What do you think?
Rate this book
Suvashun
Considerada una obra maestra, esta novela supuso el reconocimiento de Simin Daneshvar como una autora indispensable de la moderna literatura persa. Reeditada en numerosas ocasiones, Suvashun fue una novela valiente, la primera escrita por una mujer iraní y narrada por su protagonista femenina. Ambientada en el Irán de la Segunda Guerra Mundial durante la ocupación de los Aliados, la historia está narrada por Zahra, una joven ama de casa que es testigo de los acontecimientos. El amor que siente por su marido, sus tres hijos, su casa y su jardín, a los que considera su país, y la educación en el colegio de los misioneros ingleses han hecho de ella una mujer culta pero sumisa, tolerante ante las injusticias que ve a su alrededor, una actitud que choca frontalmente con la personalidad de su marido, Yusef, que se rebela frente a los invasores, como el mítico héroe persa Suvashun.
392 pages, Hardcover
First published April 1, 1969
417 people are currently reading
7,583 people want to read
About the author
Simin Daneshvar
40books488followersSimin Dāneshvar � was an Iranian academic, novelist, fiction writer and translator, largely regarded as the first major Iranian woman novelist. Daneshvar had a number of firsts to her credit.
سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی است. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفها� در زبان فارسی داستانو رمان نوشت. مهم‌تری� اثر او رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است و از جمله پرفروش‌تری� آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب میشود�.�
سیمین دانشور در هشتم ارديبهشت ماه سال ۱۳۰۰ در شیراز به دنیا آمد.�
تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه� انگلیسی «مهر آیین» به پایان برد. دانشور سپس برای تحصیل در رشته� زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۲۹ با دفاع از رساله خود در مورد زیبایی‌شناس� موفق به كسب درجه دكترا از این دانشگاه شد.�
وی در سال ۱۳۲۹ با جلال آل‌احم� نويسنده� نامی ازدواج کرد.�
سیمین دانشور دو سال بعد برای تحصیل در رشته زیبایی‌شناس� به دانشگاه استنفورد رفت و در بازگشت در هنرستان هنرهای زیبا و دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. وی در سال ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. او مهم ترین نویسنده زن و از برترین چهره های ادبیات معاصر ایران است
آثار برجسته� سیمین دانشور:�
ـ آتش خاموش
ـ شهری چون بهشت
ـ سوشوون
ـ چهل طوطی (با جلال آل‌احم�)�
ـ به کی سلام کنم؟
ـ غروب جلال
ـ جزیره سرگردانی
ـ ساربان سرگردان
ـ غروب جلال
ترجم�:�
سرباز شکلاتی (از برنارد شاو)�
دشمنان (از آنتون چخوف)�
بنال وطن (از آلن پیتون)�
داغ ننگ (از ناتانيل هاثورن)�
سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی است. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفها� در زبان فارسی داستانو رمان نوشت. مهم‌تری� اثر او رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است و از جمله پرفروش‌تری� آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب میشود�.�
سیمین دانشور در هشتم ارديبهشت ماه سال ۱۳۰۰ در شیراز به دنیا آمد.�
تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه� انگلیسی «مهر آیین» به پایان برد. دانشور سپس برای تحصیل در رشته� زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۲۹ با دفاع از رساله خود در مورد زیبایی‌شناس� موفق به كسب درجه دكترا از این دانشگاه شد.�
وی در سال ۱۳۲۹ با جلال آل‌احم� نويسنده� نامی ازدواج کرد.�
سیمین دانشور دو سال بعد برای تحصیل در رشته زیبایی‌شناس� به دانشگاه استنفورد رفت و در بازگشت در هنرستان هنرهای زیبا و دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. وی در سال ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. او مهم ترین نویسنده زن و از برترین چهره های ادبیات معاصر ایران است
آثار برجسته� سیمین دانشور:�
ـ آتش خاموش
ـ شهری چون بهشت
ـ سوشوون
ـ چهل طوطی (با جلال آل‌احم�)�
ـ به کی سلام کنم؟
ـ غروب جلال
ـ جزیره سرگردانی
ـ ساربان سرگردان
ـ غروب جلال
ترجم�:�
سرباز شکلاتی (از برنارد شاو)�
دشمنان (از آنتون چخوف)�
بنال وطن (از آلن پیتون)�
داغ ننگ (از ناتانيل هاثورن)�
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 846 reviews
January 23, 2019
همیشه میخوندم یا میشنیدم که بعضی ها میگفتن ما با فلان کتاب یا با فلان فیلم زندگی کردیم و ازين حرفا.
و همیشه پیش خودم میگفتم اينا یک مشت شعاره و اونايي که این حرفا رو میزنن هم انتلکت اند. ازين انتلکت ها که عینک گرد میزنن و محتواگران و سیگار بهمن دود میکنن.
تا اینکه چند هفته پیش شروع کردم به خوندن سووشون. از همون اول که فصل اول رو تموم کردم فهمیدم که قراره چه اتفاقی بيافته.
از دو سه هفته پیش که شروع کردم به خوندنش تا دیشب که با بغض تمومش کردم - فک کن چی بوده که منه سنگ دل پاش بغض کردم - تموم این مدت همراه ام بود.
چه شبهایی که باهاش تو سالن تاریک سینما نشستم و فیلم دیدم.
چه شبهایی که توی این پاییز نارنجی، شب و نصف شب توی این سرما و گاهی هم نم نم بارون باهاش قدم زدم.
همه جا باهام بود. توی بغلم. این آخرا ديگه صدای نفس کشیدنشم میشنیدم، بخارایی که از لای ورق هاش توی این سرما بلند ميشد رو میدیدم.
خلاصه که شد یک بخشی از زندگیم.
چه شبهایی که منم کنار زری نشستم و باهاش درد و دل کردم.
سوار سحر شدم و تا خود کوه رفتم و برگشتم.
دلم گرفته زری، میشنوی صدام رو.
هنوز چند ساعت بیشتر نگذشته که ندیدمت اما قلبم داره تند تند ميزنه. فک کنم عاشقت شدم.
پ.ن1. به خودم تبریک ميگم که با این چیزی که نوشتم رسما وارد انتلکت ها شدم ( فردا هم ميرم ازين عینک گردا میخرم)
پ.ن2. در ادامه ایرونی خوانی، بعد از جلال رسیدم به سیمین دانشور. خب بدون شک سیمین برام خیلی خیلی عزيزتر و بزرگتر و جذابتر از جلاله.
پ.ن3. نمی تونم درک کنم تا وقتی خودمون توی این مرز و بوم همچين نویسنده ها و کتاب هايي داریم چرا باید سریع بریم سراغ نویسنده های روسی و فلان و فلان. اونا صددرصد خیلی کار درست ترنا ولی من عهد کردم تا گفتمان خودم رو توی اين جا، توی این مملکت کشف نکنم نرم سراغشون.
پ.ن4. آخ آخ یک جا زری ميگه :( یوسف بی خداحافظی؟ تنهایی؟) فکر کن این رو با یک بغض آلوده به زهر غم ميگه و ته صداشم می لرزه.
و همیشه پیش خودم میگفتم اينا یک مشت شعاره و اونايي که این حرفا رو میزنن هم انتلکت اند. ازين انتلکت ها که عینک گرد میزنن و محتواگران و سیگار بهمن دود میکنن.
تا اینکه چند هفته پیش شروع کردم به خوندن سووشون. از همون اول که فصل اول رو تموم کردم فهمیدم که قراره چه اتفاقی بيافته.
از دو سه هفته پیش که شروع کردم به خوندنش تا دیشب که با بغض تمومش کردم - فک کن چی بوده که منه سنگ دل پاش بغض کردم - تموم این مدت همراه ام بود.
چه شبهایی که باهاش تو سالن تاریک سینما نشستم و فیلم دیدم.
چه شبهایی که توی این پاییز نارنجی، شب و نصف شب توی این سرما و گاهی هم نم نم بارون باهاش قدم زدم.
همه جا باهام بود. توی بغلم. این آخرا ديگه صدای نفس کشیدنشم میشنیدم، بخارایی که از لای ورق هاش توی این سرما بلند ميشد رو میدیدم.
خلاصه که شد یک بخشی از زندگیم.
چه شبهایی که منم کنار زری نشستم و باهاش درد و دل کردم.
سوار سحر شدم و تا خود کوه رفتم و برگشتم.
دلم گرفته زری، میشنوی صدام رو.
هنوز چند ساعت بیشتر نگذشته که ندیدمت اما قلبم داره تند تند ميزنه. فک کنم عاشقت شدم.
پ.ن1. به خودم تبریک ميگم که با این چیزی که نوشتم رسما وارد انتلکت ها شدم ( فردا هم ميرم ازين عینک گردا میخرم)
پ.ن2. در ادامه ایرونی خوانی، بعد از جلال رسیدم به سیمین دانشور. خب بدون شک سیمین برام خیلی خیلی عزيزتر و بزرگتر و جذابتر از جلاله.
پ.ن3. نمی تونم درک کنم تا وقتی خودمون توی این مرز و بوم همچين نویسنده ها و کتاب هايي داریم چرا باید سریع بریم سراغ نویسنده های روسی و فلان و فلان. اونا صددرصد خیلی کار درست ترنا ولی من عهد کردم تا گفتمان خودم رو توی اين جا، توی این مملکت کشف نکنم نرم سراغشون.
پ.ن4. آخ آخ یک جا زری ميگه :( یوسف بی خداحافظی؟ تنهایی؟) فکر کن این رو با یک بغض آلوده به زهر غم ميگه و ته صداشم می لرزه.
August 27, 2021
سووشون = Suvashun = A Persian Requiem, Simin Daneshvar
A Persian Requiem is a 1969 Persian novel by Iranian female writer Simin Daneshvar. It is the first novel in Persian written by a female author. Daneshvar uses folklore and myth in Savušun. Linguistically, savušun is a corruption of Siyâvašun, which refers to the traditional mourning for Siyâvaš, a hero in the Šâhnâme.
The story is about the life of a landowning family in Shiraz faced to the occupation of Iran during World War II. Savušun has sold over five hundred thousand copies in Iran.
Savušun is "groundbreaking" and highly acclaimed work in contemporary Persian literature, with both literary and popular success within and outside Iran.
The novel has been translated to English and 16 other languages.
When writing about the novel's importance, critic Kaveh Bissari describing an exact translation by Ghanoonparvar in 1990 and the version A Persian Requiem by Roxane Zand in 1991.
تاریخ نخستین خوانش: نخستین بار در سال 1968میلادی، خوانش بار دوم در ماه جولای سال 1970میلادی
عنوان: سووشون؛ نویسنده: سیمین دانشور؛ تهران، خوارزمی، 1348؛ در 307ص؛ چاپ دوم و سوم 1349؛ چهارم 1351؛ پنجم 1352؛ ششم 1353؛ هفتم 1355؛ هشتم 1356؛ نهم 1357؛ دهم 1360؛ یازدهم 1363؛ دوازدهم 1368؛ سیزدهم 1371؛ چهاردهم 1377؛ پانزدهم 1380؛ شابک 9644870050؛ شانزدهم 1388؛ شابک 9789644870057؛ هفدهم 1390؛ نوزدهم 1392؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایرانی - سده 20م
سووشون نخستین رمان فارسی است، که به قلم یک بانوی نویسنده ی «ایرانی» نگاشته شده� است؛ داستان «سووشون» در شهر «شیراز» و در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد� و فضای اجتماعی سالها� 1320هجری خورشیدی تا سال 1325هجری خورشیدی را ترسیم میکند� نویسنده در این رمان زندگی فئودالی در زمان اشغال «ایران»، از سوی «انگلیسی»ه� را، به نگارش درآورده� است؛ یکی از ویژگی‌ها� «سووشون» ساختار ساده، و بیان روان آن است، و در متن آن از واژه� های عامیانه ی «شیرازی»، استفاده شده� کتاب نخستین بار درسال 1348هجری خورشیدی منتشر شد، و تا سال 1393هجری خورشیدی به چاپ نوزدهم رسید؛
این کتاب را در سالهای پیش از سال 1350هجری خورشیدی، دوبار خوانده ام، ولی عنوانش هماره، همان «سوگ سیاووشان» را بیادم میآورد، هرچه کوشش کردم، بار دیگر نیز کتاب را بخوانم؛ نتوانستم؛ شاید برای بیرنگتر شدن باورهای آن روزگاران، در این از پا فتاده و بجا مانده، در میدان جنگهای ایدئولوژیکی، و یا تبدیل شدن موضوع، به رخدادی تاریخی، اما غیرواقعی باشد؛ کتاب که از خواندنش در آن روزها مدهوش شدم، هر آنگاه که از کنارش بگذرم، چشمکی میپراند؛ یاد باد آن روزگاران را، که جوانی چه مبارک سحری بود، و چه فرخنده شبی؛ باید بیفزایم که چند ماه پیش در سال 1400هجری خورشیدی که برق رفته بود گل بچیند کتاب «سووشون» آن روانشادمان دم دستم بود، و دوباره خواندمش و بر حیرتم از توان نگارنده افزوده شد
تاریخ بهنگام رسانی 04/07/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
A Persian Requiem is a 1969 Persian novel by Iranian female writer Simin Daneshvar. It is the first novel in Persian written by a female author. Daneshvar uses folklore and myth in Savušun. Linguistically, savušun is a corruption of Siyâvašun, which refers to the traditional mourning for Siyâvaš, a hero in the Šâhnâme.
