What do you think?
Rate this book
جزیر
روبر مرل رمان “جزیر� را در سال ۱۹۵۸ نوشته است و الهام بخش او در نوشتن این رمان واقعه ای تاریخی بوده که در پایان قرن هجدهم رخ داده است. ملوانان یک کشتی انگلیسی بر علیه یکی از افسران ارشد کشتی شورش می کنند و او را به قتل می رسانند. از آن جا که در عصر ویکتوریایی کیفر قیام علیه فرماندهان نظامی اعدام بوده است افسر و ملوانان درگیر در این شورش نمی توانستند به انگلستان برگردند بنابراین شورشیان تصمیم می گیرند در یکی از جزایر کوچک و گمنام اقیانوس آرام سکنی گزینند و به این منظور از بومیان “تاهیتی� کمک می گیرند. بومیان با رویی خوش با شورشیان بریتانیایی همراهی می کنند تا جامعه ای کوچک در جزیر “پی� کرن� شکل بگیرد اما مدتی بعد جنگی خونین بین بریتانیایی ها و بومیان، این جامعه کوچک را نابود می کند. روبر مرل تصمیم گرفته از این واقعه تاریخی بهره ببرد و رمانی بنویسد که “سرش� بشری� را مورد واکاوی قرار دهد
637 pages, Paperback
First published February 1, 1962
33 people are currently reading
799 people want to read
About the author
Robert Merle
81books253followersBorn in Tebessa located in ,what was then, the French colony of Algeria. Robert Merle and his family moved to France in 1918. Merle wrote in many styles and won the Prix Goncourt for his novel Week-end à Zuydcoote. He has also written a 13 book series of historical novels, Fortune de France. Recreating 16th and 17th century France through the eyes of a fictitious Protestant doctor turned spy, he went so far as to write it in the period's French making it virtually untranslatable.
His novels Un animal doué de la raison (A Sentient Animal, 1967), a stark Cold War satire inspired by John Lilly's studies of dolphins and the Caribbean Crisis, and Malevil (1972), a post-apocalyptic story, were both translated into English and filmed, the former as Day of the Dolphin. The film The Day of the Dolphin bore very little resemblance to Merle's story.
He died of a heart attack at his home La Malmaison in Grosrouvre near Paris.
His novels Un animal doué de la raison (A Sentient Animal, 1967), a stark Cold War satire inspired by John Lilly's studies of dolphins and the Caribbean Crisis, and Malevil (1972), a post-apocalyptic story, were both translated into English and filmed, the former as Day of the Dolphin. The film The Day of the Dolphin bore very little resemblance to Merle's story.
He died of a heart attack at his home La Malmaison in Grosrouvre near Paris.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
December 9, 2022
The book is very colourful, knowledgeable and brilliantly written.
The Island is a remarkable novel � Robert Merle turns the living of the small community on an uncharted island into a miniature model of the civilization history.
There are leaders and their henchmen. There is a kind of social structure�
Collisions of interests and racial conflicts rule even in the small groups of people�
Wars don’t lead to the desired aim � they only aggravate the situation and commonly end in general ruination.
The Island is a remarkable novel � Robert Merle turns the living of the small community on an uncharted island into a miniature model of the civilization history.
There are leaders and their henchmen. There is a kind of social structure�
He raised his head. He could see in the men’s eyes that his determination had found an echo in them. I am their leader, he thought with a touch of pride, and they expect me to save them.
Collisions of interests and racial conflicts rule even in the small groups of people�
In that case, it seems most unfortunate that it should have required a war merely to get back to where we were before. If we’d gone on as we were, there wouldn’t have been a war at all.
Wars don’t lead to the desired aim � they only aggravate the situation and commonly end in general ruination.
October 18, 2024
در کتاب جزیر ، واقعه تاریخی شورش در یک کشتی نیروی دریایی انگلستان در اواخر قرن نوزده ، به جناب روبرمرل فرصت داده تا در کنار بیان داستانی شیوا و شیرین ، اصول اخلاقی ، فلسفی و مذهبی بشر را هم به چالش بکشد ، او در این کتاب بسیار خواندنی عقاید انسان را تابعی از محیط زندگی او می داند ، این محیط است که عقاید انسان را اگر نگوییم شکل می دهد ، دست کم آنرا بسیار تغییر داده و شور بختانه این اصلی ایست که هیچ یک از ساکنان جزیر آنرا درک نکرده اند .
روبرمرل داستان خود را با شرح نظم آهنین یک کشتی جنگی انگلیسی آغاز کرده ، ناخدا در این کشتی و صدها کشتی دیگر قدرتی بسیار داشته و هیچ یک از تصمیم های او قابل پرسش نیستند ، او در کشتی ارباب و صاحب جان همه ملاحان ، خدمه و افسران است ، او با صلاحدید خود می تواند عدالت ویا شرح خود از عدالت را در لحظه اجرا کند . نویسنده با مهارت جامعه کوچک کشتی و طبقات مختلف و قدرت های متفاوت آنان را برای خواننده مجسم کرده ، در این جامعه کاست و طبقات اجتماع با دقت تعریف شده و کسی شهامت عبور از آن را ندارد . او در صفحاتی کوتاه اما با دقت فراوان به این تبعیض شگرف طبقاتی پرداخته ، بسیاری از مشکلاتی که در جزیر رخ می دهد ریشه در همین تفاوت طبقاتی دارد .
خطر فاش شدن داستان
نویسنده که نبوغ خود را پیشتر در کتابهای دیگر خود ، همانند مرگ کسب و کار من است و یا قلعه مالویل نشان داده بود ، یک بار دیگر در کتاب جزیر هوشمندی خود را به خواننده ثابت می کند ، پس از رویداد ناگواری که ناخدا با بی رحمی تمام آنرا به وجود آورده ، شورش شروع می شود ، اما برخلاف نظر ناخدا ، آشوب از طبقه پایین شروع نشده ، بلکه معاون ناخدا و نه ملاحان و جاشوان شورش را آغاز کرده و بدین ترتیب سیستم طبقاتی کشتی از بالا ست که سست شده و کم کم فرو می ریزد ، نه از پایین .
با رسیدن کشتی به تاهیتی ، بخش مهم دیگری از داستان مرل شروع می شود ، اواز قصد تنها از زیبایی و خصلت های پسندیده مردمان بدوی تاهیتی سخن گفته ، او سابقه خشونت آنان را تنها هنگامی بیان می کند که دیگر چیزی برای گفتن نمانده . به همین گونه نویسنده نشان می دهد که برخورد میان دو تمدن ، یکی نژادپرست و انگلیسی که البته خود را برتر و متمدن می داند و دیگری مردمان بومی تاهیتی که اعتقادات و آیین خود را دارند اجتناب ناپذیر است .
اما با رسیدن به جزیر ، نظم و ساختار طبقاتی کشتی هم از بین می رود ، دیگر کسی به دلیل افسر بودن ، یا معاون ناخدا بودن فرقی با دیگران ندارد ، همه با هم برابرند ، هر فرد یک رای دارد و جزیر طبق آرای اکثریت ، ( البته تنها انگلیسی ها حق رای دارند ) اداره خواهد شد . اما این کلمات زیبا که دموکراسی را به خاطر خواننده می آورد ، دروغ و شعاری بیش نیستند ، ملاحان که تعداد بیشتری دارند رای بیشتری دارند و با استفاده از اکثریت خود ، حق بومیان و اقلیت را به شکلی سیستماتیک و منظم پایمال می کنند .
پرسل ، افسری جوان که زبان بومیان را هم می داند وهم بسیار معتقد به اخلاق و البته مسیحی متعصبی هم هست ، در جلسات رای گیری به عنوان رهبر اقلیت بارها و بارها ، اکثریت و رهبر عوام فریب آنرا به چالش می کشد ، نویسنده از فرصت جلسات رای گیری استفاده کرده و خواننده را بیشتر با ویژگی های افراد آشنا می کند ، او به همین ترتیب بارها با استفاده از قدرت بیان قوی پرسل ، اصول اخلاقی او را با قدرت شرح می دهد ، استدلال های پرسل به قدری قوی ایست که بارها در دل افراد دیگر هم اثر کرده و ترتیب اکثریت و اقلیت بارها جا به جا می شود .
اما وجه سوم قدرت ، بومیان یا تاهیتی ها کاری با اکثریت و اقلیت ندارند ، آنان تقریبا نادیده گرفته می شوند ، تنشها که پیشتر میان انگلیس ها و بومیان با تقسیم زنان و قرعه کشی آنان شدت گرفته بود ، با نادیده گرفتن سهم آنان در زمین به اوج رسیده و کار به جنگ خونین میان دو گروه می رسد .
نویسنده در میان جنگ ، دسته دیگری را هم وارد داستان کرده ، زنان تاهیتی اهل کار و اندیشه هستند و در زمانی که طرفین درگیر مست اندیشه ها و تابع آرا و عقاید محیط زندگی قبلی خود هستند ، زنان در فکر آرام کردن اوضاع ، به حداقل رساندن تلفات و در پایان پیشنهادی برای صلح هستند . زمانی که جنگ به پایان می رسد دیگر اکثریت و اقلیتی وجود ندارد ، گروه غالب تنها زنان هستند .
داستان سرانجام بسیار جالب و البته غیر قابل پیش بینی دارد ، روبرمرل درماندگی انسان را در برابر قدرت طبیعت به خواننده نشان می دهد ، بازماندگان جنگ ، در برابر خشم طبیعت چاره ای جز همکاری با هم و فراموش کردن گذشته را ندارند .
روبرمرل و امانوئل کانت
اگر اسم شخصیت اصلی کتاب قلعه مالویل یعنی امانوئل کانت را هم نادیده بگیریم ، اما از بازتاب اندیشه های فیلسوف شهیر آلمانی امانوئل کانت ، در کتاب جزیر و البته در عقاید پرسل نمی توان گذشت . میراث کانت برای بشر بسیار قابل توجه بوده و مبانی و پایه های فلسفی او بارها و بارها مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند . امر مطلق او یعنی اول جهان شمول بودن یک قانون اخلاقی و دوم انسانیت ، یعنی ریشه داشتن در انسانیت و نه در اهداف شخصی . بنابراین از نگاه کانت ، دروغ گفتن همواره یک پستی و یک فرومایگی اخلاقی ایست ، این امر جهان شمول است ، یعنی تابع هیج زمان خاصی نیست و هیچ هدف و انگیزه ای هم نمی تواند آنرا توجیه کند . به همین ترتیب ، کانت کشتن را هم یک رذیلت می داند ، از نگاه او کشتن یعنی محروم کردن کسی از زندگی در هر زمان و هر مکان و به هر انگیزه ای فرومایگی و برخلاف اصول اخلاقی ایست .
