد به دست بده امثال خود و پدرش به ندارها
و همواره منتش بالای سر ندارهای بدبخت است و بزرگواری را تا بدانجا می رساند که وقتی به او می گویند "ارباب" می گوید ارباب نیستم و قیدارم
مؤمنی که صبح تا شب از فرط دارایی شکمش در حال لمباندن است و اسطوره ای شده است با حیوان کشی و به خورد مردم دادن حیوان ها
و اگر قیدار پول دار نبود، هیچ نبود جز یک پاپتی درس نخوانده از تبار همان سیاه و سفیدها
در مجموع ترجیح می دهم مثل خود نویسنده با آن خوانش عجیب غریب کلماتش در برخی موارد (که با کلیت قضیه موافقم ولی با کاریمثل جدا کردن شناسه ها از فعل یا اسم پیشین به شدت مشکل دارم) ، نام کتاب را قِی دار تلفظ کنم و یا حتی پول دار
این ها نظرات کسی است که ارمیا را دوست نداشته، من او را عاشق است، نشت نشا را فقط به خاطر نثر ویژه امیرخانی خوانده و پشیمان نشده و از بی وتن خوشش آمده است.
دریغا که وقتی نویسندگی تبدیل به "شغل" شود رنگ و بو و خاصیت و در مجموع "روح"ش را از دست می دهد
September 28, 2017
تو کتابخونه که کتاب و گرفتم بعدش یکی دو صفحه خوند�� زیاد بهم نچسبید
ولی گفتم حالا میخونم ببینم اینهمه تعریف برای چی بوده
کم کم با فضا و لحنش اشنا شدم و برام خوندنش اسونتر شد
چیزی که خیلی تو داستان دوس داشتم اعتقادی بود که تو داستان پررنگ هم هست اعتقادی که این روزا خعلی کمتر تو داستانا دیده میشه
یا هم اگه دیده بشه جوری بیان میشه که دل ادم و میزنه کم پیش میاد اینجوری ب دل ادم بشینه
شاید باید ۴ ستاره میدادم ب کتاب ولی اون اولاش ک ب دلم نشست نمیزاره که خودم و راضی کنم ۴ بدم
دوس دارم کتاب و ی بار برای بابابزرگم بخونم فک کنم خوشش بیاد #اقا_تختی #لوتی
ولی گفتم حالا میخونم ببینم اینهمه تعریف برای چی بوده
کم کم با فضا و لحنش اشنا شدم و برام خوندنش اسونتر شد
چیزی که خیلی تو داستان دوس داشتم اعتقادی بود که تو داستان پررنگ هم هست اعتقادی که این روزا خعلی کمتر تو داستانا دیده میشه
یا هم اگه دیده بشه جوری بیان میشه که دل ادم و میزنه کم پیش میاد اینجوری ب دل ادم بشینه
شاید باید ۴ ستاره میدادم ب کتاب ولی اون اولاش ک ب دلم نشست نمیزاره که خودم و راضی کنم ۴ بدم
دوس دارم کتاب و ی بار برای بابابزرگم بخونم فک کنم خوشش بیاد #اقا_تختی #لوتی
August 26, 2022
خطاب به رضا امیرخانی