The story is about the life of a landowning family in Shiraz faced to the occupation of Iran during World War II. Savušun has sold over five hundred thousand copies in Iran.
Savušun is "groundbreaking" and highly acclaimed work in contemporary Persian literature, with both literary and popular success within and outside Iran.
The novel has been translated to English and 16 other languages.
When writing about the novel's importance, critic Kaveh Bissari describing an exact translation by Ghanoonparvar in 1990 and the version A Persian Requiem by Roxane Zand in 1991.
تاریخ نخستین خوانش: نخستین بار در سال 1968میلادی، خوانش بار دوم در ماه جولای سال 1970میلادی
عنوان: سووشون؛ نویسنده: سیمین دانشور؛ تهران، خوارزمی، 1348؛ در 307ص؛ چاپ دوم و سوم 1349؛ چهارم 1351؛ پنجم 1352؛ ششم 1353؛ هفتم 1355؛ هشتم 1356؛ نهم 1357؛ دهم 1360؛ یازدهم 1363؛ دوازدهم 1368؛ سیزدهم 1371؛ چهاردهم 1377؛ پانزدهم 1380؛ شابک 9644870050؛ شانزدهم 1388؛ شابک 9789644870057؛ هفدهم 1390؛ نوزدهم 1392؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایرانی - سده 20م
سووشون نخستین رمان فارسی است، که به قلم یک بانوی نویسنده ی «ایرانی» نگاشته شده� است؛ داستان «سووشون» در شهر «شیراز» و در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد� و فضای اجتماعی سالها� 1320هجری خورشیدی تا سال 1325هجری خورشیدی را ترسیم میکند� نویسنده در این رمان زندگی فئودالی در زمان اشغال «ایران»، از سوی «انگلیسی»ه� را، به نگارش درآورده� است؛ یکی از ویژگی‌ها� «سووشون» ساختار ساده، و بیان روان آن است، و در متن آن از واژه� های عامیانه ی «شیرازی»، استفاده شده� کتاب نخستین بار درسال 1348هجری خورشیدی منتشر شد، و تا سال 1393هجری خورشیدی به چاپ نوزدهم رسید؛
این کتاب را در سالهای پیش از سال 1350هجری خورشیدی، دوبار خوانده ام، ولی عنوانش هماره، همان «سوگ سیاووشان» را بیادم میآورد، هرچه کوشش کردم، بار دیگر نیز کتاب را بخوانم؛ نتوانستم؛ شاید برای بیرنگتر شدن باورهای آن روزگاران، در این از پا فتاده و بجا مانده، در میدان جنگهای ایدئولوژیکی، و یا تبدیل شدن موضوع، به رخدادی تاریخی، اما غیرواقعی باشد؛ کتاب که از خواندنش در آن روزها مدهوش شدم، هر آنگاه که از کنارش بگذرم، چشمکی میپراند؛ یاد باد آن روزگاران را، که جوانی چه مبارک سحری بود، و چه فرخنده شبی؛ باید بیفزایم که چند ماه پیش در سال 1400هجری خورشیدی که برق رفته بود گل بچیند کتاب «سووشون» آن روانشادمان دم دستم بود، و دوباره خواندمش و بر حیرتم از توان نگارنده افزوده شد
تاریخ بهنگام رسانی 04/07/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
September 9, 2021
سووشون = Suvashun = A Persian Requiem, Simin Daneshvar
Savušun (also spelled Savushun�) is a 1969 Persian novel by Iranian female writer Simin Daneshvar. It is the first novel in Persian written by a female author.
The story is about the life of a landowning family in Shiraz, faced to the occupation of Iran, during World War II. Savušun has sold over five hundred thousand copies in Iran.
Savušun is "groundbreaking" and highly acclaimed work in contemporary Persian literature, with both literary and popular success within and outside Iran. The novel has been translated to English and 16 other languages. When writing about the novel's importance, critic Kaveh Bissari describing an exact translation by Ghanoonparvar in 1990 and the version A Persian Requiem by Roxane Zand in 1991.
Daneshvar uses folklore and myth in Savušun. Linguistically, savušun is a corruption of Siyâvašun, which refers to the traditional mourning for Siyâvaš, a hero in the Šâhnâme.
تاریخ نخستین خوانش: سال 1968میلادی و در ماه جولای سال 1970میلادی
عنوان: سووشون؛ نویسنده: سیمین دانشور؛ تهران، خوارزمی، 1348؛ در 307ص؛ چاپ دوم و سوم 1349؛ چهارم 1351؛ پنجم 1352؛ ششم 1353؛ هفتم 1355؛ هشتم 1356؛ نهم 1357؛ دهم 1360؛ یازدهم 1363؛ دوازدهم 1368؛ سیزدهم 1371؛ چهاردهم 1377؛ پانزدهم 1380؛ شابک9644870050؛ شانزدهم 1388؛ شابک 9789644870057؛ هفدهم 1390؛ نوزدهم 1392؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایران - سده ی 20م
سووشون نخستین رمان فارسی، که به قلم یک بانوی نویسنده ی «ایرانی» نگاشته شده� است؛ داستان «سووشون» در شهر «شیراز» و در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد� و فضای اجتماعی سالها� 1320هجری خورشیدی تا سال 1325هجری خورشیدی را، ترسیم میکند� نویسنده در این رمان زندگی فئودالی در زمان اشغال «ایران» از سوی «انگلیسی»ه� را، به نگارش درآورده� اند؛ یکی از ویژگی‌ها� «سووشون» ساختار ساده، و بیان روان آن است، و در متن آن از واژه� های عامیانه ی «شیرازی» استفاده شده� کتاب نخستین بار در سال 1348هجری خورشیدی منتشر شد، و تا سال 1393هجری خورشیدی به چاپ نوزدهم رسید؛
کتاب را در سالهای پیش از سال 1350هجری خورشیدی دوبار خوانده ام؛ اینروزها تا عنوان کتاب را ببینم، «سوگ سیاووشان» به یادم میآید؛ هرچه کوشش کردم بار دیگر نیز کتاب را بخوانم، نتوانستم؛ شاید بخاطر بیرنگتر شدن باورهای آن روزگاران، در این از پا فتاده، و بجا مانده از میدان جنگهای ایدئولوژیکی، و یا تبدیل شدن موضوع، به رخدادی تاریخی، اما غیرواقعی باشد؛ کتاب که از خواندنش در آن روزها مدهوش شدم، تا از کنارش میگذرم، چشمکی میپراند؛ یاد باد آن روزها را، که چه مبارک سحری بود، و چه فرخنده شبی؛ بار دیگر کتاب را در سال 1399هجری خورشیدی، خواندم، و همان احساس پیشین با واژه های شیرین عسل شیرازی در جانم زنده شد
تاریخ بهنگام رسانی 19/07/1399هجری خورشیدی؛ 17/06/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Savušun (also spelled Savushun�) is a 1969 Persian novel by Iranian female writer Simin Daneshvar. It is the first novel in Persian written by a female author.
The story is about the life of a landowning family in Shiraz, faced to the occupation of Iran, during World War II. Savušun has sold over five hundred thousand copies in Iran.
Savušun is "groundbreaking" and highly acclaimed work in contemporary Persian literature, with both literary and popular success within and outside Iran. The novel has been translated to English and 16 other languages. When writing about the novel's importance, critic Kaveh Bissari describing an exact translation by Ghanoonparvar in 1990 and the version A Persian Requiem by Roxane Zand in 1991.
Daneshvar uses folklore and myth in Savušun. Linguistically, savušun is a corruption of Siyâvašun, which refers to the traditional mourning for Siyâvaš, a hero in the Šâhnâme.
تاریخ نخستین خوانش: سال 1968میلادی و در ماه جولای سال 1970میلادی
عنوان: سووشون؛ نویسنده: سیمین دانشور؛ تهران، خوارزمی، 1348؛ در 307ص؛ چاپ دوم و سوم 1349؛ چهارم 1351؛ پنجم 1352؛ ششم 1353؛ هفتم 1355؛ هشتم 1356؛ نهم 1357؛ دهم 1360؛ یازدهم 1363؛ دوازدهم 1368؛ سیزدهم 1371؛ چهاردهم 1377؛ پانزدهم 1380؛ شابک9644870050؛ شانزدهم 1388؛ شابک 9789644870057؛ هفدهم 1390؛ نوزدهم 1392؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایران - سده ی 20م
سووشون نخستین رمان فارسی، که به قلم یک بانوی نویسنده ی «ایرانی» نگاشته شده� است؛ داستان «سووشون» در شهر «شیراز» و در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد� و فضای اجتماعی سالها� 1320هجری خورشیدی تا سال 1325هجری خورشیدی را، ترسیم میکند� نویسنده در این رمان زندگی فئودالی در زمان اشغال «ایران» از سوی «انگلیسی»ه� را، به نگارش درآورده� اند؛ یکی از ویژگی‌ها� «سووشون» ساختار ساده، و بیان روان آن است، و در متن آن از واژه� های عامیانه ی «شیرازی» استفاده شده� کتاب نخستین بار در سال 1348هجری خورشیدی منتشر شد، و تا سال 1393هجری خورشیدی به چاپ نوزدهم رسید؛
کتاب را در سالهای پیش از سال 1350هجری خورشیدی دوبار خوانده ام؛ اینروزها تا عنوان کتاب را ببینم، «سوگ سیاووشان» به یادم میآید؛ هرچه کوشش کردم بار دیگر نیز کتاب را بخوانم، نتوانستم؛ شاید بخاطر بیرنگتر شدن باورهای آن روزگاران، در این از پا فتاده، و بجا مانده از میدان جنگهای ایدئولوژیکی، و یا تبدیل شدن موضوع، به رخدادی تاریخی، اما غیرواقعی باشد؛ کتاب که از خواندنش در آن روزها مدهوش شدم، تا از کنارش میگذرم، چشمکی میپراند؛ یاد باد آن روزها را، که چه مبارک سحری بود، و چه فرخنده شبی؛ بار دیگر کتاب را در سال 1399هجری خورشیدی، خواندم، و همان احساس پیشین با واژه های شیرین عسل شیرازی در جانم زنده شد
تاریخ بهنگام رسانی 19/07/1399هجری خورشیدی؛ 17/06/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
April 11, 2020
سووشون داستان ترس هاست. ترس هایی که لابهلا� زندگی چرخ میزنند تا عذابمون بدن. زری و� یوسف برای من موندگار شدن و فضای کتاب اونقدر شفاف و نزدیکه که آرزو میکنی ای کاش شیراز بودی، حتی شیراز روزهای جنگ، شیراز دهه� ۲۰ ...
به قدری همه چیز برام ملموس بود که نمیخوام تحلیل بکنم. فقط میتونم بگم حتما یک بار هم که شده سووشون رو بخونید تا فقط نمونه‌ا� از ادبیات ایران و قدرتِ قلم نویسنده های بزرگِ معاصر این کشور و ببینید.ا� کاش لفظ «رمان ایرانی» اینقدر در بین مردم و حتی برخی از کتابخوان‌ه� حقیر و بی ارزش نبود. که برای من، بزرگ و شکوهمنده و همیشه اولویتِ اول انتخاب هام بوده.
به قدری همه چیز برام ملموس بود که نمیخوام تحلیل بکنم. فقط میتونم بگم حتما یک بار هم که شده سووشون رو بخونید تا فقط نمونه‌ا� از ادبیات ایران و قدرتِ قلم نویسنده های بزرگِ معاصر این کشور و ببینید.ا� کاش لفظ «رمان ایرانی» اینقدر در بین مردم و حتی برخی از کتابخوان‌ه� حقیر و بی ارزش نبود. که برای من، بزرگ و شکوهمنده و همیشه اولویتِ اول انتخاب هام بوده.
April 26, 2020
#زنانِ جهان متحد شوید#
باز هم ادبیات بلوایی...
این‌با� سیمون دوبوارِ ما، قلم بر داشته تا از یک ناقص‌العق� ایرانی بنویسد،یک زن مو بلوطی به اسم زری که از کلاس درس مستقیم برایش تاکسی گرفته‌ان� سمت خانه شوهر...
سرکوب جنس ضعیف از زمانی شروع می‌شو� که
به بچه‌ها� دختر می‌گوین�:
برید با گِل یه خانه بسازيد نزدیک طویله.زیر یکی از نارونها.و در آن گل بکاريد.و برای عروسکهاتون عروسی کنيد و اگر یک جایی زیر سایه بند نشويد خورشید خانوم عصبی میشود و سیخ داغ به تن نرم و نازکتان فرو میکند.
و وقتی به سن ازدواج رسیدن!
چرخ خیاطی تحویل‌شا� می‌دهن� تا ببُرند و بدوزند...آخ
آخ... :”�(
کاش دنیا دست زن‌ه� بود،زنها که زاییده‌ان� یعنی خلق کرده‌ان� و قدر مخلوق‌خودشا� را می‌دانن�.قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچکاری نتوانستن را.شاید چون مردها هیچوقت عملا خالق نبوده‌اند،آنقد� خودشان را به آب و آتش میزنن� تا چیزی بیافرینند.