پرسل در کتاب جزیر کاملا از اصول کانت پیروی می کند ، او نه تنها کسی را نمی کشد ، بلکه اصولا اسلحه هم به دست نمی گیرد ، او به هیچ عنوان دروغ نمی گوید ، دشنام نمی دهد و پیرو حقیقت است ، پرسل اگرچه بر اساس تعالیم مسیحیت عمل می کند اما اصول اخلاقی او ، چه در انگلستان ، چه در کشتی ، چه در تاهیتی و چه در جزیر پیت کرن مطلق است .
روبرمرل وشک در آموزه های امانوئل کانت
اما پافشاری پرسل بر اصول اخلاقی خود فاجعه می آفریند ، هم انگلیسی ها و هم بومیان او را روشن کننده آتش جنگ می دانند ، دوستان انگلیسی او به پرسل لقب خشکه مقدس انجیل دان می دهند و بومیان نیز او را حیله گر می دانند ، پرسل به خود و اصول اخلاقی خود شک می کند ، اگر واقعا حیله گر باشد چه ؟ در پایان داستان او در جواب پرسش یکی از بومیان می گوید که این بار اسلحه به دست خواهد گرفت و خواهد جنگید ، حتی اگر دشمن هموطنان او باشند . دیگر باید به امر مطلق کانت هم شک کرد ، حقیتی که باعث ایجاد جنگ و قتل شود آیا فضیلت است ؟
لذت مطلق ، حسی که خواندن کتاب جزیر در من ایجاد کرد را تنها می توان لذت مطلق نام گذاشت ، روبرمرل در کنار داستانی بسیار جذاب ، روایتی عمیق از سرشت بشر و میل همیشگی او به برتری ، شهوت و قدرت را به ساده ترین و شیواترین شکل ممکن بیان کرده است .
روبرمرل داستان خود را با شرح نظم آهنین یک کشتی جنگی انگلیسی آغاز کرده ، ناخدا در این کشتی و صدها کشتی دیگر قدرتی بسیار داشته و هیچ یک از تصمیم های او قابل پرسش نیستند ، او در کشتی ارباب و صاحب جان همه ملاحان ، خدمه و افسران است ، او با صلاحدید خود می تواند عدالت ویا شرح خود از عدالت را در لحظه اجرا کند . نویسنده با مهارت جامعه کوچک کشتی و طبقات مختلف و قدرت های متفاوت آنان را برای خواننده مجسم کرده ، در این جامعه کاست و طبقات اجتماع با دقت تعریف شده و کسی شهامت عبور از آن را ندارد . او در صفحاتی کوتاه اما با دقت فراوان به این تبعیض شگرف طبقاتی پرداخته ، بسیاری از مشکلاتی که در جزیر رخ می دهد ریشه در همین تفاوت طبقاتی دارد .
خطر فاش شدن داستان
نویسنده که نبوغ خود را پیشتر در کتابهای دیگر خود ، همانند مرگ کسب و کار من است و یا قلعه مالویل نشان داده بود ، یک بار دیگر در کتاب جزیر هوشمندی خود را به خواننده ثابت می کند ، پس از رویداد ناگواری که ناخدا با بی رحمی تمام آنرا به وجود آورده ، شورش شروع می شود ، اما برخلاف نظر ناخدا ، آشوب از طبقه پایین شروع نشده ، بلکه معاون ناخدا و نه ملاحان و جاشوان شورش را آغاز کرده و بدین ترتیب سیستم طبقاتی کشتی از بالا ست که سست شده و کم کم فرو می ریزد ، نه از پایین .
با رسیدن کشتی به تاهیتی ، بخش مهم دیگری از داستان مرل شروع می شود ، اواز قصد تنها از زیبایی و خصلت های پسندیده مردمان بدوی تاهیتی سخن گفته ، او سابقه خشونت آنان را تنها هنگامی بیان می کند که دیگر چیزی برای گفتن نمانده . به همین گونه نویسنده نشان می دهد که برخورد میان دو تمدن ، یکی نژادپرست و انگلیسی که البته خود را برتر و متمدن می داند و دیگری مردمان بومی تاهیتی که اعتقادات و آیین خود را دارند اجتناب ناپذیر است .
اما با رسیدن به جزیر ، نظم و ساختار طبقاتی کشتی هم از بین می رود ، دیگر کسی به دلیل افسر بودن ، یا معاون ناخدا بودن فرقی با دیگران ندارد ، همه با هم برابرند ، هر فرد یک رای دارد و جزیر طبق آرای اکثریت ، ( البته تنها انگلیسی ها حق رای دارند ) اداره خواهد شد . اما این کلمات زیبا که دموکراسی را به خاطر خواننده می آورد ، دروغ و شعاری بیش نیستند ، ملاحان که تعداد بیشتری دارند رای بیشتری دارند و با استفاده از اکثریت خود ، حق بومیان و اقلیت را به شکلی سیستماتیک و منظم پایمال می کنند .
پرسل ، افسری جوان که زبان بومیان را هم می داند وهم بسیار معتقد به اخلاق و البته مسیحی متعصبی هم هست ، در جلسات رای گیری به عنوان رهبر اقلیت بارها و بارها ، اکثریت و رهبر عوام فریب آنرا به چالش می کشد ، نویسنده از فرصت جلسات رای گیری استفاده کرده و خواننده را بیشتر با ویژگی های افراد آشنا می کند ، او به همین ترتیب بارها با استفاده از قدرت بیان قوی پرسل ، اصول اخلاقی او را با قدرت شرح می دهد ، استدلال های پرسل به قدری قوی ایست که بارها در دل افراد دیگر هم اثر کرده و ترتیب اکثریت و اقلیت بارها جا به جا می شود .
اما وجه سوم قدرت ، بومیان یا تاهیتی ها کاری با اکثریت و اقلیت ندارند ، آنان تقریبا نادیده گرفته می شوند ، تنشها که پیشتر میان انگلیس ها و بومیان با تقسیم زنان و قرعه کشی آنان شدت گرفته بود ، با نادیده گرفتن سهم آنان در زمین به اوج رسیده و کار به جنگ خونین میان دو گروه می رسد .
نویسنده در میان جنگ ، دسته دیگری را هم وارد داستان کرده ، زنان تاهیتی اهل کار و اندیشه هستند و در زمانی که طرفین درگیر مست اندیشه ها و تابع آرا و عقاید محیط زندگی قبلی خود هستند ، زنان در فکر آرام کردن اوضاع ، به حداقل رساندن تلفات و در پایان پیشنهادی برای صلح هستند . زمانی که جنگ به پایان می رسد دیگر اکثریت و اقلیتی وجود ندارد ، گروه غالب تنها زنان هستند .
داستان سرانجام بسیار جالب و البته غیر قابل پیش بینی دارد ، روبرمرل درماندگی انسان را در برابر قدرت طبیعت به خواننده نشان می دهد ، بازماندگان جنگ ، در برابر خشم طبیعت چاره ای جز همکاری با هم و فراموش کردن گذشته را ندارند .
روبرمرل و امانوئل کانت
اگر اسم شخصیت اصلی کتاب قلعه مالویل یعنی امانوئل کانت را هم نادیده بگیریم ، اما از بازتاب اندیشه های فیلسوف شهیر آلمانی امانوئل کانت ، در کتاب جزیر و البته در عقاید پرسل نمی توان گذشت . میراث کانت برای بشر بسیار قابل توجه بوده و مبانی و پایه های فلسفی او بارها و بارها مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند . امر مطلق او یعنی اول جهان شمول بودن یک قانون اخلاقی و دوم انسانیت ، یعنی ریشه داشتن در انسانیت و نه در اهداف شخصی . بنابراین از نگاه کانت ، دروغ گفتن همواره یک پستی و یک فرومایگی اخلاقی ایست ، این امر جهان شمول است ، یعنی تابع هیج زمان خاصی نیست و هیچ هدف و انگیزه ای هم نمی تواند آنرا توجیه کند . به همین ترتیب ، کانت کشتن را هم یک رذیلت می داند ، از نگاه او کشتن یعنی محروم کردن کسی از زندگی در هر زمان و هر مکان و به هر انگیزه ای فرومایگی و برخلاف اصول اخلاقی ایست .
پرسل در کتاب جزیر کاملا از اصول کانت پیروی می کند ، او نه تنها کسی را نمی کشد ، بلکه اصولا اسلحه هم به دست نمی گیرد ، او به هیچ عنوان دروغ نمی گوید ، دشنام نمی دهد و پیرو حقیقت است ، پرسل اگرچه بر اساس تعالیم مسیحیت عمل می کند اما اصول اخلاقی او ، چه در انگلستان ، چه در کشتی ، چه در تاهیتی و چه در جزیر پیت کرن مطلق است .
روبرمرل وشک در آموزه های امانوئل کانت
اما پافشاری پرسل بر اصول اخلاقی خود فاجعه می آفریند ، هم انگلیسی ها و هم بومیان او را روشن کننده آتش جنگ می دانند ، دوستان انگلیسی او به پرسل لقب خشکه مقدس انجیل دان می دهند و بومیان نیز او را حیله گر می دانند ، پرسل به خود و اصول اخلاقی خود شک می کند ، اگر واقعا حیله گر باشد چه ؟ در پایان داستان او در جواب پرسش یکی از بومیان می گوید که این بار اسلحه به دست خواهد گرفت و خواهد جنگید ، حتی اگر دشمن هموطنان او باشند . دیگر باید به امر مطلق کانت هم شک کرد ، حقیتی که باعث ایجاد جنگ و قتل شود آیا فضیلت است ؟
لذت مطلق ، حسی که خواندن کتاب جزیر در من ایجاد کرد را تنها می توان لذت مطلق نام گذاشت ، روبرمرل در کنار داستانی بسیار جذاب ، روایتی عمیق از سرشت بشر و میل همیشگی او به برتری ، شهوت و قدرت را به ساده ترین و شیواترین شکل ممکن بیان کرده است .