جناب امیرخانی بنده اگر قبل از انتخاب رمان قیدار شما مختصری از زندگی شمارا خوانده بودم به هیچ عنوان سراغ خواندن این کتاب نمیرفتم ، نه به خاطر شخصیت شما که اطلاعی از آن ندارم فقط به خاطر خط فکری شما که یک ارزشی پیرو خط امام قرن پانزدهم شمسی هستید ، شخصیت اول رمان شما توسط یک آخوند ‘گلپا’منقل� شده ( آخوندی که بر خلاف ارزشی های امروز کاری به حجاب ، و زندگی شخصی خلق الله ندارد ) و سیر سلوک آهسته آهسته طی میکند و عمارت ‘لنگ� پاسید� را بنا میکند که مامن قشر زخم خورده جامعه است و در آن عمارت همیشه نیم لاست تا مظلومان بتوانند داخل شوند هم سقفی بالاسر و هر شب آبگوشتی نذری در شکم داشته باشند ، حال مقایسه شود با زندگی اکنون سید های جامعه که قدرت به دستی و شلاق به دستی دیگر دارند که نه تنها در خانه خود را برای مظلومان نیم لا نمیگذارند بلکه به ده ها متر زیر زمین یا در پشت حصار و صدها نگهبان زندگی میکنند و دغدغه شان به جای زندگی و معیشت مردم ، پر کردن جیب مبارک با دلار های نفتی و البته معدنی( همین چند روز پیش خبر اخلاص سه ملیارد دلاری فولاد مبارکه درز کرد) و زدن تو سر خلق الله و گرفتاری کردن آنان و البته دو دسته کردن جامعه برای خفه کردن آنها هست ، آقای امیرخانی در زمانه ما نه فیلم ساز ارزشی محترم است نه رمان نویس ارزشی نه هیچ کوفت و زهر مار دیگری ، کتاب های شما تاریخ دارد ، بعد از اتمام دوره حاضر به فراموشی سپرده خواهد شد ، دقیقا مثل سریال ها و فیلم های ساخته تفکرات ایدئوروژیکی در رمان شما با یک شخصیت افسانه ای رو به رو هستیم که از دل لوتی گری قبل از انقلاب به فیلم های صد من یک غاز ماه رمضون میرسه و برای اصلاح جامعه � یک جوالدوز � به خودش میزند و خودش رو فدای چند تا انسان سیاه و سفید میکنه که توسط جامعه ترد شدند ! (آیا تا به حال به شوش و یا مولوی تهران سر زده اید ؟ چند آخوند را در حال حل کردن مشکل معتادین دیده اید؟!!!!
که شاه مملکت خواست پناهنده عمارت قیدار شود ولی راهش ندادند از بس ظالم بود پدرسوخته�..
آقای امیرخانی ظلم را برای من تعریف میکنید!
چهل سال تحریم فقط به خاطر چهارتا عرب فلسطینی ظلم نیست ! گشت ارشاد ظلم نیست ! اختلاص های چند هزار ملیاردی ظلم نیست! نابودی منابع کشور ظلم نیست! سو مدیریت و به وجود آوردن الیگارشی حکومتی و نابودی یک ملت چند هزارساله ظلم نیست! کشتن جوانانی که فقط بر علیه ناعدالتی اعتراض کردند جرم نیست! کشتن و بیرون کردن صنعتگرانی که اگر بودند قطعا این وضع اسفناک اقتصادی پیش نمیامد جرم نیست! خواندن مردمی معترض به نام شیفتگان غرب، غرب زده ، و�.. جرم نیست! نداشتن آزادی بیان و اندیشه جرم نیست!
زدن هواپیما در آسمان و کشتن چند صد هموطن جر نیست ! ( حتی رییس کل قوا بابت این حرکت عذرخواهی هم نکرد)
این انقلاب حتما به دست حاج آقا گلپا افتاده ولی مردم قدر نشناسن ، چه مردم بی شرفی هستیم ما آقای امیرخانی مردمی خائن و قدرنشناس �..