اگر دنیا دست زن‌ه� بود،
جنگ کجا بود؟
البته از حق نگذریم مردانمان جنتلمن هم بودند،اما ترجیح می‌دادن� دست خانم‌ها� انگلیسی را ببوسند.
...
به مثال فیلم The Revenat هرچقدر سعی میکنم به بازی شاهکار دیکاپریو نگاه کنم،تام هاردی شاش کنان ظاهر می‌شو� و مجذوب بازی‌ا� می‌شو�...
یوسف شوهر زری همان تام هاردیست،که آنقدر میدرخشد میدرخشد که تو اصلا فراموش میکنی نقش اصلی فیلم دیکاپریو ست.
یوسفی که فرهنگستان تحصیل کر��ه و می‌گوی�
«الزرع للزارع و لو کان غاصباً»
دلش پر است خیلی پُر...
هرچقدر قلیان می‌کِش� درونش ابری می‌شو�.
دلش پر است که چرا این،مرهب و یزید و شمر و فرنگی و زینب و هندجگر خوار و عایشه‌ها،ح� رعیت را می‌خورن�.
از غصه مردم و مملکت،زندگی را بر خودش و اطرافیانش حرام کرده که چرا باید ...
میرزا حسن‌ه� یعنی
« دزدها»بگویند:
«ایلات اذوقه میخواهند چه کار؟ کارخانه میخواهند چه کار؟ تا دنیا دنیا بوده برای انها بلوط و بادام کوهی وبنه کافی بوده.خانه به چه دردشان میخورد.همان سیاه چادرها هم از سرشان زیاد است.اینها یاغی دولت هستند.»
دوره دوره� خان کاکا‌هاس�.
چشم دهاتی‌ه� و رعیت‌ه� به در خشک شده که یک مرد از بین نامردان بلند شود...و زری نمی‌خواه� آن یک نفر شوهرش باشد.زری میخواهد محیط خانه آرام باشد.بدور از دعوا و خشونت.
حتی اگر این آرامش بر اساس فریب باشد.
یوسف بلند می‌شو�...
یوسف را گرگ ها میدرند...
خون یوسف را آب می‌شُوی�...
لَّقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِّلسَّائِلِينَ
باز هم ادبیات بلوایی...
این‌با� سیمون دوبوارِ ما، قلم بر داشته تا از یک ناقص‌العق� ایرانی بنویسد،یک زن مو بلوطی به اسم زری که از کلاس درس مستقیم برایش تاکسی گرفته‌ان� سمت خانه شوهر...
سرکوب جنس ضعیف از زمانی شروع می‌شو� که
به بچه‌ها� دختر می‌گوین�:
برید با گِل یه خانه بسازيد نزدیک طویله.زیر یکی از نارونها.و در آن گل بکاريد.و برای عروسکهاتون عروسی کنيد و اگر یک جایی زیر سایه بند نشويد خورشید خانوم عصبی میشود و سیخ داغ به تن نرم و نازکتان فرو میکند.
و وقتی به سن ازدواج رسیدن!
چرخ خیاطی تحویل‌شا� می‌دهن� تا ببُرند و بدوزند...آخ
آخ... :”�(
کاش دنیا دست زن‌ه� بود،زنها که زاییده‌ان� یعنی خلق کرده‌ان� و قدر مخلوق‌خودشا� را می‌دانن�.قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچکاری نتوانستن را.شاید چون مردها هیچوقت عملا خالق نبوده‌اند،آنقد� خودشان را به آب و آتش میزنن� تا چیزی بیافرینند.
اگر دنیا دست زن‌ه� بود،
جنگ کجا بود؟
البته از حق نگذریم مردانمان جنتلمن هم بودند،اما ترجیح می‌دادن� دست خانم‌ها� انگلیسی را ببوسند.
...
به مثال فیلم The Revenat هرچقدر سعی میکنم به بازی شاهکار دیکاپریو نگاه کنم،تام هاردی شاش کنان ظاهر می‌شو� و مجذوب بازی‌ا� می‌شو�...
یوسف شوهر زری همان تام هاردیست،که آنقدر میدرخشد میدرخشد که تو اصلا فراموش میکنی نقش اصلی فیلم دیکاپریو ست.
یوسفی که فرهنگستان تحصیل کر��ه و می‌گوی�
«الزرع للزارع و لو کان غاصباً»
دلش پر است خیلی پُر...
هرچقدر قلیان می‌کِش� درونش ابری می‌شو�.
دلش پر است که چرا این،مرهب و یزید و شمر و فرنگی و زینب و هندجگر خوار و عایشه‌ها،ح� رعیت را می‌خورن�.
از غصه مردم و مملکت،زندگی را بر خودش و اطرافیانش حرام کرده که چرا باید ...
میرزا حسن‌ه� یعنی
« دزدها»بگویند:
«ایلات اذوقه میخواهند چه کار؟ کارخانه میخواهند چه کار؟ تا دنیا دنیا بوده برای انها بلوط و بادام کوهی وبنه کافی بوده.خانه به چه دردشان میخورد.همان سیاه چادرها هم از سرشان زیاد است.اینها یاغی دولت هستند.»
دوره دوره� خان کاکا‌هاس�.
چشم دهاتی‌ه� و رعیت‌ه� به در خشک شده که یک مرد از بین نامردان بلند شود...و زری نمی‌خواه� آن یک نفر شوهرش باشد.زری میخواهد محیط خانه آرام باشد.بدور از دعوا و خشونت.
حتی اگر این آرامش بر اساس فریب باشد.
یوسف بلند می‌شو�...
یوسف را گرگ ها میدرند...
خون یوسف را آب می‌شُوی�...
لَّقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِّلسَّائِلِينَ
April 28, 2019
عالی بود! :دی
لغت نامه شیرازی تهش خیلی باحال بود! کتاب مثل بقیه کتابا صمیمی بود و تم مبارزاتی داشت! قشنگ ترین قسمتی که خوندم صفحه 193 بود، اونجا که میگه:
" کاش دنیا دست زنها بود، زنها که زاییده اند یعنی خلق کرده اند و قدر مخلوق خودشان را می دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مرد ها چون هیچ وقت عملا خالق نبوده اند، آنقدر خود را به آب و آتش می زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زنها بود، جنگ کجا بود؟"
راستی کتاب درسی چه تحریف شیکی از کتاب کرده بود! به صورت گلچین طور پاراگراف کنار هم چیده بود!!
لغت نامه شیرازی تهش خیلی باحال بود! کتاب مثل بقیه کتابا صمیمی بود و تم مبارزاتی داشت! قشنگ ترین قسمتی که خوندم صفحه 193 بود، اونجا که میگه:
" کاش دنیا دست زنها بود، زنها که زاییده اند یعنی خلق کرده اند و قدر مخلوق خودشان را می دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مرد ها چون هیچ وقت عملا خالق نبوده اند، آنقدر خود را به آب و آتش می زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زنها بود، جنگ کجا بود؟"
راستی کتاب درسی چه تحریف شیکی از کتاب کرده بود! به صورت گلچین طور پاراگراف کنار هم چیده بود!!
October 7, 2020
به نام او
سالها بود که میخواستم سووشون را بخوانم ولی شرایط مهیا نمیشد تا اینکه تصمیم گرفتم اولین کتابی که درسال 98 میخوانم سووشون باشد
بعد از خواندن پی بردم که گویا من منتظر بودم سال 98 شود و در سالگرد پنجاه سالگی انتشار این رمان ان را بخوانم :)
به هر جهت سخن بیشتر دوستان علاقمند به ادبیاتم بیراه نبود که سووشون را یکی از بهترین رمانهای فارسی میدانستند (برخی که میگفتند بهترین) واقعا این صحبتها اغراق نیست حداقل میتوانم بگویم در شخصیت پردازی کسی نمیتواند با سیمین همآوردی کند. خصوصا شخصیتهای زنی که خلق میکند نظیر ندارند: عزت الدوله، عمه فاطمه، فردوس و مهمتر از همه زری
در همین رابطه باید بگم فصل ششم و بیست و یکم بی نظیر است ارزش این را دارد که جداگانه بارها خوانده شود
البته به نظرم پاشنه آشیل رمان شخصیت یوسفه که آنچنان که باید پرداخت درستی ندارد
بگذریم
رمان هم شروع خوبی دارد و هم پایان شکوهمندی فقط در این میانه مرض زیاده گویی و توصیف بیش از حد که در میان بیشتر رمانهای ایرانی شایع است گریبانگیر این رمان هم شده
در آخر اینکه سووشون و جای خالی سلوچ بهترین رمانمهای ایرانی هستند که تا به اینجای کار خوانده ام
سالها بود که میخواستم سووشون را بخوانم ولی شرایط مهیا نمیشد تا اینکه تصمیم گرفتم اولین کتابی که درسال 98 میخوانم سووشون باشد
بعد از خواندن پی بردم که گویا من منتظر بودم سال 98 شود و در سالگرد پنجاه سالگی انتشار این رمان ان را بخوانم :)
به هر جهت سخن بیشتر دوستان علاقمند به ادبیاتم بیراه نبود که سووشون را یکی از بهترین رمانهای فارسی میدانستند (برخی که میگفتند بهترین) واقعا این صحبتها اغراق نیست حداقل میتوانم بگویم در شخصیت پردازی کسی نمیتواند با سیمین همآوردی کند. خصوصا شخصیتهای زنی که خلق میکند نظیر ندارند: عزت الدوله، عمه فاطمه، فردوس و مهمتر از همه زری
در همین رابطه باید بگم فصل ششم و بیست و یکم بی نظیر است ارزش این را دارد که جداگانه بارها خوانده شود
البته به نظرم پاشنه آشیل رمان شخصیت یوسفه که آنچنان که باید پرداخت درستی ندارد
بگذریم
رمان هم شروع خوبی دارد و هم پایان شکوهمندی فقط در این میانه مرض زیاده گویی و توصیف بیش از حد که در میان بیشتر رمانهای ایرانی شایع است گریبانگیر این رمان هم شده
در آخر اینکه سووشون و جای خالی سلوچ بهترین رمانمهای ایرانی هستند که تا به اینجای کار خوانده ام
October 31, 2024
کسایی که فکر می‌کن� ادبیات ایران، ادبیات فاخری نیست و آثار سطحی و آبکی‌ا� داره، لطف کنن و سووشون رو بخونن تا به‌قدر� یه‌نویسند� خوب ایرانی واقف بشن.
سووشون(در زبان شیرازی)، سیاووشان یا سوگ سیاوش اثر فاخر و یکی از مشهورترین آثار بانو سیمین دانشور است.
بستر تاریخی رمان:
بانو این کتاب رو در بستر تاریخی‌ا� روایت می‌کن� که ارتش انگلیس در بحبوحه جنگ جهانی دوم با وجود اعلان موضع بی‌طرف� از سوی دولت مرکزی ایران به بهانه مقابله با کارشناسان آلمانی حاضر در ایران یا تضعیف سلطه ارتش نازی بر ایران وارد جنوب کشور شدند و حکومت مرکزی بدون هیچ مقاومتی ورود نامبارک انگلیسی‌هار� خوشامد گفت. البته شرایط تاریخی ایران در اون دوران رو هم باید در نظر گرفت که رضاشاه تحت فشار شرایط درونی و بیرونی مجبور به ترک کشور و تبعید اجباری شده بود و محمدرضای جوان ۲۲ ساله بر مسند پدر تکیه زده بود و در گیجی جوانی و بیزاری از برخی سیاست‌ها� پدر ناتوان از رهبری و کنترل اوضاع و امور کشور مانده بود. تحت این شرایط، ایران جولانگاه نیروهای متفقین، عشایر و اقوام جدایی‌طلب� مردم نان‌به‌نر� روز خور و حزب‌باد� و مردان نامردی که مام میهن رو به‌زیربغ� مالیده بودند و بویی از غیرت و مردانگی نبرده بودند و غریبه‌پرست� رو به‌حقو� زندگی برادران و خواهران خودشون ترجیح داده بودند.
کاری که بانو سیمین دانشور کرده بود، و به‌نظر� خیلی جالب میومد این‌بو� که در این بستر تاریخی، با ادغام عناصر تاریخی، اساطیری، سیاسی و حماسی، و ساده‌تری� مسائل روزمره مثل عشق، حسادت، نفرت، حماقت و ... تونسته رمانی رو با روایت زیبا و دلنشین بدون استفاده از کلمات قلمبه سلمبه و پیچیدگی‌ها� عفونی و سرایتی بین موج معاصر غالب نویسندگان خلق کنه.
به‌شخص� رمان رو ذره‌ذر� میخوندم� و روزانه یه‌فص� می‌خوند� تا از خوانش‌ا� لذت ببرم.