April 22, 2022
این یک یادداشت دلی است :
روزها قبل، وقتی سبیل‌های� نازک بود و تابستان بود و خانه‌ما� ویلایی و حیاط‌دا� و کیلومترها دور از تهران، صبح‌ه� که مامان و بابا خانه نبودند، میرفتم حیاط، زیر آفتابی که پوست را گرم می‌کرد� صورتم را با آب سردی که از شلنگ بیرون می‌آم� میشستم� می‌رفت� پایین، جوجه اردک‌ها� زرد و تیز و فرزم را از خانه‌شا� میاوردم بیرون، می‌بوسید� و ول میکردم تا توی حیاط دنبال هم بکنند. یک سبد کوچک میوه میشستم، لم میدادم زیر سایه دیوار، روی قالی کوچک و «رابینسون کروزو» می‌خواند� و گاهی آب‌باز� جوجه اردک‌ه� را تماشا می‌کرد� و بعد دوباره غرق داستان میشدم. گاهی انگشت سبابه را لای کتاب میگذاشتم و کتاب را میبستم و فقط به این فکر میکردم که عصر دوباره به کتابفروشی بروم، کتابهایی که نشان کرده بودم را بخرم و بعد دوباره از اول حساب و کتاب میکردم� تا قِران آخر، تا هزینه اتوبوس، پول بستنی قیفی و ... تا ببینم چگونه همه‌چی� را بالانس نگه دارم، تا پول تو جیبی تا آخر ماه تمام نشود. روزهایی که شیفته ماجرا بودم، عاشق موبی‌دیک� جزیر گنج یا رابینسون کروزو که همه شامل دریا، ماجرا و کشف بودند.
الان دیگر از آن گذشته رنگی نمانده، خانه‌ما� را فروختیم، آمدیم تهران، جوجه اردک‌های� مردند، رفقایی که با آنها تنها کتابفروشی خوب شهر را زیر و رو می‌کردی� را الان سالی یکی دو بار بیشتر نمیبینم. یکی حزبی شد، یکی افراطی شد، یکی از زندگی برید. جزیر گنج آن گوشه، پشت کتاب‌ها� فلسفی و جامعه‌شناس� خاک میخورد. رابینسون کروزو زیر هیبت داستایفسکی، خورد شد. و اگر ملویل و کتابش هنوز نور چشمی من‌اند� به این دلیل که جور دیگری و از زاویه متفاوت نگاهش می‌کن�.
خواندن جزیر اما، در تهرانِ مشوش این روزها، در بیست و یک سالگی، بی حتی چشم‌اندا� گنگی از آینده، در زمانی که پاتوق شده انقلاب و می‌خزی� آن گوشه کنار‌ها� کتابفروشی‌ه� و درباره موریس بلانشو و باتای، تراژدی‌ها� اوریپید یا سینمای شاعرانه آنجلوپولوس و تارکوفسکی حرف می‌زنیم� خود سفری به گذشته بود. در روزگاری که به نظرم هوا همیشه ابری است، آفتاب تصنعی است، دیگر غیر از نوای محزون ساز تئودوراکیس یا آروو پرت چیزی از گوشی یا اسپیکر من پخش نمی‌شود� گیر کرده در پیله افسردگی و خودخوری، دیگر به رابینسون کروزویی که یک تنه، یک جزیر را برای خود آباد کرد و زنده ماند فکر نمی‌کرد�. الان هم نمی‌کن�. ولی خواندن جزیر دس�� کم این مزیت را داشت که مرورِ گذر ایام کنم. بار دیگر داستانی بخوانم که در آن نه فرم، نه محتوای فلسفی نه نقد تیز سیاسی و ... مطرح نیست. یک داستان که باید بخاطر داستانش بخوانیمش، نه بیشتر. هرچند اگر بی‌معرفت� هم نکرده باشیم، میتواند سمبلی از تمام تاریخ زیست بشری، چه از نظر سیاسی و انسانی باشد ولی این کتاب بیش از عصاره� مفهومی‌اش� برای من جزیر بود و دریا و زنده شدن خاطراتی که دیگر امکان زیستش را ندارم.
فروردین هزار و چهارصد و یک
روزها قبل، وقتی سبیل‌های� نازک بود و تابستان بود و خانه‌ما� ویلایی و حیاط‌دا� و کیلومترها دور از تهران، صبح‌ه� که مامان و بابا خانه نبودند، میرفتم حیاط، زیر آفتابی که پوست را گرم می‌کرد� صورتم را با آب سردی که از شلنگ بیرون می‌آم� میشستم� می‌رفت� پایین، جوجه اردک‌ها� زرد و تیز و فرزم را از خانه‌شا� میاوردم بیرون، می‌بوسید� و ول میکردم تا توی حیاط دنبال هم بکنند. یک سبد کوچک میوه میشستم، لم میدادم زیر سایه دیوار، روی قالی کوچک و «رابینسون کروزو» می‌خواند� و گاهی آب‌باز� جوجه اردک‌ه� را تماشا می‌کرد� و بعد دوباره غرق داستان میشدم. گاهی انگشت سبابه را لای کتاب میگذاشتم و کتاب را میبستم و فقط به این فکر میکردم که عصر دوباره به کتابفروشی بروم، کتابهایی که نشان کرده بودم را بخرم و بعد دوباره از اول حساب و کتاب میکردم� تا قِران آخر، تا هزینه اتوبوس، پول بستنی قیفی و ... تا ببینم چگونه همه‌چی� را بالانس نگه دارم، تا پول تو جیبی تا آخر ماه تمام نشود. روزهایی که شیفته ماجرا بودم، عاشق موبی‌دیک� جزیر گنج یا رابینسون کروزو که همه شامل دریا، ماجرا و کشف بودند.
الان دیگر از آن گذشته رنگی نمانده، خانه‌ما� را فروختیم، آمدیم تهران، جوجه اردک‌های� مردند، رفقایی که با آنها تنها کتابفروشی خوب شهر را زیر و رو می‌کردی� را الان سالی یکی دو بار بیشتر نمیبینم. یکی حزبی شد، یکی افراطی شد، یکی از زندگی برید. جزیر گنج آن گوشه، پشت کتاب‌ها� فلسفی و جامعه‌شناس� خاک میخورد. رابینسون کروزو زیر هیبت داستایفسکی، خورد شد. و اگر ملویل و کتابش هنوز نور چشمی من‌اند� به این دلیل که جور دیگری و از زاویه متفاوت نگاهش می‌کن�.
خواندن جزیر اما، در تهرانِ مشوش این روزها، در بیست و یک سالگی، بی حتی چشم‌اندا� گنگی از آینده، در زمانی که پاتوق شده انقلاب و می‌خزی� آن گوشه کنار‌ها� کتابفروشی‌ه� و درباره موریس بلانشو و باتای، تراژدی‌ها� اوریپید یا سینمای شاعرانه آنجلوپولوس و تارکوفسکی حرف می‌زنیم� خود سفری به گذشته بود. در روزگاری که به نظرم هوا همیشه ابری است، آفتاب تصنعی است، دیگر غیر از نوای محزون ساز تئودوراکیس یا آروو پرت چیزی از گوشی یا اسپیکر من پخش نمی‌شود� گیر کرده در پیله افسردگی و خودخوری، دیگر به رابینسون کروزویی که یک تنه، یک جزیر را برای خود آباد کرد و زنده ماند فکر نمی‌کرد�. الان هم نمی‌کن�. ولی خواندن جزیر دس�� کم این مزیت را داشت که مرورِ گذر ایام کنم. بار دیگر داستانی بخوانم که در آن نه فرم، نه محتوای فلسفی نه نقد تیز سیاسی و ... مطرح نیست. یک داستان که باید بخاطر داستانش بخوانیمش، نه بیشتر. هرچند اگر بی‌معرفت� هم نکرده باشیم، میتواند سمبلی از تمام تاریخ زیست بشری، چه از نظر سیاسی و انسانی باشد ولی این کتاب بیش از عصاره� مفهومی‌اش� برای من جزیر بود و دریا و زنده شدن خاطراتی که دیگر امکان زیستش را ندارم.
فروردین هزار و چهارصد و یک
October 8, 2020
L'Ile = The Island, Robert Merle
L'île (1962) - Published in US as The Island (1964).
This book is based on the tragic history of the Bounty mutineers after they settled on Pitcairn Island. In this version, the mutineers kill their sadistic captain and sail to Tahiti, where they pick up several Tahitian men and women before going on to settle on an uncharted island. ...
تاریخ نخستین خوانش: سال 1985میلادی
عنوان: جزیر؛ نویسنده: روبر مرل؛ مترجم: فرهاد غبرائی؛ مشخصات نشر تهران، نیلوفر، 1363، در 638ص، چاپ دوم 1386؛ شابک 9644481038؛ موضوع داستانهای نویسندگان فرانسوی - سده 20م
داستان ساده و غمگینی ست، که با قلم سحرانگیز «روبر مرل» نگاشته شده است؛ در این کتاب از رخدادی سخن رفته، که الهامبخش همین داستان بوده است، رخدادی تاریخی، در پایان سده ی هیجدهم میلادی، ملوانان یک کشتی «انگلیسی»، بر علیه یکی از افسران ارشد کشتی، شورش میکنند، و او را به قتل میرسانند؛ از آنجا که در دوران «ویکتوریا»یی کیفر قیام علیه فرماندهان نظامی، اعدام بوده، افسر و ملوانان درگیر در شورش، نمیتوانستند به «انگلستان» برگردند؛ پس تنی چند از شورشیانِ کشتی «بونتی»، از «تاهیتی» بگریختند
نیروی دریایی «انگلیس»، میتوانست هر آن به آسانی آنها را بیابد؛ آنها در دل اقیانوس آرام، جزیر ای کوچک و گمنام را کشف کردند، و به خاطر ساحل سخت گذرش، نام «پیت کرن (تل سنگی)» را بر آن بنهادند؛ جزیر خاک حاصلخیزی داشت، و اگر شورشیان، با بومیانی که از «تاهیتی» با خود برده بودند، به نبرد برنمیخاستند؛ ادامه داستان...؛
روبرت مِرْل، رمان‌نوی� فرانسوی، در «تبسا»، در کشور «الجزایر»، به این سرای گذرا آمدند، و دوران کودکانگی خویش را، در آن کشور بگذارندند، و سپس پله های افتخار را، در کشور «فرانسه» طی کردند، و توانستند در رشته ی ادبیات، دکتری بگیرند؛ ایشان در جنگ جهانی دوم، توسط نیروی‌ه� «آلمانی» دستگیر شدند، و مدتی را در زندان بگذراندند؛ نخستین اثر ایشان در سال 1949میلادی با عنوان «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» منتشر شد..؛ «مرل» در روز بیست و هشتم ماه مارس سال 2004میلادی در منزل شخصی خویش، در حومه ی «پاریس» بر اثر حمله قلبی از درب این سرای درگذشتند....؛
تاریخ بهنگام رسانی 16/07/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
L'île (1962) - Published in US as The Island (1964).
This book is based on the tragic history of the Bounty mutineers after they settled on Pitcairn Island. In this version, the mutineers kill their sadistic captain and sail to Tahiti, where they pick up several Tahitian men and women before going on to settle on an uncharted island. ...