جناب امیرخانی بنده اگر قبل از انتخاب رمان قیدار شما مختصری از زندگی شمارا خوانده بودم به هیچ عنوان سراغ خواندن این کتاب نمیرفتم ، نه به خاطر شخصیت شما که اطلاعی از آن ندارم فقط به خاطر خط فکری شما که یک ارزشی پیرو خط امام قرن پانزدهم شمسی هستید ، شخصیت اول رمان شما توسط یک آخوند ‘گلپا’منقل� شده ( آخوندی که بر خلاف ارزشی های امروز کاری به حجاب ، و زندگی شخصی خلق الله ندارد ) و سیر سلوک آهسته آهسته طی میکند و عمارت ‘لنگ� پاسید� را بنا میکند که مامن قشر زخم خورده جامعه است و در آن عمارت همیشه نیم لاست تا مظلومان بتوانند داخل شوند هم سقفی بالاسر و هر شب آبگوشتی نذری در شکم داشته باشند ، حال مقایسه شود با زندگی اکنون سید های جامعه که قدرت به دستی و شلاق به دستی دیگر دارند که نه تنها در خانه خود را برای مظلومان نیم لا نمیگذارند بلکه به ده ها متر زیر زمین یا در پشت حصار و صدها نگهبان زندگی میکنند و دغدغه شان به جای زندگی و معیشت مردم ، پر کردن جیب مبارک با دلار های نفتی و البته معدنی( همین چند روز پیش خبر اخلاص سه ملیارد دلاری فولاد مبارکه درز کرد) و زدن تو سر خلق الله و گرفتاری کردن آنان و البته دو دسته کردن جامعه برای خفه کردن آنها هست ، آقای امیرخانی در زمانه ما نه فیلم ساز ارزشی محترم است نه رمان نویس ارزشی نه هیچ کوفت و زهر مار دیگری ، کتاب های شما تاریخ دارد ، بعد از اتمام دوره حاضر به فراموشی سپرده خواهد شد ، دقیقا مثل سریال ها و فیلم های ساخته تفکرات ایدئوروژیکی در رمان شما با یک شخصیت افسانه ای رو به رو هستیم که از دل لوتی گری قبل از انقلاب به فیلم های صد من یک غاز ماه رمضون میرسه و برای اصلاح جامعه � یک جوالدوز � به خودش میزند و خودش رو فدای چند تا انسان سیاه و سفید میکنه که توسط جامعه ترد شدند ! (آیا تا به حال به شوش و یا مولوی تهران سر زده اید ؟ چند آخوند را در حال حل کردن مشکل معتادین دیده اید؟!!!!
که شاه مملکت خواست پناهنده عمارت قیدار شود ولی راهش ندادند از بس ظالم بود پدرسوخته�..
آقای امیرخانی ظلم را برای من تعریف میکنید!
چهل سال تحریم فقط به خاطر چهارتا عرب فلسطینی ظلم نیست ! گشت ارشاد ظلم نیست ! اختلاص های چند هزار ملیاردی ظلم نیست! نابودی منابع کشور ظلم نیست! سو مدیریت و به وجود آوردن الیگارشی حکومتی و نابودی یک ملت چند هزارساله ظلم نیست! کشتن جوانانی که فقط بر علیه ناعدالتی اعتراض کردند جرم نیست! کشتن و بیرون کردن صنعتگرانی که اگر بودند قطعا این وضع اسفناک اقتصادی پیش نمیامد جرم نیست! خواندن مردمی معترض به نام شیفتگان غرب، غرب زده ، و�.. جرم نیست! نداشتن آزادی بیان و اندیشه جرم نیست!
زدن هواپیما در آسمان و کشتن چند صد هموطن جر نیست ! ( حتی رییس کل قوا بابت این حرکت عذرخواهی هم نکرد)
این انقلاب حتما به دست حاج آقا گلپا افتاده ولی مردم قدر نشناسن ، چه مردم بی شرفی هستیم ما آقای امیرخانی مردمی خائن و قدرنشناس �..
June 4, 2012
این که یک نویسنده با کارهای قبلی اش مقایسه شود ، درست یا غلط ، امری است طبیعی. حالا یک رضا امیرخانی داریم با چند اثر قابل توجه و یک نمی دانم رمان یا بث الشکوی ( به قولی) یا درددل یا هر چیزی که همین "قیدار" باشد. با قهرمانی که مثل اسمش برای ما غریب است. این که این قیدار در کجای آثار امیرخانی قرار می گیرد برای من هنوز مجهول است. در ادامه کارهایش یا نقطه شروعی برای مسیری جدید در خط سیر نویسنده اش ( که البته اگر این دومی باشد رو به کمال نیست بهر حال قیدار گامی به پس است) . اما یک چیز برای من روشن است : به قول معروف کار در نیامده و من نتوانستم ارتباط خوبی با کتاب برقرار کنم و اصلا بفهمم چرا ؟
بازهم آفت همیشگی یقه نویسنده را گرفته، بر خلاف بیوتن که تا اواسط کتاب جاندار بود ، این بار همان فصل اول داستان از دست می رود. البته بی انصافی است اگر نثر درخشان داستان را ندیده بگیریم. اما مگر همه چیز نثر است؟
فصل اول کتاب فوق العاده است ، پر از تیزبینی ، کشف و ریز بینی ، جزئیات ، شخصیت پردازی خوب و دیالوگهای بهتر که به همه اینها نثر خوب هم اضافه می شود اما از فصل دوم دیگر کتاب از رمق می افتد.