ابتدا و اواخر داستان رو چه‌به‌لحا� فرم و چه‌به‌لحا� محتوای روایی بیشتر از اواسط داستان دوست داشتم. مخصوصا اواخر داستان، که زری تو خواب و هذیان بود و به‌شد� عاشق قلم بانو دانشور شدم و فهمیدم که چقدر نویسنده زبردست و ماهری هست. همیشه این باور ور دارم که نوشتن از بیداری رو همه نویسندگان بلدن، ولی نوشتن از خواب، رویا، کابوس، و هذیان‌ها� بیمارگونه رو فقط نویسندگان واقعی بلدن. تو این قسمت که زری هذیان می‌ز� و کابوس می‌دی� یاد هذیان‌ها� فردینان تو مرگ قسطی افتادم.😂😂
کاراکتر‌ها� رمان:
زری که‌به‌نظر� مهم‌تری� شخصیت کل کتاب بود و جزو شخصیت‌ها� زنی شد که تا آخر عمرم قراره یادم بمونه و عاشقانه همیشه ازش یاد کنم. زری نماد تمام انسان‌ها� داغدیده، عاشق خانواده، محافظه‌کا� ولی حامی، و در نهایت شجاع و نترس(البته بعد از وارد شدن شوک) هست.
یوسف نماد افراد شجاع و دوراندیش که همواره آماده فدا کردن خودشون برای آرمان‌ها� خودشون، و آسایش نسل‌ها� آینده و دلسوز هم‌نو� هست. افرادی که همواره واقع‌گرای� رو به افراط و تفریط ترجیح دادن. چه‌یوسف‌های� که سیاوش‌وا� در راه آرمان‌ه� و وطن خون‌شو� ریخته شد و از خون‌شو� هزاران سیاوش دیگه رویید.
خان‌کاک� برادر یوسف که نماد افراد ترسوی منفعت‌طلب� هستش که همواره فقط نفع و سود خودشون رو در نظر گرفتن و سرنوشت بشر هیچ‌اهمیت� براشون نداشته.
نمی‌خوا� درمورد کاراکترهای دیگه صحبت کنم، و دوس دارم بیشتر خودتون بخونید و لمس کنید تک‌تک� کاراکتر‌ها� کتاب رو.
پ.ن۱:
وجود تفکرات مذهبی و دینی در جای‌جا� کتاب برای من جالب بود.
پ.ن۲:
بیشتر از ظلم افراد بیگانه بهم� ایرانی‌ها� ظلم خودمون به خودمون هستش و این خیلی دردناک‌ت� بود. اینکه چطور ایلیاتی‌ه� و عشایر برادرکشی می‌کرد� و علیه همدیگه مبارزه می‌کرد� قلب منو به‌در� میاورد.
✅️نمره من به این رمان: ۴.۵ از ۵.
"بعضى آدم‌ه� عین یک گل نایاب هستند، دیگران به جلوه‌شا� حسد مى‌برن�. خیال مى‌کنن� این گل نایاب تمام نیروى زمین را مى‌گیر�. تمام درخشش آفتاب و ترى هوا را مى‌بلع� و جا را براى آنها تنگ کرده، براى آن‌ه� آفتاب و اکسیژن باقى نگذاشته. به او حسد مى‌برن� و دلشان مى‌خواه� وجود نداشته باشد. یا عین ما باش یا اصلا نباش."
"خوب که فکرش را مى‌کن� مى‌بین� همه� ما در تمام عمرمان بچه‌های� هستیم که به اسباب بازى‌هایما� دل خوش کرده‌ای� و واى به روزى که دلخوشی‌هایما� را از ما مى‌گیرند� یا نمى‌گذارن� به دلخوشی‌هایما� برسیم."
"خاندانم که بر باد رفت یوسف برایم نوشت. خواهر سعی کن روی پای خودت بایستی. اگر افتادی، بدان که در این دنیا هیچ‌ک� خم نمی‌شو� دست ترا بگیرد بلندت کند. سعی کن خودت پا شوی."
"آدم با کسى در زندگی‌ها� قبلى دمخور بوده، بعد از او جدا شده. هى به دنیا مى‌آی� تا او را پیدا کند. فراق مى‌کش� و انتظار مى‌کشد� وقتى پیدایش کرد و شناختش مگر مى‌توان� ولش کند؟"
"آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک، یک واقعه خوش چه زود میتوان� از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه‌ا� تودهنی و نومیدی است، آدم احساس می‌کن� که مثل تفاله شده، لاشه‌ای� مرداری است که در لجن افتاده."
"اگر آدم گناه کرد و موفق شد، آن گناه به عقیده خودش و دیگران گناه نیست ولی اگر موفق نشد، آن وقت گناه گناه است و باید جبرانش کرد."
"کاش دنیا دست زن‌ه� بود، زن‌ه� که زاییده‌ان� یعنی خلق کرده‌ان� و قدر مخلوق خودشان را می‌دانن�. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ‌وق� عملا خالق نبوده‌اند� آنقدر خود را به آب و آتش میزنن� تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن‌ه� بود، جنگ کجا بود؟"
سووشون(در زبان شیرازی)، سیاووشان یا سوگ سیاوش اثر فاخر و یکی از مشهورترین آثار بانو سیمین دانشور است.
بستر تاریخی رمان:
بانو این کتاب رو در بستر تاریخی‌ا� روایت می‌کن� که ارتش انگلیس در بحبوحه جنگ جهانی دوم با وجود اعلان موضع بی‌طرف� از سوی دولت مرکزی ایران به بهانه مقابله با کارشناسان آلمانی حاضر در ایران یا تضعیف سلطه ارتش نازی بر ایران وارد جنوب کشور شدند و حکومت مرکزی بدون هیچ مقاومتی ورود نامبارک انگلیسی‌هار� خوشامد گفت. البته شرایط تاریخی ایران در اون دوران رو هم باید در نظر گرفت که رضاشاه تحت فشار شرایط درونی و بیرونی مجبور به ترک کشور و تبعید اجباری شده بود و محمدرضای جوان ۲۲ ساله بر مسند پدر تکیه زده بود و در گیجی جوانی و بیزاری از برخی سیاست‌ها� پدر ناتوان از رهبری و کنترل اوضاع و امور کشور مانده بود. تحت این شرایط، ایران جولانگاه نیروهای متفقین، عشایر و اقوام جدایی‌طلب� مردم نان‌به‌نر� روز خور و حزب‌باد� و مردان نامردی که مام میهن رو به‌زیربغ� مالیده بودند و بویی از غیرت و مردانگی نبرده بودند و غریبه‌پرست� رو به‌حقو� زندگی برادران و خواهران خودشون ترجیح داده بودند.
کاری که بانو سیمین دانشور کرده بود، و به‌نظر� خیلی جالب میومد این‌بو� که در این بستر تاریخی، با ادغام عناصر تاریخی، اساطیری، سیاسی و حماسی، و ساده‌تری� مسائل روزمره مثل عشق، حسادت، نفرت، حماقت و ... تونسته رمانی رو با روایت زیبا و دلنشین بدون استفاده از کلمات قلمبه سلمبه و پیچیدگی‌ها� عفونی و سرایتی بین موج معاصر غالب نویسندگان خلق کنه.
به‌شخص� رمان رو ذره‌ذر� میخوندم� و روزانه یه‌فص� می‌خوند� تا از خوانش‌ا� لذت ببرم.
ابتدا و اواخر داستان رو چه‌به‌لحا� فرم و چه‌به‌لحا� محتوای روایی بیشتر از اواسط داستان دوست داشتم. مخصوصا اواخر داستان، که زری تو خواب و هذیان بود و به‌شد� عاشق قلم بانو دانشور شدم و فهمیدم که چقدر نویسنده زبردست و ماهری هست. همیشه این باور ور دارم که نوشتن از بیداری رو همه نویسندگان بلدن، ولی نوشتن از خواب، رویا، کابوس، و هذیان‌ها� بیمارگونه رو فقط نویسندگان واقعی بلدن. تو این قسمت که زری هذیان می‌ز� و کابوس می‌دی� یاد هذیان‌ها� فردینان تو مرگ قسطی افتادم.😂😂
کاراکتر‌ها� رمان:
زری که‌به‌نظر� مهم‌تری� شخصیت کل کتاب بود و جزو شخصیت‌ها� زنی شد که تا آخر عمرم قراره یادم بمونه و عاشقانه همیشه ازش یاد کنم. زری نماد تمام انسان‌ها� داغدیده، عاشق خانواده، محافظه‌کا� ولی حامی، و در نهایت شجاع و نترس(البته بعد از وارد شدن شوک) هست.
یوسف نماد افراد شجاع و دوراندیش که همواره آماده فدا کردن خودشون برای آرمان‌ها� خودشون، و آسایش نسل‌ها� آینده و دلسوز هم‌نو� هست. افرادی که همواره واقع‌گرای� رو به افراط و تفریط ترجیح دادن. چه‌یوسف‌های� که سیاوش‌وا� در راه آرمان‌ه� و وطن خون‌شو� ریخته شد و از خون‌شو� هزاران سیاوش دیگه رویید.
خان‌کاک� برادر یوسف که نماد افراد ترسوی منفعت‌طلب� هستش که همواره فقط نفع و سود خودشون رو در نظر گرفتن و سرنوشت بشر هیچ‌اهمیت� براشون نداشته.
نمی‌خوا� درمورد کاراکترهای دیگه صحبت کنم، و دوس دارم بیشتر خودتون بخونید و لمس کنید تک‌تک� کاراکتر‌ها� کتاب رو.
پ.ن۱:
وجود تفکرات مذهبی و دینی در جای‌جا� کتاب برای من جالب بود.
پ.ن۲:
بیشتر از ظلم افراد بیگانه بهم� ایرانی‌ها� ظلم خودمون به خودمون هستش و این خیلی دردناک‌ت� بود. اینکه چطور ایلیاتی‌ه� و عشایر برادرکشی می‌کرد� و علیه همدیگه مبارزه می‌کرد� قلب منو به‌در� میاورد.
✅️نمره من به این رمان: ۴.۵ از ۵.
"بعضى آدم‌ه� عین یک گل نایاب هستند، دیگران به جلوه‌شا� حسد مى‌برن�. خیال مى‌کنن� این گل نایاب تمام نیروى زمین را مى‌گیر�. تمام درخشش آفتاب و ترى هوا را مى‌بلع� و جا را براى آنها تنگ کرده، براى آن‌ه� آفتاب و اکسیژن باقى نگذاشته. به او حسد مى‌برن� و دلشان مى‌خواه� وجود نداشته باشد. یا عین ما باش یا اصلا نباش."
"خوب که فکرش را مى‌کن� مى‌بین� همه� ما در تمام عمرمان بچه‌های� هستیم که به اسباب بازى‌هایما� دل خوش کرده‌ای� و واى به روزى که دلخوشی‌هایما� را از ما مى‌گیرند� یا نمى‌گذارن� به دلخوشی‌هایما� برسیم."
"خاندانم که بر باد رفت یوسف برایم نوشت. خواهر سعی کن روی پای خودت بایستی. اگر افتادی، بدان که در این دنیا هیچ‌ک� خم نمی‌شو� دست ترا بگیرد بلندت کند. سعی کن خودت پا شوی."
"آدم با کسى در زندگی‌ها� قبلى دمخور بوده، بعد از او جدا شده. هى به دنیا مى‌آی� تا او را پیدا کند. فراق مى‌کش� و انتظار مى‌کشد� وقتى پیدایش کرد و شناختش مگر مى‌توان� ولش کند؟"
"آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک، یک واقعه خوش چه زود میتوان� از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه‌ا� تودهنی و نومیدی است، آدم احساس می‌کن� که مثل تفاله شده، لاشه‌ای� مرداری است که در لجن افتاده."
"اگر آدم گناه کرد و موفق شد، آن گناه به عقیده خودش و دیگران گناه نیست ولی اگر موفق نشد، آن وقت گناه گناه است و باید جبرانش کرد."
"کاش دنیا دست زن‌ه� بود، زن‌ه� که زاییده‌ان� یعنی خلق کرده‌ان� و قدر مخلوق خودشان را می‌دانن�. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ‌وق� عملا خالق نبوده‌اند� آنقدر خود را به آب و آتش میزنن� تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن‌ه� بود، جنگ کجا بود؟"
April 10, 2012
زری معصومانه پرسید:شما می گویید من دیوانه نشده ام؟
دکتر عبدالله خان گفت:به هیچ وجه
زری باز پرسید:دیوانه هم نمی شوم؟
دکتر عبدالله خان گفت: قول می دهم نشوی.
چشم در چشم زری دوخت و باصدای نوازشگری گفت:اما یک مرض بدخیم داریکه علاجش از من ساخته نیست.مرضی است مسری.باید پیش از اینکه مزمن شود ریشه کنش کنی.گاهی هم ارثی است.
زری پرسید: سرطان؟
دکتر گفت: نه جانم ،چرا ملتفت نیستی؟مرض ترس.خیلی ها دارند.گفتم که مسری است.
باز دست زری را گرفت و پیامبرانه افزود: من دیگر آفتاب لب بامم اما ازین پیرمرد بشنو جانم.در این دنیا،همه چیز دست خود آدم است.حتی عشق،حتی جنون،حتی ترس.آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جا به جا کند.می تواند آبهارا بخشکاند.می تواند چرخ و فلک را بهم بریزد.آدمیزاد حکایتی است.می تواند همه جور حکایتی باشد.حکایت شیرین،حکایت تلخ،حکایت زشت،...و حکایت پهلوانی...بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت نیروی روحی او نمی رسد،به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.