تاریخ نخستین خوانش: سال 1985میلادی
عنوان: جزیر؛ نویسنده: روبر مرل؛ مترجم: فرهاد غبرائی؛ مشخصات نشر تهران، نیلوفر، 1363، در 638ص، چاپ دوم 1386؛ شابک 9644481038؛ موضوع داستانهای نویسندگان فرانسوی - سده 20م
داستان ساده و غمگینی ست، که با قلم سحرانگیز «روبر مرل» نگاشته شده است؛ در این کتاب از رخدادی سخن رفته، که الهامبخش همین داستان بوده است، رخدادی تاریخی، در پایان سده ی هیجدهم میلادی، ملوانان یک کشتی «انگلیسی»، بر علیه یکی از افسران ارشد کشتی، شورش میکنند، و او را به قتل میرسانند؛ از آنجا که در دوران «ویکتوریا»یی کیفر قیام علیه فرماندهان نظامی، اعدام بوده، افسر و ملوانان درگیر در شورش، نمیتوانستند به «انگلستان» برگردند؛ پس تنی چند از شورشیانِ کشتی «بونتی»، از «تاهیتی» بگریختند
نیروی دریایی «انگلیس»، میتوانست هر آن به آسانی آنها را بیابد؛ آنها در دل اقیانوس آرام، جزیر ای کوچک و گمنام را کشف کردند، و به خاطر ساحل سخت گذرش، نام «پیت کرن (تل سنگی)» را بر آن بنهادند؛ جزیر خاک حاصلخیزی داشت، و اگر شورشیان، با بومیانی که از «تاهیتی» با خود برده بودند، به نبرد برنمیخاستند؛ ادامه داستان...؛
روبرت مِرْل، رمان‌نوی� فرانسوی، در «تبسا»، در کشور «الجزایر»، به این سرای گذرا آمدند، و دوران کودکانگی خویش را، در آن کشور بگذارندند، و سپس پله های افتخار را، در کشور «فرانسه» طی کردند، و توانستند در رشته ی ادبیات، دکتری بگیرند؛ ایشان در جنگ جهانی دوم، توسط نیروی‌ه� «آلمانی» دستگیر شدند، و مدتی را در زندان بگذراندند؛ نخستین اثر ایشان در سال 1949میلادی با عنوان «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» منتشر شد..؛ «مرل» در روز بیست و هشتم ماه مارس سال 2004میلادی در منزل شخصی خویش، در حومه ی «پاریس» بر اثر حمله قلبی از درب این سرای درگذشتند....؛
تاریخ بهنگام رسانی 16/07/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
April 30, 2023
I read the English translation of this novel, which was first published in French in 1962.
This initial inspiration for the book was the famous mutiny on HMS Bounty in the 1780s, and the mutineers� subsequent settlement of Pitcairn Island along with a group of 6 men and 11 women from Tahiti. That apart, this is a work of fiction, with entirely fictional characters.
The storyline is based around the difficulties inherent in setting up a new society from such a disparate group of people. The on-ship division between officers and men no longer applies on the island, and leadership is more on the basis of force of personality. Even more significant are the cultural differences between the Tahitians and the British sailors, and the racial attitudes of (most of) the latter, who regard white men as superior and who view the Tahitians in the role of servants. Unsurprisingly this is rejected by the latter. Lastly, there is the matter of gender relations within an isolated community with more men than women.
The story is told largely through the perspective of a character called Purcell, who at the start of the book is the ship’s Third Officer. He is a devout Christian who resolutely sticks to his moral code even in the rapidly changing circumstances of the island. The book poses the question of whether it is best to keep to one’s principles or adopt a pragmatic approach to a changed situation.
I enjoyed the novel’s exploration of these issues, but I also found it to be an exciting story. The book stretches to 484 pages and whilst the first 100 pages are moderately paced, from then on the book became a genuine page-turner for me. A well-worked ending as well.
The novel seems to be fairly obscure today, at least in the Anglophone world. In my opinion, it deserves to be better known.
This initial inspiration for the book was the famous mutiny on HMS Bounty in the 1780s, and the mutineers� subsequent settlement of Pitcairn Island along with a group of 6 men and 11 women from Tahiti. That apart, this is a work of fiction, with entirely fictional characters.
The storyline is based around the difficulties inherent in setting up a new society from such a disparate group of people. The on-ship division between officers and men no longer applies on the island, and leadership is more on the basis of force of personality. Even more significant are the cultural differences between the Tahitians and the British sailors, and the racial attitudes of (most of) the latter, who regard white men as superior and who view the Tahitians in the role of servants. Unsurprisingly this is rejected by the latter. Lastly, there is the matter of gender relations within an isolated community with more men than women.
The story is told largely through the perspective of a character called Purcell, who at the start of the book is the ship’s Third Officer. He is a devout Christian who resolutely sticks to his moral code even in the rapidly changing circumstances of the island. The book poses the question of whether it is best to keep to one’s principles or adopt a pragmatic approach to a changed situation.
I enjoyed the novel’s exploration of these issues, but I also found it to be an exciting story. The book stretches to 484 pages and whilst the first 100 pages are moderately paced, from then on the book became a genuine page-turner for me. A well-worked ending as well.
The novel seems to be fairly obscure today, at least in the Anglophone world. In my opinion, it deserves to be better known.
March 3, 2019
همه از میزان ارادت من به روبر مرل خبر دارن، اینقدر که این بشر خوب داستان تعریف میکنه. یه فضای خاص رو میسازه، آدم‌ها� قصشو طراحی میکنه و به دنیایی پرتت میکنه که کاملا از زندگی رئال و روزمره‌مو� جداست.
فصل های آخر ریتم داستان یه کمی افت کرد، بنظرم اگر حدودا ۱۰۰ صفحه کمتر بود و زودتر جمع‌بند� میشد راضی‌ت� بودم. با این حال پایان بندی بی نظیری داشت. دنیای عجیب جزیر که تداعی کننده زندگی اولیه انسانه، با همون خشونت، قانع بودن، سادگی و حتی شادیای کوچیک...
شخصیت پرسل و تلاشش برای خوب بودن برام خیلی قابل درک بود، با اینکه بعضی جاها باهاش موافق نبودم اما تا انتها ستایشش میکردم.
احساسِ رضایت بعد از خوندن کلی کتاب خوب از یه نویسنده� خیلی خیلی خوب :)
فصل های آخر ریتم داستان یه کمی افت کرد، بنظرم اگر حدودا ۱۰۰ صفحه کمتر بود و زودتر جمع‌بند� میشد راضی‌ت� بودم. با این حال پایان بندی بی نظیری داشت. دنیای عجیب جزیر که تداعی کننده زندگی اولیه انسانه، با همون خشونت، قانع بودن، سادگی و حتی شادیای کوچیک...
شخصیت پرسل و تلاشش برای خوب بودن برام خیلی قابل درک بود، با اینکه بعضی جاها باهاش موافق نبودم اما تا انتها ستایشش میکردم.
احساسِ رضایت بعد از خوندن کلی کتاب خوب از یه نویسنده� خیلی خیلی خوب :)
April 23, 2019
اگه نخوام فقط در مورد روایت خیلی روان و جذاب کتاب بگم، باید به تمام تناقضاتی که توی ذهنم کاشته بپردازم که خیلی کار سختیه. این که جان انسان ها انقد برات باارزش باشه که عیسی‌وا� در مقابل سیلی دشمنت اون یکی گونه تو بیاری جلو و اونو برای یک سیلی دیگه تقدیم طرف کنی، روی کاغذ خیلی شیرین و اشک درآره. اما توی این داستان چقد قشنگ و واقعی این تفکر به چالش کشیده میشه و طبعات همچین رویکردی رو به صورت یک فاجعه نشونمون میده.
شاید واقعا باید بپذیریم که همه‌آموز� های منتصب به مسیح، توی خیلی از شرایط و برای این نوع از بشر، نه تنها کاربردی نیست بلکه ممکنه فاجعه بار باشه. بهرحال شاید من و روبر مرل داریم اشتباه میکنیم و حق با پاپه
شاید واقعا باید بپذیریم که همه‌آموز� های منتصب به مسیح، توی خیلی از شرایط و برای این نوع از بشر، نه تنها کاربردی نیست بلکه ممکنه فاجعه بار باشه. بهرحال شاید من و روبر مرل داریم اشتباه میکنیم و حق با پاپه
December 1, 2022
انسان برای آویختن به ریسمان زندگی، چه عذاب‌های� که به خود نمی‌ده�!
پیش از هر حرفی اعتراف می‌کن� با اینک� قلعه� مالویل، ششمین کتاب محبوبم بود اما جزیر جایش را در قلبم گرفت.
گفتار اندر توصیف جزیر
رمانی‌س� شیرین، خواندنی و میخ‌کو� کننده، با متنی روان و بی‌آلای� به قلم یکی از برترین و قهارترین داستان‌نویس‌ها� جهان.
هسته� داستان جزیر، یک واقعه� تاریخی‌ست� اما مرل مورخ نیست و برای نوشتن داستانش به تخیلات خود پناه برده، پس جزیر زاده� تخیلات مرل است و دنبال قاتل بروسلی نباشید.
قصد ورود به داستان را ندارم، اما یک کشتی نیروی دریایی بریتانیا در آب‌ها� آزاد در حال حرکت است. این کشتی نظامی متشکل است از انواع خدمه، نیروی نظامی و ناخدا که به شدت سلسله مراتب در آن رعایت می‌شو� و هیچ‌ک� حق اضافه کاری ندارد. تا اینک� اتفاقی رخ می‌دهد،ک� این اتفاق ضمن برهم زدن نظم کشتی، منجر به شورشی می‌گرد� که این شورش سرآِغاز همه� ماجراهاست.
گفتار اندر ستایش نویسنده
روبر مرل را داستان‌نویس� قهار خطاب کردم، اما تمام هنر مرل به داستان‌نویس� معطوف نیست. مرل انسانه� را خوب می‌شناسد� پیرو مکتب کانت است و در نتیجه فلسفه خوانده، و در داستانهای� دائما به دنبال سنجیدن رفتار شخصیتهای� در شرایط و موقعیت‌ها� مختلف است. در «مرگ کسب و کار من است»، «قلعه مالویل»، «سیزیف و مرگ» و حالا در «جزیر» او فقط داستان نمی‌نویس� بلکه شخصیتهای� را عریان و برای قضاوت در موقعیت‌ها� مختلف مهیا می‌کن�.