طرح داستانی صعیف است و کار نشده . این از امیرخانی که نویسنده ای حرفه ای و سخت گیر است عجیب است. به نظر می رسد اواخر کتاب خیلی شتابزده نوشته شده ، چفت و بست های داستان در هم نرفته و خلاصه پای طرح داستان می لنگد. به نظر می رسد نویسنده آنقدر که شخصیت قیدار برایش مهم بوده بقیه را فراموش کرده و آدمها چه ناصر ، چه فریدون و ... همه تخت و تک بعدی اند به جز شخصیت سید گلپا که خیلی خوب در آمده و صفدر که کم و بیش فراز و فرودی در شخصیت پردازی اش دیده می شود.
گاهی کتاب به فانتزی نزدیک می شود و گاهی به افسانه. اما قیدار بهرحال شرح حال موجوداتی است که زمانی انواعی از آنها وجود داشت و حالا دیگر منقرض شده اند. حرف اصلی کتاب علاوه بر نگاهی به رسم جوانمردی ، رسیدن از خوشنامی به بدنامی و در نهایت گمنامی است. نکته ای که کتاب در بیانش کمی لکنت دارد و برای همین مجبور شده اینقدر "رو" و صریح آنرا بیان کند.
بازهم آفت همیشگی یقه نویسنده را گرفته، بر خلاف بیوتن که تا اواسط کتاب جاندار بود ، این بار همان فصل اول داستان از دست می رود. البته بی انصافی است اگر نثر درخشان داستان را ندیده بگیریم. اما مگر همه چیز نثر است؟
فصل اول کتاب فوق العاده است ، پر از تیزبینی ، کشف و ریز بینی ، جزئیات ، شخصیت پردازی خوب و دیالوگهای بهتر که به همه اینها نثر خوب هم اضافه می شود اما از فصل دوم دیگر کتاب از رمق می افتد.
طرح داستانی صعیف است و کار نشده . این از امیرخانی که نویسنده ای حرفه ای و سخت گیر است عجیب است. به نظر می رسد اواخر کتاب خیلی شتابزده نوشته شده ، چفت و بست های داستان در هم نرفته و خلاصه پای طرح داستان می لنگد. به نظر می رسد نویسنده آنقدر که شخصیت قیدار برایش مهم بوده بقیه را فراموش کرده و آدمها چه ناصر ، چه فریدون و ... همه تخت و تک بعدی اند به جز شخصیت سید گلپا که خیلی خوب در آمده و صفدر که کم و بیش فراز و فرودی در شخصیت پردازی اش دیده می شود.
گاهی کتاب به فانتزی نزدیک می شود و گاهی به افسانه. اما قیدار بهرحال شرح حال موجوداتی است که زمانی انواعی از آنها وجود داشت و حالا دیگر منقرض شده اند. حرف اصلی کتاب علاوه بر نگاهی به رسم جوانمردی ، رسیدن از خوشنامی به بدنامی و در نهایت گمنامی است. نکته ای که کتاب در بیانش کمی لکنت دارد و برای همین مجبور شده اینقدر "رو" و صریح آنرا بیان کند.
March 19, 2019
داستان اصلا به پای «من او» نمی رسید، اما پایان بندیش نه به بدی ارمیا بود و نه به بدی من او... هر چند که باز هم نمیفهمم این 80 گوسفند زمین زدن آخر داستان چه دخلی به بقیه ی داستان داشت و یا پناهنده شدن پسر(اعلیحضرت همایونی پسر- همون محمدرضا پهلوی) به لنگر پاسید چی میگفت!!!