دکتر عبدالله خان گفت:به هیچ وجه
زری باز پرسید:دیوانه هم نمی شوم؟
دکتر عبدالله خان گفت: قول می دهم نشوی.
چشم در چشم زری دوخت و باصدای نوازشگری گفت:اما یک مرض بدخیم داریکه علاجش از من ساخته نیست.مرضی است مسری.باید پیش از اینکه مزمن شود ریشه کنش کنی.گاهی هم ارثی است.
زری پرسید: سرطان؟
دکتر گفت: نه جانم ،چرا ملتفت نیستی؟مرض ترس.خیلی ها دارند.گفتم که مسری است.
باز دست زری را گرفت و پیامبرانه افزود: من دیگر آفتاب لب بامم اما ازین پیرمرد بشنو جانم.در این دنیا،همه چیز دست خود آدم است.حتی عشق،حتی جنون،حتی ترس.آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جا به جا کند.می تواند آبهارا بخشکاند.می تواند چرخ و فلک را بهم بریزد.آدمیزاد حکایتی است.می تواند همه جور حکایتی باشد.حکایت شیرین،حکایت تلخ،حکایت زشت،...و حکایت پهلوانی...بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت نیروی روحی او نمی رسد،به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.
May 4, 2018
الان که این رو می‌نویسم� اشک چشم‌ها� خشک شده، ولی انگار که کسی هنوز به قلبم چنگ میندازه.
یوسف... یوسف! «بی خداحافظی؟ تنهایی؟»
یوسف... یوسف! «بی خداحافظی؟ تنهایی؟»
May 30, 2019
در زندگی و برای زنده ها باید شجاع بود.اما حیف که دیر به این فکر افتادم.بگذارید به جبران این نادانی،در مرگ شجاع ��ا خوب گری کنیم.
December 13, 2018
آدم از یک رمان چه میخواهد� شخصیت پردازی قوی که نامها را برای همیشه در ذهن ماندگار کنند و کمی یادگیری تاریخ از دریچه ادبیات و همراه کردن آدم با جریان داستان. و سیمین دانشور به خوبی از عهده چنین کمیاب بودن در حوزه ادبیات داستانی برآمده است. اثری که به راحتی قابلیت خوانده شدن به زبانهای دیگر و اثرگذار بودن را دارد
فضایی که اثر در دوران استعمار در سایه و خفقان اجتماعی ترسیم میکند، هم ملموس است و هم تاثربرانگیز. به راحتی میتوان با خط مشی نویسنده و بسیاری چپ گرایان آن دوران همراه شد که چرا بسیاری از حرفها، تیر پیکانشان را بیش از هر چیز به سمت استعمارستیزی نشانه رفتند و چرا بازخوانی این حرفها در دوران امروز مغلطه ای است که تنها ظاهری خشونت طلبانه و غیرگفتگومحور دارد. با این حال، تنها ضعفی که به چشمم می آمد، اندکی سیاه و سفید کردن برخی شخصیت هاست که از جایی به بعد رفتارهایشان به سادگی قابل پیش‌بین� میشود
فضایی که اثر در دوران استعمار در سایه و خفقان اجتماعی ترسیم میکند، هم ملموس است و هم تاثربرانگیز. به راحتی میتوان با خط مشی نویسنده و بسیاری چپ گرایان آن دوران همراه شد که چرا بسیاری از حرفها، تیر پیکانشان را بیش از هر چیز به سمت استعمارستیزی نشانه رفتند و چرا بازخوانی این حرفها در دوران امروز مغلطه ای است که تنها ظاهری خشونت طلبانه و غیرگفتگومحور دارد. با این حال، تنها ضعفی که به چشمم می آمد، اندکی سیاه و سفید کردن برخی شخصیت هاست که از جایی به بعد رفتارهایشان به سادگی قابل پیش‌بین� میشود
March 23, 2020
کتابی که نخونده دوسش داشتم و خونده عاشقش شدم.
داستان زنی با بوی آزادی در فضای خفه ی استعمار
(خداحافظ نود و هشت کثیف)
داستان زنی با بوی آزادی در فضای خفه ی استعمار
(خداحافظ نود و هشت کثیف)
July 26, 2023
داستان کتاب در زمان جنگ جهانی دوم و در شهری از استان فارس جریان داره. قهرمان کتاب به نظر یوسف و از نظر من زری همسر یوسفه. داستان ابتدا با توصیف شرایط و اوضاع اجتماع و روابط در اون زمان شروع میشه، بعد کم‌ک� به داخل خونه� یوسف میاد و به شرح ماجرا و آدم‌ها� اطراف اونها میپردازه و بیشتر با اعتقادات یوسف و ترس‌ها� زری آشنا میشیم. بعد با ورود خوانین قشقایی داستان به اوج خودش نزدیک میشه و در انتها (به قول معروف) شد آنچه شد. داستان جالب و جذاب شروع میشه، در اواسط کار کمی به سمت حوصله سر بر شدن پیش میره اما در انتها دوباره جذابیت خودش رو به دست میاره. نکته� جالب برای من سیر تغییرات زری با توجه به اتفاقاتی که می‌افت� بود.ه
February 6, 2022
این خاک، این خاک عزیز، تشنه� خون است. سالیانِ سال است که خون را تشنه است و هرچه می‌نوش� سیراب نمی‌شو�. شاید پس از سالها� شوکت و شکوه دیرینه‌اش� اهریمن طلسمش کرده و خون‌آشام� سیری‌ناپذیر� را رویانده لابهلا� ذره‌ذره� خاک عزیز و مهربانش. از آن زمان، هر از چندگاهی این خون‌آشام� از ذره‌ذره� این خاک مهربانِ طلسم‌شده� طلبِ خون می‌کن�. خون. خون. خون. خونِ عزیزِ جوانان. خونِ عزیز پیرانه‌سرا�. خونِ عزیز زنان و مردان و کودکان. چقدر خون به چشم دیده این مادرِ مهربانِ طلسم‌شده� چقدر از سر اجبار خون داده به خوردِ خون‌آشام� پروریده در جانش؟
آخ مادرم. آخ ای خاک عزیز که بعد از هر خون با ما به سوگ فرزندانت می‌نشین� و با ما می‌گری� و با ما ضجه می‌زنی� آخ مادرِ داغدیده� من� چه سیاوش‌های� را خودت با دستان خودت به خاک سپردی. چه سیاوش‌های� مادر جان. چه سیاوش‌های�. چند هزار سال است که به سوگ نشسته‌ای� چند هزار سال است که طلسم شده‌ای� تا کِی مادرم؟ تا کی؟
من اما از تو نمی‌رنج� ای خاک، ای مادر، ای عزیز. از تو نمی‌رنج� چون میدان� تو خون را برای خودت نمی‌خواه�. تو با تک‌ت� ذراتِ عزیزت فریاد می‌زن� «در من دراکولای غمگینی‌ست� می‌فهمی؟�. می‌فهم� مادر جان. می‌فهم�. درختان سبزت را می‌بین� که با خون‌ها� سرخ آبیاری شده. می‌بین�. می‌بین� و ریشه‌های� بسته به ذرات خاک تو و سرخِ خون سیاوش‌هاس�. حتی حالا که ریشه‌های� را، ریشه‌ها� آغشته به خون را تا کرده‌ا� و گذاشته‌ا� توی چمدان کوچکی و مثل «پیرسوک»ها کوچ کرده‌ا� از تو، باز هم ریشه‌های� مال توست عزیزم. مال تو. تو خاک عزیزِ سبز از خون. تا همیشه.
پ ن: روایت شجاعت و ترس، امید و یأس، عشق و نفرت، روایتِ غمگینِ وطن است این کتاب. و من چقدر بزدل و منفعلم. چقدر، چقدر، چقدر.
پ ن: دوست‌داشتنی‌تری� بخش‌ها� کتاب برایم، حرف‌ه� و نوشته‌ها� مک‌ماهو� بود:
«گری نکن خواهرم. در خانه‌ا� درختی خواهد رویید و درخت‌های� در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت.
و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ه� از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی� سحر را ندیدی؟»
۶ فوریه ۲۰۲۲
آخ مادرم. آخ ای خاک عزیز که بعد از هر خون با ما به سوگ فرزندانت می‌نشین� و با ما می‌گری� و با ما ضجه می‌زنی� آخ مادرِ داغدیده� من� چه سیاوش‌های� را خودت با دستان خودت به خاک سپردی. چه سیاوش‌های� مادر جان. چه سیاوش‌های�. چند هزار سال است که به سوگ نشسته‌ای� چند هزار سال است که طلسم شده‌ای� تا کِی مادرم؟ تا کی؟
من اما از تو نمی‌رنج� ای خاک، ای مادر، ای عزیز. از تو نمی‌رنج� چون میدان� تو خون را برای خودت نمی‌خواه�. تو با تک‌ت� ذراتِ عزیزت فریاد می‌زن� «در من دراکولای غمگینی‌ست� می‌فهمی؟�. می‌فهم� مادر جان. می‌فهم�. درختان سبزت را می‌بین� که با خون‌ها� سرخ آبیاری شده. می‌بین�. می‌بین� و ریشه‌های� بسته به ذرات خاک تو و سرخِ خون سیاوش‌هاس�. حتی حالا که ریشه‌های� را، ریشه‌ها� آغشته به خون را تا کرده‌ا� و گذاشته‌ا� توی چمدان کوچکی و مثل «پیرسوک»ها کوچ کرده‌ا� از تو، باز هم ریشه‌های� مال توست عزیزم. مال تو. تو خاک عزیزِ سبز از خون. تا همیشه.
پ ن: روایت شجاعت و ترس، امید و یأس، عشق و نفرت، روایتِ غمگینِ وطن است این کتاب. و من چقدر بزدل و منفعلم. چقدر، چقدر، چقدر.
پ ن: دوست‌داشتنی‌تری� بخش‌ها� کتاب برایم، حرف‌ه� و نوشته‌ها� مک‌ماهو� بود:
«گری نکن خواهرم. در خانه‌ا� درختی خواهد رویید و درخت‌های� در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت.
و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ه� از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی� سحر را ندیدی؟»
۶ فوریه ۲۰۲۲
November 20, 2020
آن دوره‌ه� که مردم به شراباً طهور دسترسی پیدا می‌کردن� و می‌خوردن� و حافظ میشدند، گذشت. حالا باید شراباً باروت قورت بدهند. آن وقتها که مردم لب جوی آب می‌نشستن� و گذر عمر را می‌دیدن� و دلی دلی می‌کردن� و از تمام نعمت‌ها� دنیا، یک گلعذار بسشان بود گذشت. حالا باید کناره� سیل‌گی� بایستند و عمر همچین از، روبرو بیاید سیلی به صورتشان بزند که رب و ربشان را یاد کنند... ص ۲۵۴
July 12, 2023
سووشون اولین رمانی که با علم به این‌ک� می‌دونست� در نهایت چه پیش میاد شروع به خوندن کردم، اسپویل داستان از کجا سرچشمه می‌گیره� از چند صفحه‌ا� که درس هفتم کتاب ادبیات فارسی دوم دبیرستان بهش اختصاص داده بود. این کتاب از همون زمان در یاد من نهادینه شده بود تا این که چند سال پیش موفق شدم تو لیست خریدم بزارمش.
خیلی نمیخام ماجرای رمان باز کنم که بگم چنین بود و چنان، اما سووشون حال این روزای خیلی‌هامون� و پررنگ‌ت� بخوایم بهش یه بازه زمانی اختصاص بدیم، حدود یک سال میشه که ما هم مثل زری به سوگ نشستیم، داغ عزیزانمون به دوش می‌کشی� و غم به درستی سوگواری نکردن رو دوشمون سنگینی می‌کن�.
جامعه امروز پرشده از خان کاکاهایی که بخاطر منفعتشون چشمشون رو همه چیز بستن، دروغ می‌گ� و وعده و وعید الکی میدن، حتی کشته شدن به ناحق جوون‌ه� هم باعث نشده از خواب بیدار بشن :)
و در انتها کاش پایان این همه تلخی، سرانجام خوبی داشته باشه.
پ.ن: توصیف اوضاع زنان در جامعه مرد سالار دوران قدیم هم خوب بود، مهم نبود شخصیت زن داستان منفی یا مثبت باشه در هر دو نوع ترس‌ه� و بی‌پناهی� حس میشد، یه مشکلی هم که داشت اینطور بود که شخصیت یوسف خیلی توضیح داده نمی‌ش� دوست داشتم بیشتر در داستان دخیل باشه واوضاع سیاسی اون دوره بیشتر گفته بشه [ولی خب داستان کلا بیشتر حول محوریت زری و دغدغه‌ها� به عنوان خانوم خونه و مادر مطرحه :( ]، حداقل برای منی که پایه‌ها� تاریخم قوی نیست همه چیز خیلی واضح هم نبود.
«آدم برای کارهایی که بوی خطر از آن‌ه� می‌آی� باید آمادگی روحی و جسمی داشته باشد و آمادگی او درست برخلاف جهت هرگونه خطری بود. می‌دانس� نه جرأتش را دارد و نه طاقتش را. اگر این همه وابستۀ بچه‌ه� و شوهرش نبود، باز حرفی.»