نمی‌شو� داستانی به قلم مرل خواند و از آن لذت نبرد. خوشبختانه «قلعه مالویل» و «جزیر»� توسط اساتید «محمد قاضی»� «فرهاد غبرائی»� ترجمه شده و «مرگ کسب و کار من است»� درسته که نقدهایی به ترجمه� شاملو داشتم اما او نیز متنی روان ارائه کرده بود، البته شاید مترجم‌ها� خوش‌نا� و کاردرستی که نام� بردم، در این مورد کار سختی نداشته‌اند� چون اساسا قلم مرل شیوا و جذاب است.
شباهت‌ه� با قلعه مالویل
یک‌سر� المان‌ه� و موضوعات در دو داستان وجود دارند، که نمایانگر افکار و دغدغه‌ها� مرل است، اعم از: زندگی اشتراکی، دموکراسی، جنگیدن بر سر زن، بقا، چنگ زدن به ریسمان زندگی، قتل نفس، مذهب، نژاد برتر، تشکیل گروه و ... که مرل با استفاده از این موارد به تخلیات خود شاخ و برگ میده� و سپس همانند یک خالق از بالا به شخصیتی که خلق کرده نظارت می‌کن�. فرقی ندارد پرسل باشد یا امانوئل، هدف یکسان است... باید انسان را سنجید و دنبال جواب برای سوالات بود:
انسانیت چیست؟
رفتار درست و غلط و مرز بین این دو چیست؟
آیا قتل و سایر جرم‌ه� برای اهداف مطلوب، انسانی‌ست�
اگر در شرایط سخت قرار بگیریم، انسانیت این است که به خود و جامعه� مورد علاقه‌ما� بپردازیم و یا انسانیت یعنی همه در همه چیز برابرند؟
و یک چالش و نگرانی مرل بابت کمبود زن، فرض در جامعه‌ا� ده مرد باقی مانده و چهار زن و یا ده زن باقی مانده و چهار مرد... انسانیت چه می‌گوید� آیا برای حفظ بقا باید پا به روی هرچه عرف و اخلاق گذاشت؟
نقل‌قو� نامه
"قانون این است، کوچک‌تره� خوراک گنده‌تره� می‌شون�. گریه و زاری موردی ندارد، قانون است. فقط بهتر است که قوی‌ت� باشی. همین."
"باور کنید بهتر است که آدم زن نداشته باشد، تا اینکه زنی را بدون رضایتش صاحب شود."
"گمان می‌کنی� چون تفنگ دارید شکست ناپذیرید، اما اشتباه می‌کنی�."
کارنام
بدون هیج لطف و ارفاقی، ضمن درج پنج ستاره برای این کتاب، قرار دادنش در رده� ششم تاپ تن کتاب‌ها� محبوبم(جای فعلیِ قلعه مالویل)، خواندنش را به تمام دوستانم پیشنهاد می‌کن�.
دانلود نامه
فایل� پی‌دی‌ا� کتاب(متن کامل-چاپ دوم دهه� هفتاد) که خودم داستان را با آن مطالعه نمودم را در کانال تلگرام آپلود نموده‌ام� در صورت نیاز می‌توانی� آن‌ر� از لینک زیر دانلود نمایید:
دهم آذرماه یک‌هزا� و چهارصد و یک
پیش از هر حرفی اعتراف می‌کن� با اینک� قلعه� مالویل، ششمین کتاب محبوبم بود اما جزیر جایش را در قلبم گرفت.
گفتار اندر توصیف جزیر
رمانی‌س� شیرین، خواندنی و میخ‌کو� کننده، با متنی روان و بی‌آلای� به قلم یکی از برترین و قهارترین داستان‌نویس‌ها� جهان.
هسته� داستان جزیر، یک واقعه� تاریخی‌ست� اما مرل مورخ نیست و برای نوشتن داستانش به تخیلات خود پناه برده، پس جزیر زاده� تخیلات مرل است و دنبال قاتل بروسلی نباشید.
قصد ورود به داستان را ندارم، اما یک کشتی نیروی دریایی بریتانیا در آب‌ها� آزاد در حال حرکت است. این کشتی نظامی متشکل است از انواع خدمه، نیروی نظامی و ناخدا که به شدت سلسله مراتب در آن رعایت می‌شو� و هیچ‌ک� حق اضافه کاری ندارد. تا اینک� اتفاقی رخ می‌دهد،ک� این اتفاق ضمن برهم زدن نظم کشتی، منجر به شورشی می‌گرد� که این شورش سرآِغاز همه� ماجراهاست.
گفتار اندر ستایش نویسنده
روبر مرل را داستان‌نویس� قهار خطاب کردم، اما تمام هنر مرل به داستان‌نویس� معطوف نیست. مرل انسانه� را خوب می‌شناسد� پیرو مکتب کانت است و در نتیجه فلسفه خوانده، و در داستانهای� دائما به دنبال سنجیدن رفتار شخصیتهای� در شرایط و موقعیت‌ها� مختلف است. در «مرگ کسب و کار من است»، «قلعه مالویل»، «سیزیف و مرگ» و حالا در «جزیر» او فقط داستان نمی‌نویس� بلکه شخصیتهای� را عریان و برای قضاوت در موقعیت‌ها� مختلف مهیا می‌کن�.
نمی‌شو� داستانی به قلم مرل خواند و از آن لذت نبرد. خوشبختانه «قلعه مالویل» و «جزیر»� توسط اساتید «محمد قاضی»� «فرهاد غبرائی»� ترجمه شده و «مرگ کسب و کار من است»� درسته که نقدهایی به ترجمه� شاملو داشتم اما او نیز متنی روان ارائه کرده بود، البته شاید مترجم‌ها� خوش‌نا� و کاردرستی که نام� بردم، در این مورد کار سختی نداشته‌اند� چون اساسا قلم مرل شیوا و جذاب است.
شباهت‌ه� با قلعه مالویل
یک‌سر� المان‌ه� و موضوعات در دو داستان وجود دارند، که نمایانگر افکار و دغدغه‌ها� مرل است، اعم از: زندگی اشتراکی، دموکراسی، جنگیدن بر سر زن، بقا، چنگ زدن به ریسمان زندگی، قتل نفس، مذهب، نژاد برتر، تشکیل گروه و ... که مرل با استفاده از این موارد به تخلیات خود شاخ و برگ میده� و سپس همانند یک خالق از بالا به شخصیتی که خلق کرده نظارت می‌کن�. فرقی ندارد پرسل باشد یا امانوئل، هدف یکسان است... باید انسان را سنجید و دنبال جواب برای سوالات بود:
انسانیت چیست؟
رفتار درست و غلط و مرز بین این دو چیست؟
آیا قتل و سایر جرم‌ه� برای اهداف مطلوب، انسانی‌ست�
اگر در شرایط سخت قرار بگیریم، انسانیت این است که به خود و جامعه� مورد علاقه‌ما� بپردازیم و یا انسانیت یعنی همه در همه چیز برابرند؟
و یک چالش و نگرانی مرل بابت کمبود زن، فرض در جامعه‌ا� ده مرد باقی مانده و چهار زن و یا ده زن باقی مانده و چهار مرد... انسانیت چه می‌گوید� آیا برای حفظ بقا باید پا به روی هرچه عرف و اخلاق گذاشت؟
نقل‌قو� نامه
"قانون این است، کوچک‌تره� خوراک گنده‌تره� می‌شون�. گریه و زاری موردی ندارد، قانون است. فقط بهتر است که قوی‌ت� باشی. همین."
"باور کنید بهتر است که آدم زن نداشته باشد، تا اینکه زنی را بدون رضایتش صاحب شود."
"گمان می‌کنی� چون تفنگ دارید شکست ناپذیرید، اما اشتباه می‌کنی�."
کارنام
بدون هیج لطف و ارفاقی، ضمن درج پنج ستاره برای این کتاب، قرار دادنش در رده� ششم تاپ تن کتاب‌ها� محبوبم(جای فعلیِ قلعه مالویل)، خواندنش را به تمام دوستانم پیشنهاد می‌کن�.
دانلود نامه
فایل� پی‌دی‌ا� کتاب(متن کامل-چاپ دوم دهه� هفتاد) که خودم داستان را با آن مطالعه نمودم را در کانال تلگرام آپلود نموده‌ام� در صورت نیاز می‌توانی� آن‌ر� از لینک زیر دانلود نمایید:
دهم آذرماه یک‌هزا� و چهارصد و یک
January 27, 2020
فکر می‌کن� تعداد ستاره‌ه� نشان‌دهنده‌ا� کافی برای بیان نظر و احساسم به این کتاب هست. فقط حیف که چاپ تمام هست و نتونستم بخرمش و به صورتی نسبتاً داغون در کتابخونه پیدا کردمش و حداقل تونستم بخونمش
June 19, 2022
داستان خوب و غم انگیز و اعصاب خورد کن بازم از یه سری جنایتکاری که پشت تمدن دورغینشون انسانهارو سلاخی میکنن و همین جنایتکارها برای جوامع بشری قانونگذاری کردن و دم از اخلاقیات متمدنانه و انسانی میزنن
🥴
نکته خسته کننده داستان برای من اسامی شخصیتهای داستان بود. صد رحمت به اسامی روسها در داستانها و رمانها
🥴
نکته خسته کننده داستان برای من اسامی شخصیتهای داستان بود. صد رحمت به اسامی روسها در داستانها و رمانها
December 24, 2019
داستان جزیر روبر مرل داستانی همه اعصار و نسل‌ه� و یا داستان آغاز تاریخ بشریت است!
خیلی جذاب و آموزنده بود اتفاقی که برای آدمهای داستان می افته خیلی باورپذیره و ممکنه برای همه پیش بیاد .
سیر اتفاقات کاملا طبیعی و لمس شدنیه در واقع اگه شخصیت های داستان رو عوض کنیم باز آخر داستان تغییر نخواهد کرد.
(انسان ها همه یکدل و یکزبان بودند ولی به تدریج بینشان تفرقه افتاد و از هم دورشدند و آنکه نباید می شد، شد .)
خیلی جذاب و آموزنده بود اتفاقی که برای آدمهای داستان می افته خیلی باورپذیره و ممکنه برای همه پیش بیاد .
سیر اتفاقات کاملا طبیعی و لمس شدنیه در واقع اگه شخصیت های داستان رو عوض کنیم باز آخر داستان تغییر نخواهد کرد.
(انسان ها همه یکدل و یکزبان بودند ولی به تدریج بینشان تفرقه افتاد و از هم دورشدند و آنکه نباید می شد، شد .)
September 8, 2024
این سومین داستان از روبر مرل بود که در اون بخشی از انسانها رو بنا به اتفاقی، از سایر جهان به کلی جدا کرده و پیرو اون به چالشها و مشکلاتی که باهاش مواجهن پرداخته.