بیشتر از این که حس و حال خوندن یک داستان رو داشته باشم، انگار «مرام نامه ی لوطی مسلکان» رو خونده م! از اون مرام نامه ها که هیچ جایی وجود ندارن جز توی کتاب و نوشته!... انگار که خیالات و حسرت ها، ابرقهرمانی اسطوره ای شکل داده باشن برای لوطی های تهرانی! نه حتی در قد و قامت فتوت نامه های قدیمی...
پرسشی که بعد از خوندن سه کتاب امیرخانی توی ذهنمه، اینه که چطور ممکنه نویسنده ای لابه لای تمامی سطرهای کتابهاش حق حق کنه و یاعلی مددی بگه و آیه ی قرآن بیاره و توکل و توسل شخصیتهای داستانش به خدا باشه، ولی خودش تا این حد بت پرست باشه که آخر کتاب هاش رو گند بزنه به اسم باور و اعتقاد....
جناب امیرخانی! حکایت شما حکایت اون رزمنده ست و دوقایقی که یکیش میره جلوی خط و یکیش پشت خط! یه پاتو بردار برادر!
هرساعت از نو قبله ای با بت پرستی می رود
توحید بر ما عرضه کن، تا بشکنیم اصنام را
بیشتر از این که حس و حال خوندن یک داستان رو داشته باشم، انگار «مرام نامه ی لوطی مسلکان» رو خونده م! از اون مرام نامه ها که هیچ جایی وجود ندارن جز توی کتاب و نوشته!... انگار که خیالات و حسرت ها، ابرقهرمانی اسطوره ای شکل داده باشن برای لوطی های تهرانی! نه حتی در قد و قامت فتوت نامه های قدیمی...
پرسشی که بعد از خوندن سه کتاب امیرخانی توی ذهنمه، اینه که چطور ممکنه نویسنده ای لابه لای تمامی سطرهای کتابهاش حق حق کنه و یاعلی مددی بگه و آیه ی قرآن بیاره و توکل و توسل شخصیتهای داستانش به خدا باشه، ولی خودش تا این حد بت پرست باشه که آخر کتاب هاش رو گند بزنه به اسم باور و اعتقاد....
جناب امیرخانی! حکایت شما حکایت اون رزمنده ست و دوقایقی که یکیش میره جلوی خط و یکیش پشت خط! یه پاتو بردار برادر!
هرساعت از نو قبله ای با بت پرستی می رود
توحید بر ما عرضه کن، تا بشکنیم اصنام را
May 2, 2018
این کتاب و یکی از دوستانم به عنوان کادوی تولد به من داد ، یادمه چند صفحه اولش و خوندم و دیدم اصلا نمی تونه منو جذب کنه کلا بیخیالش شده بودم و تو کیفم جا مونده بود تا این ک یه روز مجبور بودم یه چند ساعتی صببر کنم و به خاطر این که حوصلم سر نره دوباره تصمیم گرفتم کتابب بازبخونم و خواندم و خواندم و خواندم و ناگهان دیدم ک در اخرین صفحاتم
مدل نوشتارش برام خیلی جذاب بود اون حس و حال تهران قدیم اون مردانگی ها
از ااون به بعد دیگه تصمیم گرفتم هیچ کتابی و نصفه رها نکنم
مدل نوشتارش برام خیلی جذاب بود اون حس و حال تهران قدیم اون مردانگی ها
از ااون به بعد دیگه تصمیم گرفتم هیچ کتابی و نصفه رها نکنم
April 24, 2016
سبك نوشتاري كتاب و نيز نحوه ي توصيف فضاها و شخصيت اشخاص مختلف داستان بسيار عالي است. داستان به خوبي توانسته هويت اخلاقي و شخصيتي اشخاص داستان مخصوصا خود قيدار را نشان دهد.
حكايت داستان منتقل كننده ي مفاهيم عميقي چون جوانمردي ،گذشت ،فداكاري،انسانيت،ازخود گذشتكي و بزرگ انديشي است.
نويسنده بسيار خوب ابتداي هر ماجرا را در ادامه ي انتهاي ماجراي قبلي آورده است.و توانسته شيوه ي مناسبي براي جذاب كردن داستان و متنوع كردن آن براي خواننده فراهم كند.در كل داستان بسيار قوي و گيرا است و با انتخاب عنوانهاي مناسب براي هر فصل جذابيت خاصي به داستان داده است.