پایان: هجدهم تیرماه سال ۱۴۰۲
خیلی نمیخام ماجرای رمان باز کنم که بگم چنین بود و چنان، اما سووشون حال این روزای خیلی‌هامون� و پررنگ‌ت� بخوایم بهش یه بازه زمانی اختصاص بدیم، حدود یک سال میشه که ما هم مثل زری به سوگ نشستیم، داغ عزیزانمون به دوش می‌کشی� و غم به درستی سوگواری نکردن رو دوشمون سنگینی می‌کن�.
جامعه امروز پرشده از خان کاکاهایی که بخاطر منفعتشون چشمشون رو همه چیز بستن، دروغ می‌گ� و وعده و وعید الکی میدن، حتی کشته شدن به ناحق جوون‌ه� هم باعث نشده از خواب بیدار بشن :)
و در انتها کاش پایان این همه تلخی، سرانجام خوبی داشته باشه.
پ.ن: توصیف اوضاع زنان در جامعه مرد سالار دوران قدیم هم خوب بود، مهم نبود شخصیت زن داستان منفی یا مثبت باشه در هر دو نوع ترس‌ه� و بی‌پناهی� حس میشد، یه مشکلی هم که داشت اینطور بود که شخصیت یوسف خیلی توضیح داده نمی‌ش� دوست داشتم بیشتر در داستان دخیل باشه واوضاع سیاسی اون دوره بیشتر گفته بشه [ولی خب داستان کلا بیشتر حول محوریت زری و دغدغه‌ها� به عنوان خانوم خونه و مادر مطرحه :( ]، حداقل برای منی که پایه‌ها� تاریخم قوی نیست همه چیز خیلی واضح هم نبود.
«آدم برای کارهایی که بوی خطر از آن‌ه� می‌آی� باید آمادگی روحی و جسمی داشته باشد و آمادگی او درست برخلاف جهت هرگونه خطری بود. می‌دانس� نه جرأتش را دارد و نه طاقتش را. اگر این همه وابستۀ بچه‌ه� و شوهرش نبود، باز حرفی.»
پایان: هجدهم تیرماه سال ۱۴۰۲
June 4, 2019
بخشي از كتاب:
در اين دنيا، همه چيز دست خود آدم است، حتي عشق، حتي جنون، حتي ترس. آدميزاد ميتواند اگر بخواهد كوه ها را جا به جا كند. مي تواند آبها را بخشكاند. مي تواند چرخ و فلك را بهم بريزد
در اين دنيا، همه چيز دست خود آدم است، حتي عشق، حتي جنون، حتي ترس. آدميزاد ميتواند اگر بخواهد كوه ها را جا به جا كند. مي تواند آبها را بخشكاند. مي تواند چرخ و فلك را بهم بريزد
November 25, 2020
خانم دانشور در کتاب سووشون یک داستان چند وجهی آفریده و در دل این داستان کوشیده مشکلات ایران تحت اشغال متفقین را بیان کند ، او رمانی خانوادگی ، سیاسی ، اجتماعی نوشته و البته در طول داستان به سنت ، جغرافیا ، اقتصاد و رابطه عاطفی انسان ها هم پرداخته . دانشور در سرتاسر کتاب از نماد و استعاره استفاده فراوان کرده ، از اسب به عنوان یک الگوی کهن ایرانی یا سرجنت زینگر به عنوان نماینده استعمار .
دانشور شخصیت های کتاب را با استادی ساخته وهریک از آنها را نماینده جامعه پراکنده و پریشان و متفرق ایران دانسته . برخی از آنها در کتاب به تحول و تکامل می رسند و برخی دیگر نه ، همانی که بودند می مانند . اما در این میان نویسنده قهرمان داستان را به سفری درونی می برد و او را دوباره و از نو می سازد و به جامعه باز می گرداند .
دانشور استاد مسلم توصیف است ، قلم او در شرح طبیعت فارس یا در جزئیات مهمانی عزت الدوله به اوج می رسد ، او با چیرگی سُنت های یک مهمانی اشرافی ایرانی را شرح می دهد و البته در کنارش خودخواهی و وقاحت اشراف را هم سرکوفت می زند و البته اولین نقطه تغییر قهرمان داستان را همین لحظه قرار می دهد .
قهرمان کتاب نمونه کامل یک مادر تیپیک ایرانی آن سالیان است ، که محیط داخل خانه را امن و پر از آسایش و آرامش ساخته ، اما چشم بر فجایع بیرون خانه نبسته و از بیماری و ناامنی جامعه هم با خبر است . او در جدالی نابرابر می کوشد خانه را از شر بلایا دور نگه دارد اما سیل سیاهی به خانه او راه پیدا می کند و آنرا در هم می ریزد .
در پایان زمانی که فاجعه رخ می دهد او دیگر دلیلی برای محافظه کاری ندارد ، او در خواب و رویا و بیداری خود را ناظر بر حوادث می بیند ، آشنایی اش با همسر و سپس تشیع جنازه حماسه ای او از جلوی چشمانش می گذرد و سپس داستان تبدیل به بخشی از تاریخ می شود که زیاد آنرا شنیده ایم و شاید هم به چشم دیده باشیم : تشیع جنازه ای که تبدیل به صحنه اعتراض ضد استعمار و ضد ظلم می شود .
قهرمانان کتاب سووشون هر یک به نوعی ماندگار می شوند ، یکی از آنان شهید راه وطن و خدمت به مردم شده ولی در عین کشته شدن نفوذ خود را هم حفظ کرده ، خانواده راه و مرام و مسلک او را انتخاب کرده ، نه سازشکاری و فریب را .
و آن یکی درست است که داغدار شده اما به قدرت روحی خود واقف شده ، او فرزندان خود را دیگر با کینه و انتقام بزرگ خواهد کرد ، او بر ترس خود غلبه کرده . او احتمالا نماینده هزاران زنی ایست که از پوسته خانواده سنتی و محافظه کار خارج شده و تغییر کرده و احتمالا باعث تغییر و تحول جامعه هم خواهد شد .
دانشور شخصیت های کتاب را با استادی ساخته وهریک از آنها را نماینده جامعه پراکنده و پریشان و متفرق ایران دانسته . برخی از آنها در کتاب به تحول و تکامل می رسند و برخی دیگر نه ، همانی که بودند می مانند . اما در این میان نویسنده قهرمان داستان را به سفری درونی می برد و او را دوباره و از نو می سازد و به جامعه باز می گرداند .
دانشور استاد مسلم توصیف است ، قلم او در شرح طبیعت فارس یا در جزئیات مهمانی عزت الدوله به اوج می رسد ، او با چیرگی سُنت های یک مهمانی اشرافی ایرانی را شرح می دهد و البته در کنارش خودخواهی و وقاحت اشراف را هم سرکوفت می زند و البته اولین نقطه تغییر قهرمان داستان را همین لحظه قرار می دهد .
قهرمان کتاب نمونه کامل یک مادر تیپیک ایرانی آن سالیان است ، که محیط داخل خانه را امن و پر از آسایش و آرامش ساخته ، اما چشم بر فجایع بیرون خانه نبسته و از بیماری و ناامنی جامعه هم با خبر است . او در جدالی نابرابر می کوشد خانه را از شر بلایا دور نگه دارد اما سیل سیاهی به خانه او راه پیدا می کند و آنرا در هم می ریزد .
در پایان زمانی که فاجعه رخ می دهد او دیگر دلیلی برای محافظه کاری ندارد ، او در خواب و رویا و بیداری خود را ناظر بر حوادث می بیند ، آشنایی اش با همسر و سپس تشیع جنازه حماسه ای او از جلوی چشمانش می گذرد و سپس داستان تبدیل به بخشی از تاریخ می شود که زیاد آنرا شنیده ایم و شاید هم به چشم دیده باشیم : تشیع جنازه ای که تبدیل به صحنه اعتراض ضد استعمار و ضد ظلم می شود .
قهرمانان کتاب سووشون هر یک به نوعی ماندگار می شوند ، یکی از آنان شهید راه وطن و خدمت به مردم شده ولی در عین کشته شدن نفوذ خود را هم حفظ کرده ، خانواده راه و مرام و مسلک او را انتخاب کرده ، نه سازشکاری و فریب را .
و آن یکی درست است که داغدار شده اما به قدرت روحی خود واقف شده ، او فرزندان خود را دیگر با کینه و انتقام بزرگ خواهد کرد ، او بر ترس خود غلبه کرده . او احتمالا نماینده هزاران زنی ایست که از پوسته خانواده سنتی و محافظه کار خارج شده و تغییر کرده و احتمالا باعث تغییر و تحول جامعه هم خواهد شد .
November 6, 2024
غم موجود در کتاب‌ها� ایرانی‌الاص� نسبت به کتاب های ترجمه شده برای ما ایرانی‌ها،غ� انگیز تره.چرا؟ چون غم وطن،کبودی پر رنگ تر و دردناک تری روی قلب ما باقی میذاره و رد پاش تا ابد روی ذهن ما می‌مون�.انکار نمی‌کن� که کمی از غم موجود در آثار ایرانی خسته شدم و کاش می‌ش� کتاب‌ها� شادی بخش تری هم پیدا کرد،ستاره چهارم رو به خاطر صفحات آخر دادم مخصوصاً قسمتی که دکتر عبدالله خان با زری حرف میزنه و عمه میگه در جنگ‌ه� هر دو طرف بازنده ان و زری که گفت برای زنده‌ه� باید شجاع بود،بله زری جان باید شجاع بود و من این شجاعت رو در زنان سرزمینم دیدم
March 24, 2016
مستندی که از بی بی سی پخش شده بود، من رو به این فکر انداخت که که تاسف آوره که یک زن ایرانی ام و هنوز یه اثر از آثار سیمین دانشور، یکی از قهارترین نویسنده های زن ایرانی رو نخوندم. از همون روز شروع کردم که خوندن سووشون:
-توصیفات کتاب به نحوی عالی بیان شده بودند که در کتاب های دیگر کمتر این ویژگی را یافتم. مثلا در توصیف صدای یک پیرمرد:
عجب صدای نوازشگری داشت، او می توانست با آن صدا آدم را، حتی آدمی که شتاب داشت، حتی آدمی که خیالاتی شده بود را رام کند.
-نکته ی دیگری که باعث دلگیری ام از خانم دانشور شد، حس بدی بود که کتاب در مورد خانم ها به خواننده القا می کرد. در تمام طول داستان، زری شخصیت اول داستان، با وجود داشتن همسری که شخصیتی رهبر داشته و آشفتگی ها و ظلم حاکمان را به او یادآوری می کند، باز هم در فکر آسایش خانواده، نه تنها خودش در جهت پیشبرد عدل قدمی برنمی دارد، که همواره تلاش می کند همسر رهبرش را نیز از دادخواهی بازدارد. فقط و فقط به این دلیل که آسایش خانواده از بین نرود. کاراکتری با ویژگی اکثر زن های گذشته ی ایرانی. مثلا در قستمی از کتاب زری نقل میکند:
کاش دنیا دست زن ها بود. زن ها که زاییده اند، یعنی خلق کرده اند. و قدر مخلوق خودشان را می دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ وقت عملا خالق نبوده اند، آن قدر خود را به آب و آتش می زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن ها بود، جنگ کجا بود؟
و زری زمانی به شجاعت برای دادخواهی دست می یابد، که مرگ همسر حس انتقام جویی را در او بر می انگیزاند.
-و اما مرگ یوسف، که شخصیت ستودنی داستان را بر عهده داشت. کاراکتر رهبر داستان، که همواره برای دادخواهی چشم به دهان بقیه ندوخته بود و خود را مسئول در برابر جامعه و قشر ضعیف می دانست. کسی که با مرگش هم نوای دادخواهی را در شهر آکنده می کند و مردمی که شهیدشان را به سر می گیرند و در تشییع جنازه اش فریاد دادخواهی به زبان می آورند. همان طور که مک ماهون، یکی از شخصیت های داستان، در نامه ی تسلایش به زری می نویسد:
گری نکن خواهرم، در خانه ات درختی خواهد رویید و درخت هایی در شهرت و درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید: در راه که آمدی سحر را ندیده ای؟
-بریده هایی از کتاب: کاری کنیم ورنه خجالت بر آوریم / روزی که رخت جهان به جهان دگر کنیم.
در این دنیا همه چیز دست خود آدم است. حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جابه جا کند. می تواند آب ها را بخشکاند.می تواند چرخ و فلک ر بهم ریزد. آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد.حکایت شیرین، حکایت تلخ، حکایت زت.. و حکایت پهلوانی.. بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت روحی او نمی رسد. به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.
-توصیفات کتاب به نحوی عالی بیان شده بودند که در کتاب های دیگر کمتر این ویژگی را یافتم. مثلا در توصیف صدای یک پیرمرد:
عجب صدای نوازشگری داشت، او می توانست با آن صدا آدم را، حتی آدمی که شتاب داشت، حتی آدمی که خیالاتی شده بود را رام کند.