ولی نکته جالب اینجاست که این سه کتاب (قلعه مالویل، مادراپور و جزیر) شبیه به هم نیستن و تو هر کدوم مرل با یه دید متفاوت و دغدغه مندی جدید به این جدا افتادگی نگاه کرده. شخصیت پردازیای قوی مرل مثل همیشه از نقاط قوت داستانه و قلمش گیرا و گاها حسرت برانگیزه.
بعد مدتها یه کتابی خوندم که به معنای واقعی لذت بخش بود و به جونم نشست.
ولی نکته جالب اینجاست که این سه کتاب (قلعه مالویل، مادراپور و جزیر) شبیه به هم نیستن و تو هر کدوم مرل با یه دید متفاوت و دغدغه مندی جدید به این جدا افتادگی نگاه کرده. شخصیت پردازیای قوی مرل مثل همیشه از نقاط قوت داستانه و قلمش گیرا و گاها حسرت برانگیزه.
بعد مدتها یه کتابی خوندم که به معنای واقعی لذت بخش بود و به جونم نشست.
June 16, 2024
Мерл признава, че за вдъхновение му е послужил бунтът на кораба “Баунти�. Любителите на военноморската английска история, на филма с Марлон Брандо и на приключенията из южните морета ще открият достатъчно прилики.
През 18-ти век част от екипажа на английски кораб на практика вдига бунт и убива капитана си. Неколцина от извършителите, наясно, че смъртна присъда не им мърда в случай на съд, решават да се отбият до Таити за провизии и женска компания, и после поемат към усамотен и неизвестен остров, за да се установят да живеят там.
Тук започва истинското приключение - офицери, моряци и таитяни се установяват и започват да градят малка колония на малко парче земя наред океана. Нещата не потръгват добре и изскачат вечните проблеми на всяка цивилизация - борбата за ресурси (дори да е парче земя или едва две кокосови палми, или пък красива жена). Появява се нещо като парламентаризъм, припламват класови различия (кой в по-умният�) и расизъм към таитяните заради земята (удобно е някой да ти работи и да не му позволиш да има земя с оправданието, че е черен и прост), накрая неизбежно се разразява и война.
Мерл се опитва да изтъква благородството на толерантността и на пацифизма, защото не всички англичани на острова са зли, и не всички таитяни са добри. Но пацифизмът в даден момент започва да граничи с убийствена глупост, и се получи нереалистично. Другият тънък момент, който Мерл не успя да отрази достатъчно, бяха жените. Таитянките безспорно бяха екзотични и всяка си имаше характер, но като цяло авторът го удари на инерция и екзотични клишета.
Определено интересен прочит, с дъх на южно море.
3,5⭐️
October 30, 2024
بخش‌ها� پایانی رو تقریبا بلعیدم! موقع خوندن پلک نمیزدم...
چقدر زن‌ها� تاهیتیایی خوب و دوست داشتنی بودن 😍
اما آیا پرسل تونست جای امانوئل مالویل رو در قلبم بگیره؟ خیر 😊
چقدر زن‌ها� تاهیتیایی خوب و دوست داشتنی بودن 😍
اما آیا پرسل تونست جای امانوئل مالویل رو در قلبم بگیره؟ خیر 😊
October 9, 2024
با هر کتاب روبرمرل بیشتر مطمئن� میشم که نویسنده� موردعلاقه‌م�!
خیال‌پردازی� فضای عجیب و غریبی که خلق میکنه، تلاش و البته عذاب‌کشید� برای زندگی، نقش پررنگ زنانگی، جدالی که سر اصول اخلاقی و مذهبی راه میندازه و اون شکی که بعدش به وجود میاره که مثل تلنگر میمونه و آدمو به فکر میندازه..
به علاوه� متن و ترجمه� روان، چیزاییه که در این کتاب باهاش مواجه میشید.
خیال‌پردازی� فضای عجیب و غریبی که خلق میکنه، تلاش و البته عذاب‌کشید� برای زندگی، نقش پررنگ زنانگی، جدالی که سر اصول اخلاقی و مذهبی راه میندازه و اون شکی که بعدش به وجود میاره که مثل تلنگر میمونه و آدمو به فکر میندازه..
به علاوه� متن و ترجمه� روان، چیزاییه که در این کتاب باهاش مواجه میشید.
May 30, 2022
عجب داستانی بود
چقدر زیبا
چه قلمی
میتونست از این هم بهتر بشه، ولی فکر میکنم خود روبرمرل نمی‌خواس� رو یه سری چیزا مثل توصیف جزیر زیاد وقت بزاره و داستان بیشتر روی روابط بین انسان ها تمرکز داشت و بسیار تو این مورد خوب کار کرده و شمارو به خوبی با واکنش ها و احساسات درونی آدم ها روبرو میکنه
هر چه از انسان ها با نژاد های مختلف و روابطشون و خصوصیات اخلاقی که دارن تو این ۶۰۰ صفحه خواستین هست، از کشیش تا قاتل.
جذابیت داستان هم بالاست
ترجمه هم خوب بود
چقدر زیبا
چه قلمی
میتونست از این هم بهتر بشه، ولی فکر میکنم خود روبرمرل نمی‌خواس� رو یه سری چیزا مثل توصیف جزیر زیاد وقت بزاره و داستان بیشتر روی روابط بین انسان ها تمرکز داشت و بسیار تو این مورد خوب کار کرده و شمارو به خوبی با واکنش ها و احساسات درونی آدم ها روبرو میکنه
هر چه از انسان ها با نژاد های مختلف و روابطشون و خصوصیات اخلاقی که دارن تو این ۶۰۰ صفحه خواستین هست، از کشیش تا قاتل.
جذابیت داستان هم بالاست
ترجمه هم خوب بود
April 11, 2023
خب تموم شد.
همه� فکر می‌کرد� که از این کتابهایی� که همه� توصیفه و یه داستان ساده و کوتاه دارن و خسته کننده� و دست و دلم به خوندنش نمی‌رفت� اما وقتی شروع کردم بخونم دیدم از اون کتابهایی� که همه� توصیفه و یه داستان ساده داره، اما وای از هیجانی که بهم می‌دا� خوندنش!
چه توووووصیف‌های�! چه توصیف‌های�!
ببینید:
ئی‌تی‌هات� تنها زن تاهیتیایی بود که پاهای بلندی نداشت، بلکه درشتی مختصر اعضایش که با باریکی فوق‌العاده� کمرش جبران میشد� به قسمت تحتانی تنش حالتی گرد و فشرده می‌دا� که با تامل به نظر خوشایند می‌آم�. بالاتنه‌ا� پر بود و سرش به شدت ریز، گویی که آفریدگار پس از آنکه با گشاده‌دست� بسیار بالاتنه‌ا� را به پایان رسانید، در قالب زدن سرش ناگزیر به صرفه‌جوی� شده بود...
داستان کتاب درباره� یک گروه بریتانیاییه که همراه یک گروه بومی سیاه‌پوس� به یه جزیر� خالی از سکنه می‌ر�. راوی داستان سوم شخص محدود به ذهن یک شخصیت (پرسل)، هرچند گاهی از دل بعضی شخصیت‌ها� دیگه هم جملاتی رو گفته، اما شما همراه پرسل غافلگیر میشید� نگران میشید� یخ میکنید� عاشق میشید� خسته و کلافه میشید� می‌ترسی� و شک می‌کنی�.
داستان، داستان بهائیه که ممکنه آدم مجبور بشه برای ایستادن سر اعتقاداتش پرداخت کنه... و من چقدر دلم می‌خوا� الان با یک نفر که کتاب رو خونده، درباره� این که تصمیم پرسل درست بود یا نه، صحبت کنم.
این کتاب دوست خوبی بود برای من. خوشحالم که توی راه مطالعه� قرار گرفت. :)
همه� فکر می‌کرد� که از این کتابهایی� که همه� توصیفه و یه داستان ساده و کوتاه دارن و خسته کننده� و دست و دلم به خوندنش نمی‌رفت� اما وقتی شروع کردم بخونم دیدم از اون کتابهایی� که همه� توصیفه و یه داستان ساده داره، اما وای از هیجانی که بهم می‌دا� خوندنش!
چه توووووصیف‌های�! چه توصیف‌های�!
ببینید:
ئی‌تی‌هات� تنها زن تاهیتیایی بود که پاهای بلندی نداشت، بلکه درشتی مختصر اعضایش که با باریکی فوق‌العاده� کمرش جبران میشد� به قسمت تحتانی تنش حالتی گرد و فشرده می‌دا� که با تامل به نظر خوشایند می‌آم�. بالاتنه‌ا� پر بود و سرش به شدت ریز، گویی که آفریدگار پس از آنکه با گشاده‌دست� بسیار بالاتنه‌ا� را به پایان رسانید، در قالب زدن سرش ناگزیر به صرفه‌جوی� شده بود...
داستان کتاب درباره� یک گروه بریتانیاییه که همراه یک گروه بومی سیاه‌پوس� به یه جزیر� خالی از سکنه می‌ر�. راوی داستان سوم شخص محدود به ذهن یک شخصیت (پرسل)، هرچند گاهی از دل بعضی شخصیت‌ها� دیگه هم جملاتی رو گفته، اما شما همراه پرسل غافلگیر میشید� نگران میشید� یخ میکنید� عاشق میشید� خسته و کلافه میشید� می‌ترسی� و شک می‌کنی�.
داستان، داستان بهائیه که ممکنه آدم مجبور بشه برای ایستادن سر اعتقاداتش پرداخت کنه... و من چقدر دلم می‌خوا� الان با یک نفر که کتاب رو خونده، درباره� این که تصمیم پرسل درست بود یا نه، صحبت کنم.
این کتاب دوست خوبی بود برای من. خوشحالم که توی راه مطالعه� قرار گرفت. :)
December 16, 2014
داستان به نوعی وام گرفته شده از داستان شورش در کشتی بونتی بوداما در کل متفاوت ..
یکی از جملات خیلی زیبای کتاب((اینک جزیر ای زیبا چون پاره ای از بهشت))
یکی از جملات خیلی زیبای کتاب((اینک جزیر ای زیبا چون پاره ای از بهشت))
January 3, 2010
یه حس توصیف ناپذیر ... یه بازنماییِ تقریباً بی نقص از کشمکش های انسانی و علت های درونیِ اونا
...
به دوستان سفارش می کنم خوندنش رو از دست ندن
.
...
به دوستان سفارش می کنم خوندنش رو از دست ندن
.