حكايت داستان منتقل كننده ي مفاهيم عميقي چون جوانمردي ،گذشت ،فداكاري،انسانيت،ازخود گذشتكي و بزرگ انديشي است.
نويسنده بسيار خوب ابتداي هر ماجرا را در ادامه ي انتهاي ماجراي قبلي آورده است.و توانسته شيوه ي مناسبي براي جذاب كردن داستان و متنوع كردن آن براي خواننده فراهم كند.در كل داستان بسيار قوي و گيرا است و با انتخاب عنوانهاي مناسب براي هر فصل جذابيت خاصي به داستان داده است.
July 7, 2021
۳.۳۶
کمی سخت‌خوا� بود. خوندنش بیشتر از چیزی که انتظار داشتم طول کشید.
من از داستان خوشم اومد، اما حس کردم همه‌چی� کمی اغراق‌شده‌س�. از رفتارهای شخصیت‌ه� بگیر تا خود زبان داستان که پر از اصطلاحات و کلمات تخصصی بود.
پایانش رو خیلی پسندیدم.
کمی سخت‌خوا� بود. خوندنش بیشتر از چیزی که انتظار داشتم طول کشید.
من از داستان خوشم اومد، اما حس کردم همه‌چی� کمی اغراق‌شده‌س�. از رفتارهای شخصیت‌ه� بگیر تا خود زبان داستان که پر از اصطلاحات و کلمات تخصصی بود.
پایانش رو خیلی پسندیدم.
June 10, 2012
مي دوني برا من مثل چيه؟!
مثل فيلم وسترن ديدنه. شاهكارش رو هم بذارن جلوم آخرش وسترنه براي من و نچسب!
حالا هم گاراژ قيدار و كوچه قيدار و نوكرتم و چاكرتم... اوف ... نمي چسبه.
علي رغم اينكه دستخط اميرخاني برام توي همه كارهاي قبليش خيلي خيلي خوندني و دوباره خوندني بوده با اين يكي ارتباط نگرفتم هنوز...
مثل فيلم وسترن ديدنه. شاهكارش رو هم بذارن جلوم آخرش وسترنه براي من و نچسب!
حالا هم گاراژ قيدار و كوچه قيدار و نوكرتم و چاكرتم... اوف ... نمي چسبه.
علي رغم اينكه دستخط اميرخاني برام توي همه كارهاي قبليش خيلي خيلي خوندني و دوباره خوندني بوده با اين يكي ارتباط نگرفتم هنوز...
December 1, 2012
بسیار زیبا.
همذات پنداری فراوان کردم با کتاب.
جاهایی از آن اشکم در آمد.
البته به نظرم یک رمان ساده بود (اگر بشود اسمش را با تعاریف مشخص رمان گذاشت) که به سادگی و روانی قصه اش را تعریف می کرد و از پیچیدگی های مرسوم قلم امیرخانی این جا خبری نبود.
قیدار کتابی است که می شود دوستش داشت
همذات پنداری فراوان کردم با کتاب.
جاهایی از آن اشکم در آمد.
البته به نظرم یک رمان ساده بود (اگر بشود اسمش را با تعاریف مشخص رمان گذاشت) که به سادگی و روانی قصه اش را تعریف می کرد و از پیچیدگی های مرسوم قلم امیرخانی این جا خبری نبود.
قیدار کتابی است که می شود دوستش داشت
September 8, 2014
من زندگیم به دو قسمت تقسیم میشه دسته اول قبل از خوندن رمان قیدار و دسته دوم بعد از خوندن رمان قیدار
خب حالا من این رمان زیبا رو بیش از 7 دفعه خوندم و هر دفعه تو قسمت ذوم زنگیم دوباره متولد شدم
اگر کسی نخونه از زندگی بهره ای نبرده جز غبار ایام
خب حالا من این رمان زیبا رو بیش از 7 دفعه خوندم و هر دفعه تو قسمت ذوم زنگیم دوباره متولد شدم
اگر کسی نخونه از زندگی بهره ای نبرده جز غبار ایام
Displaying 1 - 30 of 258 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.