-نکته ی دیگری که باعث دلگیری ام از خانم دانشور شد، حس بدی بود که کتاب در مورد خانم ها به خواننده القا می کرد. در تمام طول داستان، زری شخصیت اول داستان، با وجود داشتن همسری که شخصیتی رهبر داشته و آشفتگی ها و ظلم حاکمان را به او یادآوری می کند، باز هم در فکر آسایش خانواده، نه تنها خودش در جهت پیشبرد عدل قدمی برنمی دارد، که همواره تلاش می کند همسر رهبرش را نیز از دادخواهی بازدارد. فقط و فقط به این دلیل که آسایش خانواده از بین نرود. کاراکتری با ویژگی اکثر زن های گذشته ی ایرانی. مثلا در قستمی از کتاب زری نقل میکند:
کاش دنیا دست زن ها بود. زن ها که زاییده اند، یعنی خلق کرده اند. و قدر مخلوق خودشان را می دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ وقت عملا خالق نبوده اند، آن قدر خود را به آب و آتش می زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن ها بود، جنگ کجا بود؟
و زری زمانی به شجاعت برای دادخواهی دست می یابد، که مرگ همسر حس انتقام جویی را در او بر می انگیزاند.
-و اما مرگ یوسف، که شخصیت ستودنی داستان را بر عهده داشت. کاراکتر رهبر داستان، که همواره برای دادخواهی چشم به دهان بقیه ندوخته بود و خود را مسئول در برابر جامعه و قشر ضعیف می دانست. کسی که با مرگش هم نوای دادخواهی را در شهر آکنده می کند و مردمی که شهیدشان را به سر می گیرند و در تشییع جنازه اش فریاد دادخواهی به زبان می آورند. همان طور که مک ماهون، یکی از شخصیت های داستان، در نامه ی تسلایش به زری می نویسد:
گری نکن خواهرم، در خانه ات درختی خواهد رویید و درخت هایی در شهرت و درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید: در راه که آمدی سحر را ندیده ای؟
-بریده هایی از کتاب: کاری کنیم ورنه خجالت بر آوریم / روزی که رخت جهان به جهان دگر کنیم.
در این دنیا همه چیز دست خود آدم است. حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جابه جا کند. می تواند آب ها را بخشکاند.می تواند چرخ و فلک ر بهم ریزد. آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد.حکایت شیرین، حکایت تلخ، حکایت زت.. و حکایت پهلوانی.. بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت روحی او نمی رسد. به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.
January 22, 2019
۵۲۶
یک مرض بدخیم داری که علاجش از من ساخته نیست. مرضی است مسری. باید پیش از اینکه مزمن بشود ریشه کنش کنی. گاهی هم ارثی است
زری پرسید: سرطان؟
دکتر گفت: نه جانم. چرا ملتفت نیستی> مرض ترس. خیلی ها دارند. گفتم که مسری است ... در این دنیا همه چیز دست خود آدم است. حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوهها را جابجا کند، می تواند آبها را بخشکاند، می تواند چرخ و فلک را بهم بریزد. آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد. حکایت شیرین،حکایت تلخ، حکایت زشت
۵۲۴
آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک، یک واقعه خوش چه زود می تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه اش تودهنی و نومیدی است، آدم احساس می کند که مثل تفاله شده، لاشه ای، مرداری است که در لجن افتاده
۵۲۰
دوست داشتن که عیب نیست بابا جان. دوست داشتن دل آدم را روشن می کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می کند. اگر از جال دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی. دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است. اگر با محبت غنچه ها را آب دادی باز می شوند. اگر نفرت ورزیدی غنچه ها پلاسیده می شوند. آدم باید بداند که نفرت و کینه برای خوبی و زیبایی نیست. برای زشتی و بی شرفی و بی انصافی است. این جور نفرت علامت عشق به شرف و حق است
یک مرض بدخیم داری که علاجش از من ساخته نیست. مرضی است مسری. باید پیش از اینکه مزمن بشود ریشه کنش کنی. گاهی هم ارثی است
زری پرسید: سرطان؟
دکتر گفت: نه جانم. چرا ملتفت نیستی> مرض ترس. خیلی ها دارند. گفتم که مسری است ... در این دنیا همه چیز دست خود آدم است. حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوهها را جابجا کند، می تواند آبها را بخشکاند، می تواند چرخ و فلک را بهم بریزد. آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد. حکایت شیرین،حکایت تلخ، حکایت زشت
۵۲۴
آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک، یک واقعه خوش چه زود می تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند؟ اما وقتی همه اش تودهنی و نومیدی است، آدم احساس می کند که مثل تفاله شده، لاشه ای، مرداری است که در لجن افتاده
۵۲۰
دوست داشتن که عیب نیست بابا جان. دوست داشتن دل آدم را روشن می کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می کند. اگر از جال دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی. دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه است. اگر با محبت غنچه ها را آب دادی باز می شوند. اگر نفرت ورزیدی غنچه ها پلاسیده می شوند. آدم باید بداند که نفرت و کینه برای خوبی و زیبایی نیست. برای زشتی و بی شرفی و بی انصافی است. این جور نفرت علامت عشق به شرف و حق است
October 21, 2018
وه چه کتابی
چه داستانی
چقد پر کشش
چقد پر محتوا
چه داستانی
چقد پر کشش
چقد پر محتوا
November 23, 2024
گری نکن خواهرم.در خانه ات درختی خواهد رویید و درختهایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت! و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟
April 23, 2024
Imagine a culture 2500+ years old. Maybe it takes thousands of years to create a Hafez. To collect the memories and the wisdom; to maintain the Savushun and rhythms; to respect the place of ritual, and see the magic that ritual brings to the eyes of children; to value romance in every scent, every breeze, every color, every cool, refreshing drink.
So as I read this I think - maybe - if Hafez had written a novel, as a woman, when Daneshvar was creating this - maybe this is what he would have written.
The title is a tradition, pre-Islamic, that represents hope, despite everything. The Shi’a tradition’s passion of Hoseyn, the Prophet’s (PBUH) grandson, and the tragedy of Karbala, and its transformation into salvation, into idealism, is an example of Savushun.
This is the story of a woman, Zari, living in “the city of flowers and nightingales� Shiraz, Iran during WWII, during the British occupation. She married a radical and loving land-owning man and has 3 children. Yusof is radical because he believes (as his very different brother Khan Kaka complains):
�...he quotes you in Arabic, “The harvest belongs to the one who cultivates the land, even if the land is usurped.�
And so does not want -at any price - to sell his crops to the British army - but to save them for the tenant farmers to eat.
There are so many important threads within this book. One is about how women who become mothers are forced, so often, to sacrifice themselves, to play a role, to stifle their anger. We are gifted with her insight, as well as her honest, loving, yet critical eye.
Another thread is Zari’s commitment to visiting the mental hospital weekly with fresh fruits and flowers; with newspapers for one patient. Learning, as anyone who has worked with the “insane� learns, how often they see most clearly of all. These anecdotes weave in and out of her story coloring it and shading it flawlessly.
And then there is the British occupation - which had been in place since Zari’s forever, but was now about to cause massive starvation as everything was being diverted to the Occupier. The wealthy class, by and large, accepted this (and large payments) and we see all the machinations of greed by what Zari calls “the Passion Play villains�.
We also learn of Zari’s rebellion. As a scholarship (poor) student in a Catholic school, taught by an Indian teacher, Zari excelled in English. Once when an English lady benefactress was to visit the school, Zari was chosen to kiss her hand and recite the (don’t-tie-me-up-too-loose) poem “If� by Rudyard Kipling.
(never breathe a word about your loss...)
But when the time came Zari took the lady’s hand, and rather than give it an obsequious kiss, she shook it. And proudly recited Milton’s poem “The Blindness of Samson�
(Blind among enemies, O worse than chains...)
An excellent choice, methinks.
There is a small boy named Kolu that Yusof brings home to be adopted as a son, because his father has died. Unfortunately, Kolu becomes ill and has to be hospitalized where he is heavily proselytized to by a Catholic priest, confusing this poor Shiite child.
After recovery Kolu ponders:
“What kind of shepherd is he anyway to let his lamb get lost and go sit in the sky? If he is telling the truth, let him come down and take me. If he takes me, I’ll give him my daddy’s pipe that I hid under the bed rolls. But if he doesn’t, may Abolfazl al-Abbas strike me dead, if I get hold of him I’ll land a rock right between his eyes with my slingshot.�
He took three copper crucifixes from a pocket�.
Late in the book, the revered elderly physician who has watched Zari at the mental hospital, visits her after the unthinkable occurs and reassures her that her only disease is potentially malignant, definitely infectious, and sometimes hereditary - Fear.
He tells those around her to “just leave her alone�
But he murmurs to her:
“Try patience, oh heart, for God will not abandon
Such a dear gem in the hands of a demon.�
Zari knew the doctor was a member of the Hafeziyun group that held vigils and read poetry by the tomb of Hafez every Thursday night. Yes, they drink wine, too, and even sprinkle libations over his tomb. And they play music, too.
�.
“Let us do something, otherwise we shall be ashamed
On the day that our souls depart for the other world.�
The grave of Hafez is always crowded by mourners, laying perfect roses, lovers sneaking kisses in corners, garnering inspiration from this immortal poet. Elderly stand silent, reverent, sometimes weeping as though he'd died yesterday instead of 630 years ago. The idea of a group of medical doctors gathering once a week to vigil, read poetry, play music and drink at Hafez’s tomb - how much better would we be, if that had been part of our training & practice as physicians in the west?
Iran is unique among places as it has filled the same borders with its sui generis culture and language for millennia. Cyrus the Great was the Persian /Iranian leader of the first empire that included large areas of different cultures and languages. He was the author of the famous Cylinder; the first peace treaty which recognized the rights of the women and children left by the losing warriors.
Iran created Persepolis; it is the home that nourished Rumi and has always valued poets more than kings. A country - for all of its faults (I was not crazy about the headscarf) that is not hypocritical about welcoming the stranger.
I have traveled slowly & widely in at least 60 countries, been both content and confused in my dépaysement, but i've never been so moved by a country as I have been by Iran. There were times in this book when I had to stop reading because I just needed to cry. Maybe because of all the toxins the USA has attempted to falsely stamp upon Iran, when we were there, the truth: the kindness, the beauty, the sense of continuity with the ancient, the appreciation for the amazing, miraculous, for Allah, perhaps - was overwhelmingly palpable. What was the best was Not for sale. The complex flavors, the smell of a fresh flower floating in rose water, something transient. A poem. Has value. Did I mention valuing things that are Not For Sale? Please join us for tea. All of these are naturally folded into Zari's life.
Learning some about the cruel imperialist history of the UK and the USA in Iran. Shame. Kermit Roosevelt bringing down Mosaddegh. Trump pulling out of a nuclear deal that was working, and placing more sanctions that only hurt the vulnerable. And the lies and manipulations that have created the hard line, but still sane government of today’s Iran, that the USA and the UK brought to life.
And this brilliant novel is set Just Between. Britain is still Empire-ish, but it is slippery and OMG it is WWII and it is not going well. Iran is in British control and, of course all of its resources should go to feed the British troops! (See Famines� remember Bengal 1943?). But some think...No, this food should feed those who grew it, as Allah has said. A decade later Mosaddegh thought Iranians should own part of Iran's oil. Britain didn't like that either. Savushun.
It is useless, dianne. Almost 3000 years of poetry, love, grand stories beyond metaphor, enough. Buy a rug already!
Peace in Iran. Inshallah.
So as I read this I think - maybe - if Hafez had written a novel, as a woman, when Daneshvar was creating this - maybe this is what he would have written.
The title is a tradition, pre-Islamic, that represents hope, despite everything. The Shi’a tradition’s passion of Hoseyn, the Prophet’s (PBUH) grandson, and the tragedy of Karbala, and its transformation into salvation, into idealism, is an example of Savushun.
This is the story of a woman, Zari, living in “the city of flowers and nightingales� Shiraz, Iran during WWII, during the British occupation. She married a radical and loving land-owning man and has 3 children. Yusof is radical because he believes (as his very different brother Khan Kaka complains):
�...he quotes you in Arabic, “The harvest belongs to the one who cultivates the land, even if the land is usurped.�
And so does not want -at any price - to sell his crops to the British army - but to save them for the tenant farmers to eat.
There are so many important threads within this book. One is about how women who become mothers are forced, so often, to sacrifice themselves, to play a role, to stifle their anger. We are gifted with her insight, as well as her honest, loving, yet critical eye.
Another thread is Zari’s commitment to visiting the mental hospital weekly with fresh fruits and flowers; with newspapers for one patient. Learning, as anyone who has worked with the “insane� learns, how often they see most clearly of all. These anecdotes weave in and out of her story coloring it and shading it flawlessly.
And then there is the British occupation - which had been in place since Zari’s forever, but was now about to cause massive starvation as everything was being diverted to the Occupier. The wealthy class, by and large, accepted this (and large payments) and we see all the machinations of greed by what Zari calls “the Passion Play villains�.