November 5, 2019
دوباره� خواندم‌ا�. بی‌نظی� است. اینک� از یک خط قصه� شفاهی، بتوانی هم‌چ� داستانی در بیاوری، هنر می‌خواه�.
January 25, 2021
بعد مدت ها یه کتاب رو یک نفس خوندم...
September 9, 2023
داستان در فصل اول برق‌آس� و نفس‌گی� شروع شد. یک شورش در کشتی که در پی آن سه نفر کشته می‌شوند� ناخدا، افسر دوم و کمک‌ملا�. از همین‌ج� به کتاب امیدوار شدم و متوجه شدم با یک داستان کلیشه‌ا� درباره� گیر افتادن عده‌ا� در یک جزیر روبرو نیستم و قرار است شاهد اتفاقات متفاوتی باشم.
در ادامه وقتی مشخص شد داستان قرار است به چه سمت و سویی برود، تا فصل پنجم کمی یکنواخت شد. توصیفات مربوط به بومیان تاهیتی جالب نبود و سادگی قصه‌ها� کودکانه رو داشت. استقرار مسافران در جزیر هم بدون چالش سپری ش�� و نگران شدم مبادا داستان همین‌گون� یکنواخت و بدون خلاقیت ادامه یابد.
از فصل پنجم و ماجرای مشاهده� کشتی جنگی بریتانیایی و در ادامه محاکمه� کاپیتان، جذابیت داستان بالا گرفت. شخصیت پردازی برای کاراکترهای منفی کتاب به خوبی انجام شده است: تعصبات نژادی مک‌لئ� که زمینه‌سا� تفرقه و جنگ در جزیر است، ذهن سنتی و تغییرناپذیر کاپیتان که فقط به حفظ مقام خود می‌اندیشد� بدذاتی تنفربرانگیز اسماج، ساده‌لوح� رقت‌با� هانت که او را بازیچه دیگران می‌کند� خوی وحشی تیمی که به بهانه� نابرابری نژادی، میلش به جنگ و خون‌ریز� را ارضا می‌کن� و ... .
نویسنده برای شروع جنگ واقعی عجله‌ا� ندارد و حدود دویست صفحه به زمینه‌ساز� و ایجاد اختلافات می‌پرداز�. به نظر من این دویست صفحه (فصل پنجم تا دهم) بهترین قسمت‌ها� کتاب است. دودستگی میان بریتانیاییه� و گفتگو و جنجال میان آنها� بار اصلی هیجان این بخش را به دوش می‌کش�. رفتارها، صحبت‌ه� و تصمیم‌ها� پرسل برای جلوگیری از تفرقه و خشونت میان ساکنان جزیر را کاملاً درک می‌کرد� و با او همدل بودم و از تمایل نفرت‌انگی� بعضی کاراکترها برای ایجاد تنش و خشونت حرص میخورد�. آرزو داشتم پرسل در جلسات و گفتگوها موفق باشد و از اینکه برخی کاراکترها ناآگاهانه جزیر را به سمت جنگ و خونریزی می‌برن� افسوس میخورد�.
وقتی نخستین خون‌ه� ریخته می‌شود� خواننده پی می‌بر� که مقدمه‌چین� به پایان رسیده و با آغاز جنگ میان بریتانیاییه� و تاهیتیایی‌ها� کسی قادر به مهار آن نخواهد بود. در این میان، باز هم بی‌طرف� پرسل و تلاش ستودنی‌ا� برای ایجاد صلح، همدلی خواننده را برمی‌انگیز�. ولی هر چه خون‌ها� بیشتری ریخته می‌شود� خواننده نیز همچون پرسل امیدش را از دست میده� و نومیدانه به تماشای درگیری‌ه� می‌نشین�.
کاراکترها و گفتگو و جدال میان آنها� بیشترین جذابیت و هیجان را برای داستان به ارمغان می‌آورن�. بنابراین هرچه قصه پیش‌ت� می‌رو� و جنگ، مردان جزیر را به کام مرگ می‌کشاند� جذابیت داستان نیز فرو می‌کاه�.
به تدریج تمرکز نویسنده بر شخصیت اصلی داستان، پرسل، بیشتر و بیشتر می‌شو�. تضادهای ذهنی او و شک و تردیدهایش، خواننده را نیز مثل او آشفته و عصبی می‌کن�. آیا حفظ بی‌طرف� در خلال جنگ کار درستی بود؟ مقدس دانستن جان هر فرد و دست به تفنگ نبردنِ او چه تأثیری بر روند جنگ داشت؟ تنهایی پرسل در غار استعاره‌ا� است از اینکه هیچ‌ک� از اطرافیانش مانند او فکر نمی‌کنن�. وقتی پرسل لحظاتی از گذشته را به یاد می‌آورد� لحظه‌ا� که بیکر قصد داشت مک‌لئ� (عامل و محرک اصلی تنش و درگیری در جزیر که نخستین قتل را مرتکب شد) را بکشد و او مانع شد، لحظه‌ا� که تاهیتیایی‌ه� به جنگل گریختند و او همراهشان نرفت، و چندین و چند اتفاق مشابه دیگر که باعث شد بسیاری از جمله تتاهیتی (رئیس تاهیتیایی‌ه�) و بیکر (دوست و همراهش) به او بدبین شوند، از خود می‌پرسی� که آیا اگر پرسل تصمیم‌ها� دیگری گرفته بود، خون‌ها� کمتری ریخته نمی‌شد�
پایان جنگ و پیروزی تاهیتیایی‌ه� همان و پایان کشش و تعلیق و هیجان همان. صد صفحه� پایانی کتاب جذابیتی برام نداشت و روند اتفاقات رو درک نمی‌کرد�. از زمانی که پرسل در رسیدن به صلح ناکام ماند و برای زنده ماندن به غار پناه برد، دیگه سرنوشتش برام اهمیتی نداشت. دوست داشتم نویسنده از این کاراکتر کمی دور شود و نبردهای جنگی را روایت کند.
نویسنده در فصل آخر می‌کوش� با روایت نبرد پرسل و تتاهیتی با دریای توفانی و تأکید بر این نکته که همدلی و همکاری در شرایط دشوار، کینه‌ها� گذشته را از بین می‌بر� و دوستی‌ها� تازه‌ا� ایجاد می‌کند� داستان را در اوج تمام کند. هر چند فصل آخر و نحوه� به پایان رسیدن کتاب -مثل شروعش- غیرمنتظره بود، ولی انتظار پایان قوی‌تر� برای چنین داستان جذابی داشتم.
در ادامه وقتی مشخص شد داستان قرار است به چه سمت و سویی برود، تا فصل پنجم کمی یکنواخت شد. توصیفات مربوط به بومیان تاهیتی جالب نبود و سادگی قصه‌ها� کودکانه رو داشت. استقرار مسافران در جزیر هم بدون چالش سپری ش�� و نگران شدم مبادا داستان همین‌گون� یکنواخت و بدون خلاقیت ادامه یابد.
از فصل پنجم و ماجرای مشاهده� کشتی جنگی بریتانیایی و در ادامه محاکمه� کاپیتان، جذابیت داستان بالا گرفت. شخصیت پردازی برای کاراکترهای منفی کتاب به خوبی انجام شده است: تعصبات نژادی مک‌لئ� که زمینه‌سا� تفرقه و جنگ در جزیر است، ذهن سنتی و تغییرناپذیر کاپیتان که فقط به حفظ مقام خود می‌اندیشد� بدذاتی تنفربرانگیز اسماج، ساده‌لوح� رقت‌با� هانت که او را بازیچه دیگران می‌کند� خوی وحشی تیمی که به بهانه� نابرابری نژادی، میلش به جنگ و خون‌ریز� را ارضا می‌کن� و ... .
نویسنده برای شروع جنگ واقعی عجله‌ا� ندارد و حدود دویست صفحه به زمینه‌ساز� و ایجاد اختلافات می‌پرداز�. به نظر من این دویست صفحه (فصل پنجم تا دهم) بهترین قسمت‌ها� کتاب است. دودستگی میان بریتانیاییه� و گفتگو و جنجال میان آنها� بار اصلی هیجان این بخش را به دوش می‌کش�. رفتارها، صحبت‌ه� و تصمیم‌ها� پرسل برای جلوگیری از تفرقه و خشونت میان ساکنان جزیر را کاملاً درک می‌کرد� و با او همدل بودم و از تمایل نفرت‌انگی� بعضی کاراکترها برای ایجاد تنش و خشونت حرص میخورد�. آرزو داشتم پرسل در جلسات و گفتگوها موفق باشد و از اینکه برخی کاراکترها ناآگاهانه جزیر را به سمت جنگ و خونریزی می‌برن� افسوس میخورد�.
وقتی نخستین خون‌ه� ریخته می‌شود� خواننده پی می‌بر� که مقدمه‌چین� به پایان رسیده و با آغاز جنگ میان بریتانیاییه� و تاهیتیایی‌ها� کسی قادر به مهار آن نخواهد بود. در این میان، باز هم بی‌طرف� پرسل و تلاش ستودنی‌ا� برای ایجاد صلح، همدلی خواننده را برمی‌انگیز�. ولی هر چه خون‌ها� بیشتری ریخته می‌شود� خواننده نیز همچون پرسل امیدش را از دست میده� و نومیدانه به تماشای درگیری‌ه� می‌نشین�.
کاراکترها و گفتگو و جدال میان آنها� بیشترین جذابیت و هیجان را برای داستان به ارمغان می‌آورن�. بنابراین هرچه قصه پیش‌ت� می‌رو� و جنگ، مردان جزیر را به کام مرگ می‌کشاند� جذابیت داستان نیز فرو می‌کاه�.
به تدریج تمرکز نویسنده بر شخصیت اصلی داستان، پرسل، بیشتر و بیشتر می‌شو�. تضادهای ذهنی او و شک و تردیدهایش، خواننده را نیز مثل او آشفته و عصبی می‌کن�. آیا حفظ بی‌طرف� در خلال جنگ کار درستی بود؟ مقدس دانستن جان هر فرد و دست به تفنگ نبردنِ او چه تأثیری بر روند جنگ داشت؟ تنهایی پرسل در غار استعاره‌ا� است از اینکه هیچ‌ک� از اطرافیانش مانند او فکر نمی‌کنن�. وقتی پرسل لحظاتی از گذشته را به یاد می‌آورد� لحظه‌ا� که بیکر قصد داشت مک‌لئ� (عامل و محرک اصلی تنش و درگیری در جزیر که نخستین قتل را مرتکب شد) را بکشد و او مانع شد، لحظه‌ا� که تاهیتیایی‌ه� به جنگل گریختند و او همراهشان نرفت، و چندین و چند اتفاق مشابه دیگر که باعث شد بسیاری از جمله تتاهیتی (رئیس تاهیتیایی‌ه�) و بیکر (دوست و همراهش) به او بدبین شوند، از خود می‌پرسی� که آیا اگر پرسل تصمیم‌ها� دیگری گرفته بود، خون‌ها� کمتری ریخته نمی‌شد�
پایان جنگ و پیروزی تاهیتیایی‌ه� همان و پایان کشش و تعلیق و هیجان همان. صد صفحه� پایانی کتاب جذابیتی برام نداشت و روند اتفاقات رو درک نمی‌کرد�. از زمانی که پرسل در رسیدن به صلح ناکام ماند و برای زنده ماندن به غار پناه برد، دیگه سرنوشتش برام اهمیتی نداشت. دوست داشتم نویسنده از این کاراکتر کمی دور شود و نبردهای جنگی را روایت کند.
نویسنده در فصل آخر می‌کوش� با روایت نبرد پرسل و تتاهیتی با دریای توفانی و تأکید بر این نکته که همدلی و همکاری در شرایط دشوار، کینه‌ها� گذشته را از بین می‌بر� و دوستی‌ها� تازه‌ا� ایجاد می‌کند� داستان را در اوج تمام کند. هر چند فصل آخر و نحوه� به پایان رسیدن کتاب -مثل شروعش- غیرمنتظره بود، ولی انتظار پایان قوی‌تر� برای چنین داستان جذابی داشتم.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 5, 2017
روبر مرل رمان “جزیر� را در سال ۱۹۵۸ نوشته است و الهام بخش او در نوشتن این رمان واقعه ای تاریخی بوده که در پایان قرن هجدهم رخ داده است. ملوانان یک کشتی انگلیسی بر علیه یکی از افسران ارشد کشتی شورش می کنند و او را به قتل می رسانند. از آن جا که در عصر ویکتوریایی کیفر قیام علیه فرماندهان نظامی اعدام بوده است افسر و ملوانان درگیر در این شورش نمی توانستند به انگلستان برگردند بنابراین شورشیان تصمیم می گیرند در یکی از جزایر کوچک و گمنام اقیانوس آرام سکنی گزینند و به این منظور از بومیان “تاهیتی� کمک می گیرند. بومیان با رویی خوش با شورشیان بریتانیایی همراهی می کنند تا جامعه ای کوچک در جزیر “پی� کرن� شکل بگیرد اما مدتی بعد جنگی خونین بین بریتانیایی ها و بومیان، این جامعه کوچک را نابود می کند. روبر مرل تصمیم گرفته از این واقعه تاریخی بهره ببرد و رمانی بنویسد که “سرش� بشری� را مورد واکاوی قرار دهد.
رمان روبر مرل مفصل و سرشار از جزئیات ملموس است به گونه ای که ذهن خواننده با خلق و خوی تک تک بازیگران ماجرا، با آداب و رسوم بومیان تاهیتی و با طبیعت زیبا و بهشتی جزایر اقیانوس آرام درگیر می شود.
رمان روبر مرل مفصل و سرشار از جزئیات ملموس است به گونه ای که ذهن خواننده با خلق و خوی تک تک بازیگران ماجرا، با آداب و رسوم بومیان تاهیتی و با طبیعت زیبا و بهشتی جزایر اقیانوس آرام درگیر می شود.
August 9, 2017
Psiholoģiski sarežģīts darbs par rasismu, pārākuma sajūtu, taisnīgumu, ētiku un vardarbību. Daudz teksta, kas stiepās un garlaikoja. Neviena īsti tīkama varoņa. Spēcīgs nobeigums. Man tomēr krietni labāk patika "Malvilas pils", kas salīdzinājumā ir pat dikti optimistiska un nereāla.
Pilnā atsauksme blogā
Pilnā atsauksme blogā
December 16, 2014
جزیر نوشته روبر مرل
داستان کشمکش و تنازع میان دسته ای از انسان ها که در جزیر ی کوچکی به سر می برند
داستان کشمکش و تنازع میان دسته ای از انسان ها که در جزیر ی کوچکی به سر می برند
August 4, 2021
Книга, очевидно, була не стільки художнім твором, скільки памфлетом, у якому Мерль висловив думки щодо найгостріших питань тогочасної Франції. Тому сучасному українському читачу всі сенси зрозуміти неможливо; без знання історичного контексту читаєш просто як пригодницький роман.
При чому цей пригодницький роман легко можна було б приписати Жулю Верну чи якомусь іншому письменнику, що творив за сто рокі до Мерля, - там аж надто багато описів і прямолінійності, не притаманної літературі XX століття.
Мерль пише зовсім просто: оцей персонаж подумав ось це, а інший відчув ось це. Не залишається жодної недомовленості, жодних підтекстів, якщо тільки не рахувати останньої сцени. Тобто зрозуміло, що всі підтексти залишились там же, де й актуальність "Острова", а сьогодні на їхньому місці залишилась доволі поверхнева, хоча і жвава історія.
Втім, одна думка таки залишилась на часі. Не можна сподіватися завершити війну, йдучи на неї беззбройним пацифістом. Добре відміреним вчасним насильством можна упередити багато смертей і горя загалом.
А ще Мерлю вдається написати таких жінок, які на позір ніби не втрачають стереотипної жіночності, але при цьому виявляються організованішими і мудрішими за чоловіків. Замість того, щоб ліпити з них бездоганних геройок, як це полюбляє нинішній Голівуд, Мерль дозволяє їм робити помилки і дурниці, але також дає свободу користуватися своєю природною м'якою силою, яка виявляється напрочуд дієвою.
"Острів" прочитався легше і швидше, ніж він того заслуговує, але мінісеріал за його мотивами міг би вийти непоганий.
При чому цей пригодницький роман легко можна було б приписати Жулю Верну чи якомусь іншому письменнику, що творив за сто рокі до Мерля, - там аж надто багато описів і прямолінійності, не притаманної літературі XX століття.
Мерль пише зовсім просто: оцей персонаж подумав ось це, а інший відчув ось це. Не залишається жодної недомовленості, жодних підтекстів, якщо тільки не рахувати останньої сцени. Тобто зрозуміло, що всі підтексти залишились там же, де й актуальність "Острова", а сьогодні на їхньому місці залишилась доволі поверхнева, хоча і жвава історія.
Втім, одна думка таки залишилась на часі. Не можна сподіватися завершити війну, йдучи на неї беззбройним пацифістом. Добре відміреним вчасним насильством можна упередити багато смертей і горя загалом.
А ще Мерлю вдається написати таких жінок, які на позір ніби не втрачають стереотипної жіночності, але при цьому виявляються організованішими і мудрішими за чоловіків. Замість того, щоб ліпити з них бездоганних геройок, як це полюбляє нинішній Голівуд, Мерль дозволяє їм робити помилки і дурниці, але також дає свободу користуватися своєю природною м'якою силою, яка виявляється напрочуд дієвою.
"Острів" прочитався легше і швидше, ніж він того заслуговує, але мінісеріал за його мотивами міг би вийти непоганий.
October 20, 2022
What a beautiful book! The story is gripping and deeply philosophical. It's an analysis of human nature but with really exciting plots. I'll definitely read more of his books!
December 14, 2024
روبر مرل عاشقتم!
نمیتونم بگم اینو بیشتر دوست داشتم یا قلعه مالویل هرچند که اخرش یه کم افت داشت اما چیزی از ارزش های کتاب کم نمیشه. چون هر چی از یه اثر فاخر رو بخوایید تو این کتاب پیدا میکنید.
مثل قلعه مالویل از ساختن یه جامعه جدید ، نظم و قانون، اخلاقیات، قدرت، شهوت، طمع، طبقات اجتماعی، دموکراسی و ... حرف میزنه و آدم هایی که هر کدوم نماینده یه بخشی از جامعه هستن و جامعه رو به آشوب میکشونن . اینکه تصمیم بگیری سمت کی باشی و کدوم تصمیم درسته یه چالش تو زندگی هرکدوم از شخصیت هاس.
بی نهایت لذت میبرم از این نویسنده و جز نویسنده های محبوبمه . قطعا هیچ کتابی رو دست کتابای کلاسیک نمیاد !
نمیتونم بگم اینو بیشتر دوست داشتم یا قلعه مالویل هرچند که اخرش یه کم افت داشت اما چیزی از ارزش های کتاب کم نمیشه. چون هر چی از یه اثر فاخر رو بخوایید تو این کتاب پیدا میکنید.
مثل قلعه مالویل از ساختن یه جامعه جدید ، نظم و قانون، اخلاقیات، قدرت، شهوت، طمع، طبقات اجتماعی، دموکراسی و ... حرف میزنه و آدم هایی که هر کدوم نماینده یه بخشی از جامعه هستن و جامعه رو به آشوب میکشونن . اینکه تصمیم بگیری سمت کی باشی و کدوم تصمیم درسته یه چالش تو زندگی هرکدوم از شخصیت هاس.
بی نهایت لذت میبرم از این نویسنده و جز نویسنده های محبوبمه . قطعا هیچ کتابی رو دست کتابای کلاسیک نمیاد !
October 7, 2022
خدایا خدایا... چه قدر خاص و لطیف و عزیز و شاهکار بود. پرکشش و روون و با ریتم تندی که تا صفحه آخر و جمله آخرش آدم رو میخکوب نگه میداشت. شخصیت پردازی و جزئیات روابط بین شخصیت‌ها� به قدری دقیق و عمیق بود که فکر کنم بعضی از شخصیت‌ه� و صحنه هاش هیچ وقت یادم نره. کاش هالیوود یه کم یاد بگیره به جای فیلم‌ها� ضدنژادپرستی ضعیف و شعاریش از این اقتباس کنه. کاش میتونستن بپذیرن که نشون دادن آفریقای بدوی الزاما تحقیرآمیز و رقت انکیز نیست و دقیقا برعکس، میتونه تحسین برانگیز باشه.
جزیر راجع به نژادپرستی، استعمار، دموکراسی و جنگ خیلی حرف‌ه� برای زدن داره ولی چیزی که از این کتاب تا ابد با من میمونه این سواله که برای دوری از جنگ و حفظ صلح خشونت میتونه مسیر درستی باشه؟
جزیر راجع به نژادپرستی، استعمار، دموکراسی و جنگ خیلی حرف‌ه� برای زدن داره ولی چیزی که از این کتاب تا ابد با من میمونه این سواله که برای دوری از جنگ و حفظ صلح خشونت میتونه مسیر درستی باشه؟
September 24, 2020
جا داشت نویسنده بیشتر کار کنه و داستان رو از حالت خامی در بیاره ولی در کل خوب بود .
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.