We also learn of Zari’s rebellion. As a scholarship (poor) student in a Catholic school, taught by an Indian teacher, Zari excelled in English. Once when an English lady benefactress was to visit the school, Zari was chosen to kiss her hand and recite the (don’t-tie-me-up-too-loose) poem “If� by Rudyard Kipling.
(never breathe a word about your loss...)
But when the time came Zari took the lady’s hand, and rather than give it an obsequious kiss, she shook it. And proudly recited Milton’s poem “The Blindness of Samson�
(Blind among enemies, O worse than chains...)
An excellent choice, methinks.
There is a small boy named Kolu that Yusof brings home to be adopted as a son, because his father has died. Unfortunately, Kolu becomes ill and has to be hospitalized where he is heavily proselytized to by a Catholic priest, confusing this poor Shiite child.
After recovery Kolu ponders:
“What kind of shepherd is he anyway to let his lamb get lost and go sit in the sky? If he is telling the truth, let him come down and take me. If he takes me, I’ll give him my daddy’s pipe that I hid under the bed rolls. But if he doesn’t, may Abolfazl al-Abbas strike me dead, if I get hold of him I’ll land a rock right between his eyes with my slingshot.�
He took three copper crucifixes from a pocket�.
Late in the book, the revered elderly physician who has watched Zari at the mental hospital, visits her after the unthinkable occurs and reassures her that her only disease is potentially malignant, definitely infectious, and sometimes hereditary - Fear.
He tells those around her to “just leave her alone�
But he murmurs to her:
“Try patience, oh heart, for God will not abandon
Such a dear gem in the hands of a demon.�
Zari knew the doctor was a member of the Hafeziyun group that held vigils and read poetry by the tomb of Hafez every Thursday night. Yes, they drink wine, too, and even sprinkle libations over his tomb. And they play music, too.
�.
“Let us do something, otherwise we shall be ashamed
On the day that our souls depart for the other world.�
The grave of Hafez is always crowded by mourners, laying perfect roses, lovers sneaking kisses in corners, garnering inspiration from this immortal poet. Elderly stand silent, reverent, sometimes weeping as though he'd died yesterday instead of 630 years ago. The idea of a group of medical doctors gathering once a week to vigil, read poetry, play music and drink at Hafez’s tomb - how much better would we be, if that had been part of our training & practice as physicians in the west?
Iran is unique among places as it has filled the same borders with its sui generis culture and language for millennia. Cyrus the Great was the Persian /Iranian leader of the first empire that included large areas of different cultures and languages. He was the author of the famous Cylinder; the first peace treaty which recognized the rights of the women and children left by the losing warriors.
Iran created Persepolis; it is the home that nourished Rumi and has always valued poets more than kings. A country - for all of its faults (I was not crazy about the headscarf) that is not hypocritical about welcoming the stranger.
I have traveled slowly & widely in at least 60 countries, been both content and confused in my dépaysement, but i've never been so moved by a country as I have been by Iran. There were times in this book when I had to stop reading because I just needed to cry. Maybe because of all the toxins the USA has attempted to falsely stamp upon Iran, when we were there, the truth: the kindness, the beauty, the sense of continuity with the ancient, the appreciation for the amazing, miraculous, for Allah, perhaps - was overwhelmingly palpable. What was the best was Not for sale. The complex flavors, the smell of a fresh flower floating in rose water, something transient. A poem. Has value. Did I mention valuing things that are Not For Sale? Please join us for tea. All of these are naturally folded into Zari's life.
Learning some about the cruel imperialist history of the UK and the USA in Iran. Shame. Kermit Roosevelt bringing down Mosaddegh. Trump pulling out of a nuclear deal that was working, and placing more sanctions that only hurt the vulnerable. And the lies and manipulations that have created the hard line, but still sane government of today’s Iran, that the USA and the UK brought to life.
And this brilliant novel is set Just Between. Britain is still Empire-ish, but it is slippery and OMG it is WWII and it is not going well. Iran is in British control and, of course all of its resources should go to feed the British troops! (See Famines� remember Bengal 1943?). But some think...No, this food should feed those who grew it, as Allah has said. A decade later Mosaddegh thought Iranians should own part of Iran's oil. Britain didn't like that either. Savushun.
It is useless, dianne. Almost 3000 years of poetry, love, grand stories beyond metaphor, enough. Buy a rug already!
Peace in Iran. Inshallah.
March 14, 2016
"در خانه‌ا� درختی خواهد رویید و درخت‌های� در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت.
و باد پیغام هر درختی را به درختی دیگر خواهد رسانید و درخت‌ه� از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمد� سحر را ندیدی!"
به جرات می‌تون� بگم بهترین کتابی که امسال خوندم سووشون بود. از سطر به سطرش لذت بردم. توصیفاتش خیلی خوب بود. یکی از مواردی که این کتاب رو واسم قشنگتر می‌کر� به کار بردن اون فضاهای معماریش بود. ارسی، حوض‌خونه� هشتی و...
باید این کتاب رو زودتر از اینا میخوندم ولی خوشحالم که بالاخره خوندمش.
January 28, 2022
به نظر من این کتاب رو هر ایرانی که خودش رو کتابخوان داره باید بخونه.
داستان سووشون در پایان جنگ جهانی دوم اتفاق میوفته و فضای اجتماعی سال های ۱۳۲۰تا۱۳۲۵ ترسیم می کند.
زبان داستان روان و ساده است.
استفاده از واژگان و اصطلاحات شیرازی داستان رو زیباتر کرده.
اولین کتابی که باعث شد بغض کنم.
داستان سووشون در پایان جنگ جهانی دوم اتفاق میوفته و فضای اجتماعی سال های ۱۳۲۰تا۱۳۲۵ ترسیم می کند.
زبان داستان روان و ساده است.
استفاده از واژگان و اصطلاحات شیرازی داستان رو زیباتر کرده.
اولین کتابی که باعث شد بغض کنم.
October 2, 2019
زنانه / حماسی / میهنی / عاشورایی
🔻مشروح و گزارش تصویری بیست‌وپنجمی� میزگرد #بوطیقا منتشر شد.
(گفتگو پیرامون #سیمین_دانشور و ضرورت بازخوانی رمان #سووشون)
▪️«...کانونیشدگ� یکی از مهم‌تری� عناصر روایت در سووشون است. هوشنگ گلشیری در کتاب ارزشمند «جدال نقش با نقاش» بدون نام‌برد� از این‌تکنی� داستان‌نویس� می‌نویس�: «با محدودگرفتن منظر، به شرط انتخاب‌ها� درست و ترکیب‌ها� به‌جا� می‌توا� به بی‌نهای� یا به عمق رسید». درست است که منظر زری و بالنتيجۀ ما ـ‌به‌تب� زری‌ـ محدود است طوری که انگار زری، به‌قو� طبق‌کش� اهل آن شهر نیست، یا دقیق‌ت� بگوییم زنی است محدود به دایرۀ دیوارهای باغی بزرگ و محفوظ در پناه درآمد املاکی که ارث پدری یوسف است و محصور در ظل توجهات مرد خانه؛ اما آن‌چ� از این‌منظ� تنگ می‌بینیم� ارزش دیده‌ه� را مضاعف می‌کن�.
خصیصه‌ا� که شاید در همۀ هنرها بتوان دید.
اگرچه این کانونیشدگ� در اکثر قسمت‌ه� وجود دارد، اما اوج آن در مذاکره‌ها� یوسف در خانه است. همچنین نذر زری برای سر زدن به بندیان و دیوانگان، انتخاب دقیقی برای اجرای همین کانونیشدگ� در روایت است.
متأسفانه این کانونیشدگ� در دو رمان بعدی خانم دانشور ادامه نمی‌یاب� و منظر روایت رمان‌ه� از نگاه «هستی نوریان» فراخ‌ت� می‌شو�. ذهن نویسنده که فعال‌ت� و دانشمندتر از ذهن هستی است به هزار متن دیگر سرک می‌کش� و هرجا لازم بداند سطری و بریده‌ا� را شاهد می‌آور�. البته باز هم صحنه‌ها� درخشانی مثل فصل اول جزیرۀ سرگردانی را داریم....»
برای خواندن متن کامل سخنان #محمدرضا_شرفی_خبوشان، #علی_اصغر_عزتی_پاک، #منیژه_آرمین، #مجید_اسطیری و #علیرضا_سمیعی درباره� سیمین دانشور و ضرورت بازخوانی رمان سووشون این صفحه را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗
همچنین برای مطالعه دیگر میزگردهای بوطیقا سری به صفحه ثابت این برنامه در سایت شهرستان ادب بزنید:
🔗
☑️ @ShahrestanAdab
🔻مشروح و گزارش تصویری بیست‌وپنجمی� میزگرد #بوطیقا منتشر شد.
(گفتگو پیرامون #سیمین_دانشور و ضرورت بازخوانی رمان #سووشون)
▪️«...کانونیشدگ� یکی از مهم‌تری� عناصر روایت در سووشون است. هوشنگ گلشیری در کتاب ارزشمند «جدال نقش با نقاش» بدون نام‌برد� از این‌تکنی� داستان‌نویس� می‌نویس�: «با محدودگرفتن منظر، به شرط انتخاب‌ها� درست و ترکیب‌ها� به‌جا� می‌توا� به بی‌نهای� یا به عمق رسید». درست است که منظر زری و بالنتيجۀ ما ـ‌به‌تب� زری‌ـ محدود است طوری که انگار زری، به‌قو� طبق‌کش� اهل آن شهر نیست، یا دقیق‌ت� بگوییم زنی است محدود به دایرۀ دیوارهای باغی بزرگ و محفوظ در پناه درآمد املاکی که ارث پدری یوسف است و محصور در ظل توجهات مرد خانه؛ اما آن‌چ� از این‌منظ� تنگ می‌بینیم� ارزش دیده‌ه� را مضاعف می‌کن�.
خصیصه‌ا� که شاید در همۀ هنرها بتوان دید.
اگرچه این کانونیشدگ� در اکثر قسمت‌ه� وجود دارد، اما اوج آن در مذاکره‌ها� یوسف در خانه است. همچنین نذر زری برای سر زدن به بندیان و دیوانگان، انتخاب دقیقی برای اجرای همین کانونیشدگ� در روایت است.
متأسفانه این کانونیشدگ� در دو رمان بعدی خانم دانشور ادامه نمی‌یاب� و منظر روایت رمان‌ه� از نگاه «هستی نوریان» فراخ‌ت� می‌شو�. ذهن نویسنده که فعال‌ت� و دانشمندتر از ذهن هستی است به هزار متن دیگر سرک می‌کش� و هرجا لازم بداند سطری و بریده‌ا� را شاهد می‌آور�. البته باز هم صحنه‌ها� درخشانی مثل فصل اول جزیرۀ سرگردانی را داریم....»
برای خواندن متن کامل سخنان #محمدرضا_شرفی_خبوشان، #علی_اصغر_عزتی_پاک، #منیژه_آرمین، #مجید_اسطیری و #علیرضا_سمیعی درباره� سیمین دانشور و ضرورت بازخوانی رمان سووشون این صفحه را در سایت شهرستان ادب ببینید:
🔗
همچنین برای مطالعه دیگر میزگردهای بوطیقا سری به صفحه ثابت این برنامه در سایت شهرستان ادب بزنید:
🔗
☑️ @ShahrestanAdab
October 31, 2020
داستان قشنگی داشت
بااینکه کلمه های خیلی سختی توش استفاده شده بود حتی عبارت ها و اصطلاحات قدیمی که باید مدام تو گوگل سرچ میکردی
ولی چیزی از ارزش هاش کم نمیکرد
اتفاقا برای این بهش پنج تا ستاره دادم چون کلی چیز با خوندنش یاد گرفتم
وهمخوانی که باهاش شروع کردم به خوندن این کتاب هم کلی بهم چسبید بااینکه من بیشتر توفاز ادبیات فانتزی ام و این چنین رمان ها بهم نمیخورد ولی خودمو مجبور کردم و الان بسیار بسیار خرسندم که یکی از اثار سیمین دانشور عزیز خوندم و تو کتابخونه ام دارم
بااینکه کلمه های خیلی سختی توش استفاده شده بود حتی عبارت ها و اصطلاحات قدیمی که باید مدام تو گوگل سرچ میکردی
ولی چیزی از ارزش هاش کم نمیکرد
اتفاقا برای این بهش پنج تا ستاره دادم چون کلی چیز با خوندنش یاد گرفتم
وهمخوانی که باهاش شروع کردم به خوندن این کتاب هم کلی بهم چسبید بااینکه من بیشتر توفاز ادبیات فانتزی ام و این چنین رمان ها بهم نمیخورد ولی خودمو مجبور کردم و الان بسیار بسیار خرسندم که یکی از اثار سیمین دانشور عزیز خوندم و تو کتابخونه ام دارم
November 3, 2024
زری می‌اندیشی�: "کاش من هم اشک داشتم و جای امنی گیر میآورد� و برای همه� غریب‌ه� و غربت‌زده‌ها� دنیا گری می‌کرد�. برای همه� آنها که به تیر ناحق کشته شده‌ان� و شبانه دزدکی به خاک سپرده می‌شون�."
چه روایت آشنایی! بند دلم پاره شد...
چه روایت آشنایی! بند دلم پاره شد...
Displaying 1 - 30 of 846 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.